Herinneringën deel 2

Herdenking van 100 jaar duurzame Visserij No.3

De Vis Treinen.
In 1905 presenteerde zich een unieke mogelijkheid zelf.
Door gebrek aan arbeidskrachten, wat zich voordeed na de Zuid Afrikaanse Oorlog, namen de goud mijnen in Witwaterrand een groot leger van 50.000 Chinese arbeiders in dienst.
De Chinezen waren vis eters en de mijnen wilde vis hebben voor hun rantsoenen, maar ze werden met een groot probleem geconfronteerd.
Vis leveringen kwamen vaak rottend en oneetbaar aan in Johannesburg, daar de leveringen vaak langer als een week onderweg waren.

In deze periode had Zuid Afrika een aantal onafhankelijke spoorweg systemen.
Dat waren de Kaap Gouvernement Spoorweg, de Nationale Gouvernement Spoorweg en de Centrale Zuid Afrikaanse Spoorweg.
Het was de gewoonte bij de treinen om in Jagersfontein in de Oranje Vrijstaat te stoppen, waar de treinen van een nieuwe locomotief werden voorzien.
Slechts één trein had een directe verbinding van Kaap Stad naar Johannesburg.
Dat was de trein die de post van overzee vervoerde en werd de “brieven trein” genoemd.

Het duurde niet lang voor de Centrale Visserij bedrijven, dus de maatschappijen die lucratieve contracten hadden om vis te leveren aan de goud mijnen, de algemene directeuren van de Kaap Gouvernement Spoorweg en de Centrale Zuid Afrikaanse Spoorweg werden benaderd en er werd voorgesteld dat drie 40 ton vrachtauto's zouden worden toegevoegd aan de “brieven trein”, speciaal voor het transport van vis.
De Star of the Isles, de Star of Peace en de Star of East waren afgedankt en de Afrikaanse Visserij en Handels Maatschappij was zo in haar werk belemmerd,

De Bluff,
de Klokken Toren, was een land herkenning teken bij de dokken en omgeving van Kaapstad van de eerste kantoren van de firma Irvin en Johnson.

De Geboorte van Irvin en Johnson.
Met Charles Johnson 's kennis van de visserij omstandigheden en de technische en financiële hulpmiddelen, leidde de samenwerking spoedig tot een vennootschap.
Vanuit London gaf Richard Irvin zijn zegen aan de vennootschap en op 16 November 1910, tekenden George Irvin en Charles Johnson het contract.
De maatschappij van Irvin & Johnson werd opgericht met een vloot van vier trawlers, en een vries opslagplaats en een rokerij.
Naar aanleiding van de voorwaarden van het contract waren George Irvin en Charles Johnson de gezamenlijke directeuren van het bedrijf; evenmin was het toegestaan te bemiddelen in enige afspraak of verplichting waarbij meer dan £500 gemoeid was. zonder de toestemming van de ander.
Irvin en Johnson werden groter en zette bedrijfs takken op in Durban, East London, Port Eliszabeth en Johannesburg.
Al spoedig zou de rusteloze Charles Johnson de mogelijkheid van walvisvaart onderzoeken..
Rond de Zuid Afrikaanse kust was de uitgebreide Zuidelijke Oceaan, vol van walvissen en zeehonden, met hun waardevolle olie en walvis spek.
In 1910 werd de Zuidelijke Walvisvaasrt en Zeehonden Maatschappij opgericht, met Charles Johnson en de Afrikaanse Visserij en Handels Maatschappij als aandeel houders.

Een Derde Partner.
Imperial Vrieshuis en Bezorging Maatschappij, leverden ijs aan Irvin& Johnson.
In 1912 hoorde George Irvin dat de Imperial Maatschappij van plan was om ook in de visserij branche te gaan.
Hij realiseerde zich dat, als Imperial zich daar kon vestigen, als een gevaar voor Irvin & Johnson kon zijn en hij benaderde Imperial om deel te nemen in een samenwerking verband.
Het resultaat was dat er een nieuwe maatschappij werd gevormd.
Irvin & Johnson NV werd in Augustus 1912 geregistreerd.
Het werd beheerd in gelijkwaardige delen door de Afrikaanse Visserij en Handels Maatschappij, Charles Johnson en Imperial..
George Irvin was de eerste voorzitter van de raad en Charles Johnson, die nu het meeste van zijn tijd in Zweden door bracht, had een zitting in de raad.
Het Kalk Baai Visserij bedrijf werd in 1903 opgericht, in hetzelfde jaar dat Carl Johnson en George Irvin met trawlers vanuit Kaapstad de visserij gingen bedrijven,.
De maatschappij had zijn hoofdkantoor in de Jorissenstraat in Braamfontein en was betrokken bij de verkoop en distributie van verse vis op ijs,en importeerde schoongemaakte vis, kaas, eieren en boter.
Oorspronkelijk kocht Kalk Baai Visserij bedrijf de verse vis van Irvin& Johnson, maar in 1914 werd het Kalk Baai Visserij bedrijf geheel opgeslokt door Irvin& Johnson.

De Groei van de Maatschappij.
Toen de Eerste Wereld Oorlog uitbrak in 1914, werden twee van de I&J schepen, de Australia en de Kingfisher, gecharterd door het gouvernement, voor de oorlog inspanningen.
In Januari 1915 werd een derde schip,de Alert, ook door het gouvernement gecharterd. Aanvankelijk werd de Australia als sleepboot gebruikt in de Walvisbaai, maar later bracht zij vracht naar Zuid West Afrika.
De Kingfisher assisteerde bij landing\ troepen in Zuid West Afrika en werd daarna gebruikt als sleepboot,om te helpen bij de scheepvaart in de Tafel baai.

