Welkom, Gast. Alsjeblieft inloggen of registreren.
29-03-2024, 12:34:10
Startpagina Help Zoek Inloggen Registreren
Nieuws: Nieuwe leden moeten helaas wachten tot dat de webmaster ze accepteert. Er is veel kaf onder het koren. Het beste kunt u na registratie ons nog even een e-mail sturen jolydesign@ziggo.nl.

+  Vraag en antwoord & Wie wat waar
|-+  Vraag en antwoord
| |-+  Vraag en antwoord
| | |-+  Herinneringën deel 2
« vorige volgende »
Pagina's: 1 ... 104 105 106 107 [108] Omlaag Print
Auteur Topic: Herinneringën deel 2  (gelezen 1140738 keer)
vreemdeling
Schipper
*****
Berichten: 1860


Bekijk profiel
« Antwoord #1605 Gepost op: 09-12-2016, 07:49:36 »

Hoofdstuk 6

De Volgende Generatie,

Ongeveer op hetzelfde tijd stip dat de Craig Groep zich ontscheepte  op haar missie, om een snee uit de snel groeiende standby markt te kerven, zette de volgende generatie van de Craig familie een voet in het bedrijf.
Douglas, de zoon van David, was een getrainde accountant en in deze functie, was de wereld potentieel zijn smaak.
Echter , dat werd hem afgewezen,  in het voordeel van het bedrijf, George Craig en Zonen, waar het zo werd gedacht, dat hij daar wel op zijn plaats zou zijn, maar niet zonder veel beproevingen en moeilijkheden en veel twijfels op zijn weg.
Douglas behaalde een Master Accountant graad aan de Universiteit van Aberdeen en een drie jarige  baan bij Thomson McLintock, behorend bij de KPMG groep, voor hij zich registeraccountant mocht noemen.

Toen hem gevraagd werd, waarom hij niet bij KPMG was gebleven, antwoordde hij..... Ik wilde nooit een professionele accountant worden.
Ik wilde altijd al in de handel gaan.
Ik had altijd graag naar het vaste land van Europa gewild of het Caribisch gebied of iets dergelijks.
Bij KPMG zou dit mogelijk zijn geweest.
Ik verkoos liever de familie onderneming, waar ik mijn verantwoordelijkheid voelde liggen en waar ik nieuwe mogelijkheden kon helpen creëren.
Aberdeen was mijn wereld op dat moment.
Misschien dat ik dat toen op dat moment, niet geheel kon bevatten, hoe wijd mijn horizon wel zou worden..
Hij was opgegroeid in een stad, die gesloten was een een tijdelijke afwijking, sluimerend en onmerkbaar afrottend,
De lokale economie was aan het verzwakken en met uitzondering van de visserij, leek er weinig kans voor de economie om uit het dal te komen, daarbij ook doorverwijzing naar deel 1 van de Gaskin studie, waarin vermeld wordt.......De jonge mensen zijn ontevreden en verlaten in horden de stad, op zoek naar de heldere verlichting, verder zuidwaarts...zoals de steden  Edinburgh, Glascow. en London.
Ondanks de hoge groeps druk, had het weinig adviezen nodig, om te ontdekken, waarom Douglas  voor het familie bedrijf koos in plaats van een hoog opklimmende rol bij,  wat sinds korte tijd, één van de, aan de top werkend, accountants bureau was
En het had ook te maken met solidariteit en duurzaamheid effecten
Bovendien, waren zijn vader en oom George de gemeenschappelijk beheer directeurs geweest van de George Craig en Zonen firma, al vanaf voor de 2e Wereld Oorlog en dat vereiste wel iets speciaals.
Terug kijkend naar mijn school jaren, herinnerde ik me, dat in een klas met jongens op het Robert Gordon's College, de leraar de vraag stelde,  hoeveel ouders van jullie, zitten er in de handel ?
Slecht één of twee leerlingen staken hun hand omhoog, zei Douglas.
Zover als ik er bij was betrokken, presteerde hij iets indrukwekkendst..
Ik kende niemand anders, wie het zo goed kon doen als hij.
Hij was steeds het grote voorbeeld voor mij en werd door iedereen gerespecteerd, die op allerlei niveau bij mij op bezoek kwamen.
Het was op dat moment, dat ik me realiseerde dat vader iets speciaals aan het doen was, hoewel  ik altijd dacht dat hij een held en winnaar was, daar hij altijd een top schipper bleek te zijn en absoluut wist wat hij aan het doen was.
Hij had toen een zwart-wit film in zijn bezit en toonde die film aan zijn gezin of aan zijn gasten..
Soms sprak hij in de Rotary club over de visserij.
Hij werd gevraagd om op scholen te spreken en hij had een model crawl net, wat hij gebruikte om uit te leggen, hoe het vistuig werkte..
In het begin, was David meestal op zee,
Gewoonlijk was hij de hele week weg en was in het weekend weer terug of hij kon gedurende een aantal weken afwezig zijn, bij langere reizen.
Ik ben een paar keer een reis met mijn vader mee geweest.
Ik was zeeziek en ik kan me nog herinneren dat ik met wat brood op de derde of vierde dag op zee, werd gevoed, om mij te helpen opknappen..
Als je aan boord van een trawler stapt en er hangt de reuk van pasteitjes en je koppelt die reuk met de reuk van diesel olie en je dat dan de eerste uren aan boord tracht te compenseren met de steeds heen en weer gaande horizon.......... is het juist een  verschrikkelijk gevoel
De eerste reis die ik maakte, was toen ik veertien of vijftien jaar oud was..... een zomer reis op zee...
Ik was natuurlijk heel verbaasd en zeker 's-nachts, als ik de vis loupe bekeek en de vis volgde.
Ik begrijp nu, waarom mijn vader zoveel van zijn werk hield..
Aan boord is het een heel andere wereld en een speciaal beroep........ het laatste beroep van de oorspronkelijke en natuurlijke jagers.
Je kan het niet begrijpen, tot het met eigen ogen hebt gezien en er bij bent geweest
Ik probeerde het alleen maar te begrijpen.
Ondanks dat ik zeeziek was, was het desondanks een zee van speciale ervaringen.
Maar het patroon van het leven in de Craig huishouding veranderde abrupt. toen Douglas een tiener was..
Zijn vader was nu de meeste tijd thuis.
Hij had de zee de rug toegekeerd  toen hij 55 jaar oud was en ik begon zo meer over hem te ontdekken en wat zijn rederij aspiraties waren..
Een heleboel jongens kunnen niet met hun vader opschieten, maar ik kon dat wel,
In ons gezin wist iedereen wat “aanpakken “ was, op de een af andere manier.
Het was een aanmoediging en zo was het ook met de aanmoedigingen op de kade of in de Craig kantoren, pakhuizen of in de winkels, wat voortvloeide uit de  onuitwisbare herinneringen bij Douglas en wat een waardevolle  fundatie opbouwde voor de toekomst.
Als universiteit student,  werkend tijdens de vakanties bij de Noordster rederij, die toen gevestigd was aan de Commercial  kade, tegenover de vismarkt, kan ik mij nog herinneren, dat daar een Dickens lessenaar, pennen en een kachel in het hoofdkantoor. waren
Oom George's  secretaresse, miss Harrold, wij noemden haar het `Valken Oog `, wilde je pas een vervangende pen of potlood geven, als je haar de oude terug gaf.
De dag begon al om 6 uur in de morgen, als Sandy McLeod, een spitsvondige vis vertegenwoordiger , die nu  belast was met de aanname van personeel voor de standby schepen en ik, de kisten vis moest tellen, die van onze schepen af kwamen kwamen bij de lossing, om het aantal kisten in overeenstemming te brengen met de vangst, met Juby, de plaatsknecht en de hoofd vis verkoper Frank Naughton.
Frank zou hierna zich opstellen  aan de kop van een rij kisten, die daar in de verkoop hal waren  neer gezet om te worden verkocht onder het toeziende oog van de schipper en de scheeps eigenaar.
Ik kan mij ook nog de drama's herinneren bij de lossing van vis tijdens stakingen en het splitsen van trossen.. Dit was het werkelijke gekleurde leven en het was voor mij een goede leerschool.\
De onderlinge kameraadschap was geweldig en ik bouwde een persoonlijke en een zakelijke vriendschap op, die een mensenleven heeft bestaan.
Douglas herinnert zich nog bureau manager Jim Scott, die hem niet naar huis liet gaan, voor hij zijn kasboek van die dag op orde had gebracht en wat hem zeker enkele uren zou kosten., na 5 uur in de middag, als iedereen afnokte.


