vreemdeling
Schipper
Berichten: 1860
|
 |
« Antwoord #1034 Gepost op: 27-11-2014, 08:21:52 » |
|
Jan,
Nu weer één dichter bij huis.
Bijgeloof.
Visserman Tony Easton vertelt over bijgeloof in de visserij. Hij voer op trawlers vanuit Scarborough en Hull.
Als ik terug denk aan mijn moeder, zorgde zij voor mijn vader en toen ik geboren werd, was het een noodlot om visserman te zijn.. En het was rond de tijd dat ik tien jaar oud was en ik op school zat, dat mijn vader tegen mij zei,,,, Ik wil niet dat je visserman wordt.
Dat was maar niets.
Hij was het tijdens de oorlog geweest en had ook in de Arctische wateren gevist.
Hij had veel uitputting meegemaakt en dat was waarschijnlijk zijn aard.
Maar ik moest en zou ook zeeman worden en zo in plaats van visserman te worden, stuurde hij mij naar de koopvaardij.
En dat was toen ik mij realiseerde wat mijn moeder gewoonlijk voor hem deed en de komische kleine dingetjes, die ik nooit echt had gezien, omdat het een deel was van het normale leven.
Zij waste nooit op de dag dat hij naar zee ging. Zij liep nooit mee naar de voor deur om afscheid van hem te nemen, dat werd ergens in het huis gedaan, maar beslist niet bij een deur.
En natuurlijk hadden wij onze moeder, toen wij nog bij haar woonden, die heel, heel erg bijgelovig was. Maar zij sprak nooit over dat soort dingen.
En het was pas veel en veel later, toen ik zelf al voer, dat ik mij realiseerde hoeveel zeelui er bijgelovig waren.
De kapitein van het vrachtschip waar ik op voer, hield niet van de kleur groen.
Hij hield er niet van om op vrijdag te vertrekken, wat te maken kon hebben, met godsdienstige overwegingen, Goede Vrijdag was een specifieke dag in de gedachten veel gelovige mensen en dat kon hier mee te maken hebben.
En de kleur groen. Ik weet niet waarom.
Ik kwam het maar niet te weten tot op latere leeftijd. Groen was de kleur van de hoge , aanstormende golven bij slecht weer.
We hadden ook een groene grondverf aan boord voor de stalen delen van het schip en het werd onmiddellijk bij binnen komst, naar de wal terug gestuurd.
Hetzelfde spul kwam weer terug aan boord onder de naam “zilver chromaat “.
Een ander nogal ongebruikelijk ding.
Hoe meer ik van de kapitein te weten kwam, ontdekte ik, dat hij een zeer bijgelovig mens was..
Je kon zingen zoveel je wilde, maar als iemand liep te fluiten, fronste hij zijn wenkbrauwen..
Als bewijs hier van , toen ik op een bepaald schip voer en op wacht was, ik was stuurman, dat een van de matrozen naar de brug kwam met mokken thee in zijn handen en tussen zijn tanden door liep te fluiten, niet erg hard,
Maar de schipper stond letterlijk te springen van kwaadheid.
En hem werd ter plekke meegedeeld, dat bij terug keer in Hull, hij zij spullen kon pakken en ontslagen was.
Een andere ding was, dat als eenmaal de zee zak ingepakt was, er niets uitgehaald mocht worden tot men op zee was.
En natuurlijk wisten de kinderen van het gezin dat ook en sommige van de meest wonderlijke dingen en tekeningen en plaatjes en dingen die wij zelf konden bedenken of dachten, kwam bij aankomst aan boord uit de zak.
Om zeker te zijn van een goede vangst, werd een offer gebracht door whisky in zee te sprenkelen of een geldstuk aan het net te bevestiging.
Toen wij op de buiskap stonden bij vertrek, dat was opvallend, liepen wij nog steeds in onze wal kleding en we hadden ons nog niet omgekleed. Wij renden dan naar binnen en verwisselden wat van kleding en smeten het overboord, op het moment dat wij de sluizen van het St.Andrews Dock passeerden.
Het was heel normaal. Wij kochten hiermee het geluk van een nieuwe reis.
En er waren natuurlijk ook mensen,die nogal sceptisch hier tegenover stonden, die zeiden dat zij in bijgeloof, niet geloofden.
Wij kregen altijd de nieuwsberichten. De marconist kwam naar beneden met het nieuwsbulletin.
Wij kregen de uitslagen van de paarden rennen voor de gokkers, en wij speelden domino.
Nu varen we op een schip en wordt er gezegd dat wij dit soort dingen niet meer krijgen of mogen doen
Het zouden duivelse instrumenten zijn..
Godsdienstigheid komt vaak voor bij veel bijgeloof.
Ik had mijn gouden kruisje.
Ik ben het vaak kwijt geraakt en ik liet een kruis op mijn borst tatoeëren.
Het deed niet alles wat ik er van verwachtte, maar ik ben nog steeds hier in levende lijve·.
Ik verwacht dat ik onderhand een paar miljoen mijlen heb gevaren.
Ik heb geen echte moeilijke problemen gehad, een paar kleine. Sommigen vragen mij .... Ben jij niet bang om naar zee te gaan en ik antwoord hen, dat ik dat niet zou doen, als ik bang zou zijn.
Ik ben verwonderd hoe atheïsten, die ik wel eens ontmoet, wanneer het slecht weer was, zij de eerste waren, die knielden. Voor een smeekgebed.
Mijn vader was eens vis schipper op een Hollandse trawler en hij vertelde, dat hij hier hartzeer van kreeg.
Op de zaterdag rond middernacht, haalden wij de trawl en hadden een mooie visserij. Maar we konden het net pas weer uitzetten na zondag middernacht·.
Hij vond dat maar erg moeilijk. Maar dat was de invloed van de godsdienst.
Er zijn mensen, die hierin geloven............ en dat is beetje bijgeloof.
Want zij, zij houden zich er aan.
En ik ben altijd er een , als ik er tegenaan loopt, aan liefdadigheid doet en zulk soort zaken. Giften geven en een ander helpen, Visserlui zijn de meest gulle soort mensen.
Ik ben er trots op, dat ik visserman ben.
Ik geloof, dat wat van het bijgeloof komt van, bij voorbeeld....... We maakten dat keer een goede reis... en ook de voetbal club Hull City won de wedstrijd en als zij de volgende keer winnen, zullen wij ook wel weer een goede reis maken.
Het wordt door iemand gedaan tijdens de reis.... we deden zus en zo, of zo en hij had een groene trui aan.... of een gele trui.
Stomme, kleine dingen, wat later gaat groeien. Dat zijn vaak van die dingen.
Ik heb al de journalen van mijn vader, hij is kort geleden overleden en ik lees ze door en ik ziet wat van het bijgeloof.... wij vingen dat en dat twee jaar geleden en we zagen toen dit en dat.
Er was daar ergens een ijsberg en visten er rondom heen en we hadden een kuil vol vis en zo kan een ijsberg voor sommige mensen een gelukkig iets zijn.
En waarschijnlijk heeft het niets met elkaar te maken.
Maar het is wel een vast staand bewezen feit, dat vis onder het ijs gaat zitten.
Einde
Die Hollandse schipper in het verhaal had een Scheveninger kunnen zijn.
|
Auteur