Tijdens de oorlog werd de import minder.
Minder schepen deden Zuid Afrikaans havens aan en hoge belastingen werden opgelegd, met als resultaat een toename van de kosten van levens onderhoud.
Echter vis werd gezien als een vitaal voedsel en in dokken van Kaapstad, vergrootte I&J de afmeting van de rokerij, met het oog om meer vis te kunnen verwerken.

Ondanks de moeilijkheden om te werken in een periode van oorlog., werd de uitbreiding van I&J voortgezet.
In 1917 werd de trawler Una in Australië aangekocht, een blokkerend beheer van aandelen in de Zuid Afrikaanse Visserij en Vrieshuizen N.V. werd gekocht en de verhouding met de ICS werd verstevigd.

De Lotgevallen op het Kerguelen Eiland.
In haar memoires over haar vader, onthult Esther Greenwood dat Charles Johnson zijn hele leven, onvoorspelbaar was.
Ook in serieuze zaken, waar hij mee betrokken was, om zijn eigen weg te kunnen gaan.
Zo was het ook, kort na het einde van de Eerste Wereld Oorlog.
Charles Johnson begon aan de Kerguelen zeehonden vangst als een risico volle onderneming, wat leidde tot een breuk met zijn vennoot, George Irvin.

Kerguelen Eiland ook wel bekend als het “Verlatenheid eiland “ ligt in het centrum van de ”Roaring Forties”, het meest stormachtige gebied op aarde.
Van het eiland was bekend dat het er wemelde van zo'n 15.000 Olifant zeehonden en Charles Johnson zag dit als een gelegenheid om grote winsten te maken. Nog George Irvin nog de ICS waren onder de indruk van het plan en zo zette hij een eigen plan op, om zich te verzekeren voor een vergunning voor de zeehonden vangst en kocht twee schepen, de Kilferona en de Kildalkay van de Engelse Admiraliteit·.
Deze schepen werden verbouwd tot tankers voor het vervoer van olie.
Charles Johnson kocht toen nog twee andere schepen, de Plough en de Galaxy.

Grote sommen geld waren in de Kerguelen risico volle onderneming betrokken en de Raad van Commissarissen van de I&J, protesteerden dat deze investering gedaan was, zonder hun toestemming.
Er ontstond een groot conflict onder de Raad van Commissarissen en uiteindelijk werd de zaak geregeld door bemiddeling.

De reizen naar Kerguelen eiland brachten wisselvallige resultaten op.
Ofschoon er drie scheepsladingen met olie van drie achtereen volgende reizen naar Europa werden gestuurd, bleek dat de markt erg onstabiel was en de winsten waren onregelmatig. De maatschappij maakte echter een beduidende winst , van de duizenden zakken guano ( vogel mest ), dat van de rotsen was geschrapt van het Kerguelen eiland en wat verkocht werd aan boeren als een hoog gekwalificeerde kunstmest.

Structurele veranderingen en ontwikkelingen.
In 1921 trad George Irvin terug als algemeen directeur van I&L en de onderneming werd gereorganiseerd.
De maatschappij werd gesplitst in twee aparte concerns, de Kerguelen Zeehonden vangst- en Walvisvaart Co. Ltd en de Irvin- Johnson Zuid Afrika ' NV.
De laatstgenoemde maatschappij naam de oorspronkelijke onderdelen over.

In Juli 1925, trad George Irvin af als voorzitter van I&J en zijn aandelen werden overgenomen door Charles Johnson, die nu de grootste aandeelhouder werd van de maatschappij.

Union rokerijen, een consortium van de bedrijven I&J, Oost Visserij en Tafelbaai Rokerijen, werd in 1926 gevestigd in Maitland en een belangrijke doorbraak werd gemaakt, toen de op heek basis “gerookte schelvis”, wijd verbreid beoordeeld werd als beter te zijn dan de echte gerookte schelvis, die uit Engeland werd geïmporteerd..
Er was een belangrijke plaatselijke vraag naar het product, wat onder de naam, Kaapse gerookte schelvis werd verkocht, een naam die later door de Zuid Afrikaanse Bureau van Normen werd geregistreerd.

Experimenten met Radio Technologie
In het midden van de twintiger jaren begonnen I&J te experimenteren met draadloze communicatie technologie,.
Quentin Bullard, die oorspronkelijk voor het communicatie bedrijf Marconie werkte, maar die de eerste marconist van I&L zou worden, was een Zuid Afrikaanse pionier in de communicatie branche.
Hij testte uitrustingen op een aantal walvisvaart expedities en in Januari 1929, slaagde hij er in om een korte golf bericht uit te wisselen tussen Heard eiland, Durban en Noorwegen.
De trawler Richard Irvin was de eerste trawler van de vloot van I&J die werd uitgerust met draadloze telefonie..
Dat was in Februari 1928.
Een puur experimenteel kust station werd geïnstalleerd in Port Eliszabeth, waar de trawler Richard Irvin haar thuishaven had.
De allereerste gesprekken konden zelfs in Saldanha Baai worden gehoord.
De test was zo succesvol dat 11 telefoon sets werden besteld voor de I&J walvis jagers en al spoedig werd “de Pieper “ zoals ze werd genoemd, zo populair dat de directie moest bedingen dat de radio alleen voor scheepsgebruik was bedoeld en de gesprek taal moest veel beknopter zijn, als zij op zee waren.

Wordt vervolgd.

	Welkom, Gast. Alsjeblieft inloggen of registreren. 18-04-2024, 23:33:32

Nieuws: Nieuwe leden moeten helaas wachten tot dat de webmaster ze accepteert. Er is veel kaf onder het koren. Het beste kunt u na registratie ons nog even een e-mail sturen jolydesign@ziggo.nl.