Wordt vervolgd
Gelogd
vreemdeling
Schipper
*****
Berichten: 1860


Bekijk profiel
« Antwoord #1606 Gepost op: 09-12-2016, 07:53:45 »

Vervolg hoofdstuk 6

En er was ook nog  Jim Pearce, die bij de Noordster rederij in dienst kwam, toen hij van school af kwam op 16 jarige leedtijd en u reeds 47 jaar in dienst is bij de Craig maatschappij.
Jim is een van de gewetensvolle mensen, die ik ooit ben tegen gekomen en die met iedereen bevriend is..
Hij hoorde bij een drama groep en dat gaf hem een gave om mensen te vermaken bij sociale gelegenheden met zijn eigen humoristische instelling. Maar hij was vatbaar voor ongelukken, Eens, toen hij de vishal binnen stormde om een regenbui te ontlopen, werd hij drijfnat gespoten door iemand die de vloer van de vishal met een slang aan het afspuiten was..
Jim keerde drijfnat terug.
En ook nog iets wat wij meemaakten met Maira Low.?
Zij kwam in 1969 bij ons werken als bediende / typiste.
Haar eerste opdracht was... om de inkt potten te vullen, Zij moet zich echt hebben afgevraagd of wij als firma nog nooit van “balpoints”hadden gehoord.
En oom George's secretaresse, Ann Harrold, hield zich bezig met het kasboek, wat schrijvend met pen en inkt werd bijgehouden.
Miss Harold was een plakker als het accuratesse betrof en op een keer constateerden zij een  fout van één penny in een brandstof rekening van de firma Ellis en McHardy. Toen Moira protesteerde dat men zeker twee penny aan telefoon kosten kwijt zou zijn, werd door miss Harold geantwoord....... De deuren van de firma George Craig en Zonen zullen heel snel gesloten worden,  als je zulk soort fouten voor lief neemt,
De staf van de firma was doodsbang voor haar en waren de kluts kwijt, toen zij besliste om tot haar 63 ste jaar te blijven werken.
Als wij het voorgaande beschouwen als iets uit de verhalen van Dicken's, dan leek het bezoek in 1960, van een Amerikaanse film producer aan het kantoor van de Noordster rederij, er erg veel op.
Het beeld van het kantoor leek op dat van een kantoor in de late jaren van  in 1800., met lange aflopende lessenaars, hoge stoelen er achter, ganzenveer pennen, inkt potten met rubber, tegen het wegglijden en potloden, die vast gemaakt waren aan een touwtje.
Wij hadden op dit rederij kantoor een schip te koop en er was schijnbaar wel wat vraag naar, wist Jim Pears zich te herinneren, die toen vrij jong was..
Op een zomer morgen barstte de deur van het kantoor open en een zeer kleurige Amerikaanse heer met stetson, een Hawaian overhemd en een grote sigaar rokend, stapte binnen..
Hij was in het schip geïnteresseerd ,wat te koop lag, om een film de maken, die “De Muiterij op de Bounty “heette.
Hij keek een ogenblik rond en hierna zei hij met een zwaar Amerikaans accent.......Gossie, ik kwam hier om een film over de Bounty te maken, maar ik heb hier een set voor me uit een Dicken's boek. En op hetzelfde moment ging een zijdeur open van het kassiers kantoor en naar buiten sloffend kwam daar Jim Scott aan, de oude witharige betaalmeester, waar tegen de Amerikaan zei...... Hemelse goedheid, jullie hebben zelfs Scrooge hier  en nog wat aanvullingen..
Ik zou graag uw directeur willen spreken, zei de Amerikaan, maar hij verliet het kantoor met lege handen.

Maar hielp dit Douglas met een antwoord over de ouderwetse schuldbrieven..... ?.
Misschien, toen de tijd daar was om de KPMG obligaties te dumpen en het geld rechtstreeks in de vishandel kwam, voor de nieuwe Craig generatie.
Het was moeilijk .
Een heleboel mensen in de visserij industrie waren toen depressief en dat was 25 jaar geleden.
Veel zonen in de visserij gezinnen, volgden hun vaders naar zee,..... met de gedachte aan een compleet verschillend leven.
Maar de beslissing was voor mij gemakkelijker gemaakt door het feit, dat mijn vader niet wenste,  dat ik naar zee zou gaan.
Gevoelsmatig wist hij dat er grotere en belangrijker zaken te doen waren, waar ik mijn tanden in kon zetten..
In ieder geval,was Engeland  net lid geworden van de Verenigde Markt en er was een enorme onzekerheid te verwachten in de visserij industrie, zelfs al op dat moment..
De visserlui wisten toen gevoelsmatig dat zij verkocht waren door de Regering, maar konden dat niet bewijzen, tot dat de kranten, de gegevens met betrekking tot het toetreden tot de Europese “Club ,werden  vrijgegeven, van onder de Officiële Geheimen Acte, die 30 jaar zou gelden.
Een knagende, langzaam smeulende crisis was reeds aan het groeien.
Het was nu niet de tijd om naar zee te gaan..
Hij was bezorgd genoeg, om te zien, dat er in het verschiet problemen zouden komen..
In ieder geval, werd op dat moment, de boekhouding buitenshuis behandeld.
Ik dacht dat het mijn vaders visie was, dat ik in die tijd waarschijnlijk kon helpen om de zaak te runnen en de handel te laten groeien, wat beter was, dan de visserij beoefening..
Wij hadden op dat moment een vloot van 25 schepen , de visserij was in moeilijkheden en de uitdaging was ,,,.... hoe krijg ik de  handel vooruit, of misschien wel in een andere richting ?
Het was voor mij nodig om te beginnen met te begrijpen wat er gaande was en wat de verdere mogelijkheden konden zijn


Wordt vervolgd.
Gelogd
vreemdeling
Schipper
*****
Berichten: 1860


Bekijk profiel
« Antwoord #1607 Gepost op: 12-12-2016, 10:17:34 »

Hoofdstuk 7

Douglas Leert iets over Trossen.

Het was zo klaar als een klontje dat ik zoveel  wat mogelijk was, moest leren, over de veschillende aspecten van het bedrijf en ik wilde ook regelmatig de visafslag bezoeken.
Ik probeerde op de veiling vis te verkopen, maar daar had je een luide stem voor nodig.
Ik was niet ongedwongen.
Het zat er toen echt niet in voor mij, ofschoon ik het nu wel zou kunnen.
Het spijt mij dat ik geen machinist was of een zeeman, maar wat later in de tijd realiseerde ik mij, dat financiële scherpzinnigheid dat was, wat ik het meeste nodig had, samen met de pure ervaring van motivatie en menselijke begeleiding.
Er gebeurde veel indrukwekkende dingen aan de kade.
De visserij was toen een echte bedrijfstak voor Aberdeen,
Nu is het een bleek aftreksel er van.
De eerste  echte taak voor de jonge Craig met zijn frisse gezicht, was om de boekhouding weer terug te brengen in het hoofdkantoor en te trachten om een computer te installeren om de boekhouding te vergemakkelijken en het financiële boekhouding verbeteren..
De eerste zak telmachines  waren net op de markt verschenen en ik kan mij nog Bil Paterson van de Arkman  & Paterson met zijn rekenliniaal, om te controleren of het reken machientje wel het juiste antwoord had gegeven en hij moest constateren dat het juiste antwoord was geproduceerd..
En dat was nog maar pas 25 jaar geleden..
Toen ik bij het bedrijf kwam, was er een nieuwe generatie in opkomst,
Ik begon ook druk uit te oefenen, maar alleen stapsgewijs.. Met twee sterke persoonlijkheden zoals mijn vader en oom George aan het hoofd van het bedrijf, is het echt een uitdaging om zulk soort dingen te doen. Om aan zaken te denken zoals internationalisering, wat  toen nog echt niet stond te gebeuren en zeker toen niet.
Maar verandering is een deel van een vooruitgang van het bedrijf. Stil staan zet geen zoden aan de dijk,.
Grote opschudding en dramatische veranderingen van beleid kunnen nodig blijken.
Dat gebeurde  bij iedere maatschappij als zij wilden overleven..
Niet lang, nadat ik bij de zaak was begonnen te werken, hadden wij de mogelijkheid voor de trawler Cevic, om zich te voegen met de Noordzee standby vloot... het was een gok.
Wij kozen voor de kans,
Deze bereidwilligheid  moest de keuze aangaan en er moest  naar gehandeld worden en er niet voor terug  deinzen of  net als een konijn, die gevangen zit in de licht bundel van een vrachtauto, van de schrik  bevroor en waar de kwaliteit, waar de senior Craig's op hoopten,  in de succesvolle generatie zat, wat Douglas en zijn team waren
Nu wat familie filosofie.
Er waren twee dingen, die mijn oom zei, toen ik voor de eerste keer werd geïnterviewd, waarbij hij had gedacht ,. dat ik veel punten ter tafel zou brengen.
Hij zei........; Als je twijfelt over wat je aan het doen bent, denk er dan bij na of dit in het voordeel van de firma George Craig en Zonen is en zo niet...... is het een goede barometer voor de toekomst..... want ben je dan aan het werk voor het welzijn van de zaak of voor je eigen zaak..
Hij zei ook nog:....... Het kan mee zitten en het kan ook tegenvallen, maar neemt het niet met je mee naar huis.
En dat is belangrijk
Als je het mee naar huis neemt, kwaad zijnde over wat argumenten of een bepaalde zaak, zoals alle zakenlui dat wel eens hebben,, …........is het een moordenaar.
Iets anders wat wij gewend waren te doen in de directie kamer, als wij een onenigheid of een discussie  hadden waar over wij het niet eens waren, …... laat het die dag dan verder rusten en neemt het niet mee naar huis,
Wij als familie hadden nog steeds de gewoonte, om elkaar iedere zondag te ontmoeten tijdens een lunch. Er was geen haat of onmin,, je moest er alleen mee leren leven..
Mijn vader en oom waren erg op elkaar gesteld... zij hadden hun vader loyaliteit  gezworen in de gezamenlijke samenwerking,,,,,,,, zij waren echte bloed broeders..
Alleen de beide  broers waren gedurende 55 jaar, als gezamenlijke managing directeuren, aan het hoofd van de zaak gebleven..
Niemand zou het zo hebben kunnen doen. Er zou een macht strijd mogelijk zijn geweest.
Maar er was geen machtsstrijd omdat zij gelijkwaardig waren.
Zij zouden niet uitvallen en dat was een zeer belangrijke les voor mij
Als zij waren uitgevallen, zou de Craig maatschappij nu niet meer hebben bestaan.
Het was een soort solidariteit wat onmogelijk te vinden is in een beurs genoteerde maatschappij, tenzij slechts een bescheiden deel van de zaak drijvende was
Typisch familie verband , hadden de Craig's traditioneel gewerkt en bijna alle winst weer in het bedrijf. terug gestort.
Zoals zo veel anderen, hadden zij het instinct om zo weinig mogelijk te lenen en uit te geven, maar niet tot een punt, waardoor de investering gedwarsboomd zou worden..
Er waren altijd wel wat moeilijkheden in de visserij bedrijfstak. En zelfs met Pat Lynch  aan boord van het bedrijf.
Hij was geen ja knikker.
Hij zei wat hij dacht.
Wanneer dat gewaardeerd werd, was het goed om te zeggen wat je dacht. Pat zou dat zo doen.
Ofschoon hij geen familie van ons was, werd hij behandeld, alsof hij een familie lid was.
Maar hij bleef qua karakter, zo als hij was.
Hij beheerde de Noordster rederij goed, was bijna een marktleider en bijna de beste. Het was zijn leven !
Daar de onrust steeds meer de visserij in haar houdgreep kreeg, vochten veel traditionele familie- ondernemingen, voor een overleving van het bedrijf.
Douglas was niet overbezorgd.
Ik was niet bang, dat wij het niet zouden overleven., Toch herinner ik mij dat de Grampian Monarch  aan Canada verkocht werd en wat weer wat geld in de kas bracht...
In de visserij, deden sommige schepen het goed, maar andere deden het niet goed, terwijl de Noordzee standby vloot al voor een gestaag inkomen zorgde.
Dat bleek zelfs voor Chate's deelname in Pat's kantoor, dat Douglas deze mogelijkheid  had gezien, om bij de offshore industrie op een bepaalde manier binnen te komen, door simpel weg schepen te beheren..
Hij dacht dat het een duidelijke progressie was, omdat de maatschappij reeds verschillende vaardigheden in huis had, wat kon worden gebruikt. Maar wel door middel van hard werken en  gedisciplineerd.
In die dagen werd ik begraven onder boekhoudkundige problemen en waarschijnlijk had ik niet begrepen waar de maatschappij wilde uitkomen..
Maar toen eenmaal de boekhouding en de bijbehorende systemen in orde waren en mogelijkheden in de vorm van catering en offshore voorzieningen zich voor deden, wilde ik daar achter aan gaan..
Neem bijvoorbeeld de catering.
Als je de eigen schepen kan bevoorraden en tevreden stellen, wat wij deden, kan je het ook buitenshuis doen en voor vreemde schepen.
Je kan de inkoop offreren met een inclusieve uitlandige levering..
Maar zulke mogelijkheden waren toen niet beschikbaar.
Zo'n 25 jaar geleden waren de werkzaamheden in de  Noordzee snel groeiende en in ieder geval, was het niet nodig om in het buitenland uit te breiden.
Op dat moment kon ik de mogelijkheden zien voor wat zij waard waren, maar wat wij als bedrijf nodig hadden, waren  overnames.
Ik denk nu, dat wij veel eerder en agressiever hadden moeten zijn in de overname van andere maatschappijen en diensten..
Maar wij waren uitgerekend veel te voorzichtig en bleven bij hetgeen wij wisten, ofschoon wij de progressie zagen in de standby en hiermee deden wij iets.
Wij investeerden veel geld in overnames en veranderden standby schepen en zette zelfs  een  fabricage winkel voor de offshore werkzaamheden op.
Vijftien jaar geleden waren wij ook met een staaldraad  industrie gefuseerd, Wij namen zo wel wat risico's en sommigen zette het ons betaald.
In principe hield Douglas zich bezig met het vergroten van offshore ontwikkeling elementen,
Pat concentreerde zich op de vloot van de Noordster maatschappij, bestaande uit trawlers en standby schepen, terwijl George en David  hun directeurs banen vervolgden en stevig het roer in handen hielden van de Craig Groep koers.
Dit verliep vrij goed, binnen het bijna een traditionele familie bedrijf zijnde, wat  zich kon permitteren om te groeien.
De meeste investeringen werden uitgevoerd aan de standby schepen .
Dat was de generator voor de hoofd kas,.een ware kas melkkoe en was precies het juiste ding, om op dat moment te doen, wat ik als lid van de Raad enthousiast kon ondersteunen..
De schepen waren er, de ervaring was er en het was bijna een naadloze verandering.
Maar een belangrijk ding was ,dat wij geen visserij netten meer moesten repareren of vervangen of het risico te nemen waar wij de vis moesten vangen.
Met de bekwaamheid om op zee te blijven in alle weers- omstandigheden, gekoppeld aan een laag vrijboord midscheeps wat de zij trawlers toen hadden, konden dit soort schepen mensen redden zoals zij voorheen hun netten vol met vis hadden binnen gehaald,  hen te redden met de toen nieuwe technologie van semi stijve opblaasbare reddings middelen, door het gebruik van speciale davits.
Een nieuwe industrie was geboren,
En ik veronderstel dat wij vrij agressief waren, toen de vloot groter werd,  toen wij de BUT visserij tonnage overnamen en de Salvesen standby schepen, waar wij een gemeenschappelijke onderneming mee hadden met de Wood Groep en Richard Irvin, en wij kochten en bouwden schepen, hoofdzakelijk Noorse tweede hand schepen kopend,, wat uiteindelijk leidde tot de bouw voor ons bedrijf zes jaar geleden van de Grampian Frontier en de oplevering datzelfde jaar van de Grampian Explorer en de Crampian Surveyor
Voor elke opkomende jonge zakelijke “klojo,” voorbestemd om een bedrijf te leiden, die zo vroeg als mogelijk was, toelating had verkregen tot de raadzaal, was een natuurlijk instinct,.
In Douglas geval kwam dat pas na enige jaren, na zijn bedrijfs tanden er op te hebben versleten.
In 1983 werd hij opgenomen in de Raad als dienst doende directeur van de Craig Groep.

Wordt vervolgd

Gelogd
vreemdeling
Schipper
*****
Berichten: 1860


Bekijk profiel
« Antwoord #1608 Gepost op: 14-12-2016, 08:09:47 »

Hoofdstuk 8

De Piraten van de Wet Ontduiking.

Door de rol op zich te nemen van dienstdoende directeur, was het tevens een opdracht voor Douglas om zijn mouwen op te stropen en nieuwe mogelijkheden voor de maatschappij  moest gaan  najagen, in plaats van alleen maar de administratie te doen..
Ik zag heel veel mogelijk heden,....zowel uitdagende en prettige...... waarbij je mensen ontmoette en er getracht kon worden, om een  relatie te ontwikkelen..
De eerste mogelijkheid ontstond over een gesprek, van een lang gekoesterde wens van directeur George, buiten alle andere zakelijke verplichtingen, om een eigen slagerij te mogen exploiteren.
En dat kwam hoofdzakelijk, omdat een van zijn vrienden een succesvolle slager was.
Deze wens was echt bespottelijk.
Waarom werd zo iets niet overgenomen of opgezet en waarom niet onze eigen vloot van 25 standby schepen en acht vissersschepen, zelf bevoorraad !
Het idee werd in de bestuurskamer besproken en Douglas stelde een opbrengst analyse op .. met de gedachten, dat het misschien rendabel zou zijn voor onze eigen vloot, en wat kon het ons dan  schelen, wat anderen er van vonden.
Zo goed opgeleid was George in 1980 ook niet, maar hij begon met een slagerij.
Het was zijn geliefde bezigheid, en zij hadden mij toegestaan, dat ik iets kon doen, buiten mijn werkzaamheden in de directie.
Hij spendeerde elk uur en elke minuut met denken , hoe hij deze klus moest aanpakken..
Hij ging aan boord bij  ieder schip in Aberdeen en vroeg daar de kapitein te spreken.
Zijn slogan was , bij de firma George Craig Scheepvaart is het vlees goedkoper...
De Seaforth Maritime scheepvaartmaatschappij, had in die dagen een grote vloot en hij bezocht hun inkoop afdeling, met toen als hoofd van die afdeling, Eddie Phillips, toen deze daar aanwezig was.
Hij vond het goed dat ik de Seaforth Hero bevoorraadde, wat een van onze eerste klanten van de offshore ondersteuning schepen was.
Maar dat ging fout, omdat de kok een fooi wilde hebben en hij dat weigerden, ofschoon hij dacht dat hij het erg gemakkelijk had kunnen geven.
Het resultaat van zijn weigering was, dat de kok werd ontslagen en wij uiteindelijk het contract kregen voor de hele Seaforth vloot.
Douglas ging zelfs naar Noorwegen, gedreven door zijn wens, om iedere scheepvaart maatschappij te bezoeken, om zich van deze nieuwe markt voor de Craig groep,  meester te maken.
Het waargenomen  markt aandeel wat onze  Aberdeense firma had ten opzichten van haar concurrenten, was, dat het vlees wat aangeboden werd, afkomstig was van thuis slachtingen en verdeeld werd in porties ter grootte voor het gebruik van de bemanning, om verspilling te voorkomen en werd aangeboden voor een belasting vrije prijs , wat de  Craig Groep  was overeen gekomen met de Douane.
Maar uitbenen was niet alleen voor de klanten in de scheepvaart, daar er in 1981, de  levering contracten voor vlees, door de Craig Groep werden binnengehaald, voor  alle ziekenhuizen in Aberdeen.
Het was overduidelijk dat deze overmoedige handelwijze een consternatie veroorzaakte, onder de plaatselijke slagers,
Wij werden uitgemaakt voor “Piraten van de  Wetten” ontduiking.
Vaak was het zo , dat welke handelaar dan ook, die het eerste aan boord stapte van een schip, de order kreeg,
Faxen en e-mails werden toen nog niet gebruikt.
Ik wil niet zeggen dat de slagerij zo'n enorm succes was,...... maar het was wel succesvol.
Het was geen uitschieter, maar het had een grote zakelijke binding met onze andere dienstverleningen, die wij reeds hadden ontwikkeld,

wordt vervolgd.
Gelogd
vreemdeling
Schipper
*****
Berichten: 1860


Bekijk profiel
« Antwoord #1609 Gepost op: 16-12-2016, 08:23:39 »

Hoofdstuk 9

De Opbouw van het Gebouw voor de Scheepsbevoorrading en Catering

Scheepsuitrusting, schilderwerk en bevoorrading zijn een lange tijd een onderdeel geweest van de Craig Groep, iets wat op een normale manier was ontwikkeld als het resultaat van een aanzienlijke trawler vloot en waar aandacht aan besteed moest worden en waar het een Aberdeense traditie was dat het zelf gedaan werd of ruilhandel werd gepleegd, liever dan een contante betaling.
De uitdaging bestond nu uit de oprichting van en deze handel en uit  te bouwen voor de toekomst, door verandering en uitbreiding.
Een duidelijke doel was voedsel..bevoorrading
Een eerder resultaat was, dat de reeds heel lang gevestigde lokale firma Bruce Stores, te koop stond.
De Firma Bruce bevoorraadde de eerste zeilschip van voedsel, die de haven van Aberdeen binnen liep   en leverden nu aan scholen en ziekenhuizen.
Alex Bruce was een tijdgenoot van oom George.
Zij hadden bij elkaar op school gezeten en hij had het vrij goed gedaan in de visserij, waar hij meer mee verdiend had, dan met de scheepsbevoorrading van voedsel, ofschoon zij het ook nog wel goed gedaan hadden.
Maar met de ondergang van de visserij in de midden en verre wateren, 30 jaar geleden, toen Engeland toe trad tot de Gemeenschappelijke Markt, wilde hij de kruideniers afdeling verkopen, omdat hij geen opvolgers in de familie had.
Ik dacht dat dit wel de vlees afdeling zou aanvullen en ofschoon ik het niet zeker wist op dat moment, ik met de koop van de Bruce firma,  het eerste zaad zaaide, voor wat uiteindelijk onze hedendaagse catering afdeling werd en de olieveld toeleverings- werkzaamheden.
Vic Murphy, reeds lange tijd een mede directeur van het bedrijf, herinnerde zich de belangrijkheid van de Bruce transactie, wat de start was van zijn carrière bij onze maatschappij.
Hij had zijn familie bedrijf Buchan & Johnton aan de Craig Groep verkocht en dit bedrijf verschafte ons een basis in Peterhead, waar de sleutel lag voor de offshore werkzaamheden en bevoorrading op zee.
Bruce Stores was een belangrijke aanwinst,
Een traditionele firma met haar hele geschiedenis, die nu samen ging werken met een gerespecteerde maatschappij , wist zich Vic Murphy nog te herinneren.
Gedurende twee jaar reisde ik iedere dag terug naar Edinburgh, tot ik  naar Aboyne verhuisde
De Maandag ochtend start was om 5 uur in de morgen en ik was op weg naar Aberdeen,
Dat creëerde een discipline, wat ik 20 jaar heb volgehouden...... een vroege start en een late finish.

Douglas en ik werkten als een team.
Af en toe er tussen uitknijpend om te gaan golfen.
Het gelukte ons de Spark's Pro-cel-am Golf toernooi in Deeside, drie maal te winnen
De laatste overwinning was toen Willie Milne van de Walker Cup en Hamburger reputatie meespeelde en ook de beroemde rugby speler, Gordon Brown .
Een andere factor, zoals Douglas wist te vertellen, wat hem inspireerde, was de verplaatsing van het Craig bedrijf naar de huidige onderkomens op de Albert kade 207, wat leeg was achter gelaten door de British United Trawler.
De eens zo sterke BUT maatschappij, had niet alleen haar vestiging in Aberdeen opgeheven en het bedrijf aan de Humberside stopte ook met haar visserij activiteiten en besloten toen ook, om uit de standby scheepvaart te stappen..
Wij eindigden er mee, om hun vloot te kopen, die  Andrew Lewis op dat moment runde.
Een ter loopse opmerking..........
De BUT maatschappij zal bij veel scheepsliefhebbers bekend staan,  door de visserij met de beroemde “Cat “boten.
Dat waren grote moderne zijtrawlers, waar van de meeste vanuit het Humber district naar zee vertrokken.

Het gebouw waar wij een lang huur contract op hadden met de Aberdeen Harbour Board en wat uitkeek op de kade, waar onze schepen meerden, gaf ons de reikwijdte om uit te breiden.
Het stelde ons in staat om de tuigers van de Noordster maatschappij en de scheepsbenodigdheden stores, de scheepsreparatie, de boekhouding en personeel aanname, onder een dak te brengen en  ook de chefs en de directeuren van Noordster, in combinatie met de Craig Groep.
Zelfs nu nog, is er plaats voor meer kantoren, ondanks aanzienlijke vernieuwingen voor  een modern , meer open plan visie, om een arbeid omgeven te creëren met een directie kamer en een aparte  vergader ruimte.
Een van de huurders was Chris Long een scheepsmakelaar voor de Jacob en Tenvig maatschappij, die een kantoor had boven onze laadplaats van materialen voor de werkzaamheden op zee.
Op een dag,  tilde een vorkheftruck een container omhoog ,boven de maximale toegestane hoogte, met als  resultaat dat de vloer en het bureau waar Chris op dat moment zat te werken , omhoog werd getild.
Hierna vroeg hij om gevaren geld..... ! Wat afgetrokken moest worden van de te betalen huur.
Een andere huurder op no.207 ,was een Noorse maatschappij, Anders Wilhelmson. waarvan Alex Kraft de bestuur directeur was en bij ons reeds een vertrouwd gezicht was,
De Wilhelmson rederij was de eigenaar van de DSV Wildrake …. een 20 miljoen pond kostend kunstzinnig duik en support schip, …. en Craig rederij moest haar behoefte aan uitrusting leveren., opportunistisch in zekere mate, met inbegrip van de levering van staaldraad.
Douglas was echt zijn zakelijke tanden aan het aanscherpen.
Het waren turbulente dagen , waar je een telefoon box in Peterhead wilde hebben, om de orders te beschrijven.... er waren toen nog geen mobiele telefoons.
Een schip wilde binnen lopen in de ASC o basis en ik was slechts een uur of twee voor het schip  zou binnen lopen, gewaarschuwd.
Ik was de hoofd leverancier en zou persoonlijk bij het schip aan boord gaan, en de kapitein, stuurman, hoofd machinist en de kok of de hoofd steward ontmoeten, om uit te vinden , wat zij nodig hadden aan bevoorrading.
Binnen hun beschikbare tijd, wat maar zes tot acht uur was, moesten wij de goederen en diensten klaarmaken.
Dat konden scheeps reparaties zijn of het scboonmaken van materiaal, voedsel bevoorrading, zeekaarten of wat dan ook,
Bij een bijzondere gelegenheid, wilde de schipper zelfs een accordeon.
Ik was hierover verwonderd, soms dramatisch en uitdagend en het bezielde mij om te geloven, dat wij met elk soort schip konden omgaan.
Ik brak er mijn tanden op.
Dat was van zelf sprekend, want ik was er zelf mee begonnen.
Ik had hulp nodig, want  ik kon het niet zelf alles oplossen, maar Steve Bragg, wat toen nog een jonge knul was, was bij ons komen werken, vanuit de Bruce's stores
Hij werkt nog steeds bij ons en is nu onze hoofd scheeps leverancier in Aberdeen.
Vic Murphy weer aan het woord........ Wij hielden van de groei.... de nieuwe eigenaars van bevoorrading schepen,  gaven ons hun vloot ( voor de bevoorrading ),
Onze groei was geweldig.
Dat was een vertrouwde opjuttende realiteit voor de jonge Craig en een kreet van uit het verleden, vanaf de tijd dat hij bij de familie werkzaamheden was betrokken al accountant.
Het was de soort situatie,  waar een fout in de levering aan een schip, veel geld zou gaan kosten.

Wordt vervolgd

Gelogd
vreemdeling
Schipper
*****
Berichten: 1860


Bekijk profiel
« Antwoord #1610 Gepost op: 19-12-2016, 09:27:49 »

Vervolg Hoofstuk 9

De geoffreerde dag tarieven voor schepen zoals de Wildrake waren rond die tijd, op zijn minst 20,000 pond per dag. Volgens Douglas, werd je gedwongen hiermee om te springen.
Het was een soort situatie wat je  opwinding gaf.
Ik wilde succesvol zijn.
Ik wilde zelf iets presteren.
De grote DSV schepen , zoals de Wildrake, met hun bemanning van 50 personen en soms meer, leverde niet alleen een uitmuntende levering van uitmuntende voedingswaren en keuken bevoorrading op voor de Craig Groep, maar er bestond ook een goede kans om lucratieve catering contracten binnen te halen, zo lang als zij  afgepikt konden worden van plaatsbekleders in deze branche, zoals Chalk Carering, Scot Catering, Aramark, Kelvin, Sodexho en nog vele anderen..
Op dat moment waren er 11 cateraars in Aberdeen, tegenover drie of vier grote cateraars nu.
Het waren deze grote schepen, dat ons verleidde in de catering contracten en vervolgens de containeralisatie van voedsel.
Het was een ongedwongen vooruitgang.
Bij de start van de vlees leveringen in 1980, zijn wij nu in 2003, de leverancier voor meer dan de helft van de Noordzee olievelden,  met gecontaineraliseerd voedsel.
En wij hadden juist voor 100.000 pond waarde aan voedsel naar Equatoriaal Guinee verstuurd voor de Aramark groep.
Dar was onze grootste order aan levensmiddelen in die dagen,
Aan het begin van de tachtiger jaren, zou het ons zeker drie maanden hebben gekost om voor 100.000 pond waarde aan levensmiddelen te verkopen.
Maar niet alles  liep zo gesmeerd in die vroege jaren.
Een duiker schip kwam naar Aberdeen om te provianderen, waar wij een grote order voor hadden en ik was persoonlijk aanwezig om hierop toezicht te houden, De containers werden verstuurd, en er viel een container in de Market Straat van de truck af.
De container was op de truck niet goed vast gezet met sjorringen..
Een hijs met flessen tomaten ketchup kwam in botsing en de tomaten ketchup lag overal verspreid...
Er waren genoeg rode gezichten van schaamte.
Het schip had als bestemming het Midden Oosten voor een reis van zes maanden. Maar de ironie voor dit schip was, dat de charter werd afgezegd en haar koelsysteem het begaf.
Dat was een contract  voor … eenmaal en nooit weer en het voedsel werd nooit geconsumeerd op de voorgenomen reis..
Een ander ongeluk was een overstroming van de voormalige vlas molen in Inverbervie, wat werd gebruikt als opslagplaats voor staaldraad.
Het had nog tot laat in het voorjaar gevroren, wat gevolgd werd door een snelle dooi en het netto resultaat was dat  het terrein en de opslagplaats van het staaldraad  al heel snel onder twee voet water kwamen te staan..
Dat was nu niet bepaald een goede dag, volgens Douglas.
De Craig Groep Staaldraad Diensten had  alle de grote contracten op dat moment voor de bevoorrading van staaldraad stroppen.
Echter slaagden wij er in de schade te verhalen op de verzekering en wij waren op dat moment in staat om vanuit Peterhead en Great Yarmouth de klanten te bevoorraden en het was voor iedereen een grote verrassing, dat wij tijdelijk uitgeschakeld waren..
Gelukkig voor ons, toen de daling van de wereld olie prijs in 1986 ook de Noordzee velden trof, waren de Craig offshore catering werkzaamheden nog  maar pas in haar begin fase en het werd weinig beïnvloed  door de nieuwe situatie,.
Wij groeiden nog steeds en wij hadden juist op de Shetland eilanden het bedrijf Magnum Smith bedrijf en de Todd's Cash & Carry  in Lerwick overgenomen..
Maar deze overname  leek haast op een dier, wat moest rennen aan een leidsel van slechts een armlengte lang..
Zoals op een keer er een privé auto in beslag werd genomen en ook een kudde schapen werd  gebruikt als borgstelling, tegen over een nog openstaande schuld..
Je moest eens weten , hoe wij werden tegen gewerkt
Wij verkochten het hele zaakje weer aan George Hepburn,een lokale handelsman..
In die tijd, wilden wij de grootste Schotse en zo mogelijk de grootste UK  bevoorrader zijn, maar nu wilden wij internationaal worden.
Echter tot vijf jaar eerder, was echte export van het geef  niet wat, minimaal, omdat er zoveel activiteiten in de Noordzee Noordzee.
In ieder geval werd ik achter de vodden gezeten, om tot op zekere hoogte aan de Noordzee te blijven werken, ondanks dat ik voor 15 jaar naar de OTC in Houston zou gaan., peinsde Douglas.
Mijn vader, oom George en Pat zouden gezegd zeggen....... wees er zelf van overtuigd dat je eerst de hele markt hier bevoorraadt, voor je naar Houston vertrekt..
Er bestaat genoeg markt hier, zonder dat je ergens anders heen gaat.
Dat was hun kijk op de zaak...... goed of slecht.
Toen goed …. Nu slecht

wordt vervolgd
Gelogd
vreemdeling
Schipper
*****
Berichten: 1860


Bekijk profiel
« Antwoord #1611 Gepost op: 21-12-2016, 08:53:24 »

Hoofdstuk 10

Aan de gang met het Internationalisering Traject.

Het punt, dat het noodzakelijk werd om het bedrijf te beschermen tegen de grillen van de Noordzee, was laat in 1997 tot 1999 ,  door de globale olie prijs daling, wat een heftige negatieve invloed had op de UK binnenlandse offshore industrie.
Extra druk kwam van de CRINE en CRINE Network kosten besparingen en door de efficiënt gestimuleerde initiatieven.
De directie begon op dat moment serieus te kijken naar een verandering en alle leden volgden op het Dale Carnegie instituut, een leidinggevende  cursus, wat zich richtte op visies, waarden en inzet.
Merkwaardig genoeg, was het idee afkomstig van een “tijd beleid “ cursus voor Pat Lynch.
Hij gebruikte het Dale Carnegie instituut er voor en betaalde 100 pond of zo, voor de cursus.
Ik was in ieder geval ontvankelijk voor alles, wat ons kon helpen,  het bedrijf te verbeteren,
Zo doende volgden wij allemaal een bedrijf ontwikkeling programma, wat  de Grampian Ondernemingen in die tijd promootte en wat ons liet beginnen met de cursus “Investeerders in Mensen “.
Uit de cursus kwamen vijf of zes doelstellingen voort , waarvan er één kritisch was, om minder afhankelijk te zijn van de standby schepen, maar de markt groeide nog steeds, gegeven dat er toen  en nog steeds er geen vervanging van schepen was, wanneer het leidde tot het houden van een constante en effectieve veiligheid bescherming in de Noordzee van de olie en gas velden..
En zo gingen wij op zoek naar andere mogelijkheden en een er van was Seatronic, onze subsea marine elektronisch verhuur bedrijf, wat wij nu hebben opgebouwd tot vijf internationale divisies en wat een wereld wijde markt leider is, met basissen in Aberdeen, Houston,New Iberia, Abu Dhabi en Singapore. Dit heeft ons een 12 tot 13 miljoen pond bedrijfsomzet gegeven, wat nu een wereld leider is..
Het is gespecialiseerd. Het is geen enorme markt en onze belangrijkste concurrent is Ashtead, wat een zelfde omzet heeft.. Voor wij er mee begonnen, was het Ashtead en een aantal kleine bedrijven. Wij namen wat van de kleinere bedrijven over, om er van te maken, wat het nu is..
Dit werk, ofschoon kapitaal intensief, met zaken in haar stal zoals  “sleep vissen “, wat meer dan een miljoen pond kan kosten en wat gebruikt wordt om  van de zeebedding en aan land, voor een profiel samen stelling zorgt en wat neigt, om gebaseerd te zijn op een Europese technologie en ervaring en was gemakkelijker te controleren als een resultaat..



Iets anders was het, om drie bedrijven samen te voegen, ofschoon  het uiteindelijk maar twee bedrijven waren,
Een was de Craig Groep Maritiem, de traditionele scheepsbevoorrading sector, wat terug ging tot 1930 en wat nu een belangrijk olieveld bemiddelingsbedrijf was.......n.l, Craig International Services   ( CIS )
Wij haalden de maritieme non food  kant uit de catering divisie en maakte er de  DIC  divisie van, een bedrijf waarvan Dave Allan de eigenaar was.
Wij hadden scheepvaart en maritieme,expertise, maar hij had olie velden expertise en nu leidde hij CIS..
Dit bedrijf startte met een omzet van 5 miljoen pond en in 5 jaar tijd bereikte het bedrijf een omzet van 15 miljoen pond, waarvan 10 miljoen pond export was.
Een sleutelfiguur, persoon gebonden in zeker opzicht met de groei van deze internationale zaken, was Henri Lint, die in 1986 bij ons was gekomen, om financieel controleur te worden, wat Douglas ontlastte, om te kunnen door gaan met nieuwe werk te creëren.
Hij stapte met aanzienlijke Noordzee bijstand schepen en PLC ervaring onder zijn riem bij ons in het bedrijf, na  voor Seaforth Maritiem en de Star offshore..te hebben gewerkt
Een bespotting was het, dat hij niet bijzonder veel enthousiasme op  kon brengen voor schepen.
Het was maar net zo, dat ik het niet zonder die schepen kon doen.
Als het snelle auto's waren geweest, dan had ik het wel begrepen, volgens Henry, die weer de internationalisering draad op pakte.
Ik kende Douglas al zo'n 10 jaar, voorafgaande aan zijn toetreding bij het bedrijf, daar wij beiden een tijd hadden doorgebracht bij Thomson McLintock, wat nu KPMG  is.
De gelegenheid om toe te treden tot de Craig Groep, was een uitdaging, die ik graag wilde als een deel er van.
En in 1988 werd ik financieel directeur.
Vanuit het gezichtspunt van McLintock, gaf de maatschappij in de late tachtiger jaren,  tot de vroege negentiger jaren, bij de ontwikkeling van haar traditionele maatschappij instroom van de Noordzee, wat echt verandering gaf, op wat nog moest komen.
Het was niet eerder dan in het midden van de negentiger jaren dat het proces van internationalisatie een echte verandering begonnen..
Dat was, toen wij ons realiseerden dat wij dit soort zaken moesten doen om vooruit te komen.
Wij hadden adviseurs bij Dale Carnegie, wij keken bij de TQM ( totaal kwaliteit beheer ) bij doelstellingen en wij stelden ons zelf vragen, zoals, waar komen wij uit vanaf hier, als de Noordzee  een piek blijkt te hebben..
Hij was het er mee eens met het uiterlijke inzicht dat, daar veel Noordzee maatschappijen zich in op hun hoofd krabden en terugkeerden naar hun basis principe, in het midden van de negentiger jaren.
De Craig Groep ging precies de andere richting uit.
Het zag de de voordelen van de internationalisering, met wereldwijde maritieme  ( inkoop afdelingen  )  verschaffing en verhuur en m een van de snel groeiende industrieën van  Engeland te worden , wat ons op ons gemak stelde. Maar meer over dit object later.
Met onze belangrijkste kernzaken,zijnde de Noordzee standby, waren wij kwetsbaar en wij hadden iets anders nodig,. Zo lang wij er bij  aangesloten waren, moesten wij het steunen, volgens Lintrock.

Wordt vervolgd
Gelogd
vreemdeling
Schipper
*****
Berichten: 1860


Bekijk profiel
« Antwoord #1612 Gepost op: 27-12-2016, 09:37:50 »

Hoofdstuk 11

Een Zaaiende Marktleider.                                            272524 /23 / 16

In 1997, keken wij er naar uit. om een nieuw steng te ontwikkelen voor het bedrijf en het Maritiem Electronic Rental bedrijf, leek ons een goede gok.
Neil Smith van de Nord East maritieme elektronische firma Scanton kwam bij ons op bezoek, en vertelde dat zijn  branche een wereld wijd gevraagd bedrijf zou worden.
Wij lichtte het Scanton bedrijf door.
Het was  winstgevend en het was te huur..
Maar wat zij niet had,  was een een overzees element..
En daarom wezen wij het aanbod af om het bedrijf te kopen.
Ongeveer  zes maanden later, kwam Neil weer bij ons terug met een ander voorstel..
Hij vertelde dat er een ander bedrijf was, Seatronics genaamd, met vestigingen in Aberdeen., Great Yarmouth en Abu Dhabi.
Bovendien was nogal logisch om de drie bedrijven samen te voegen en wij zouden dan een kernpunt van een marktleider hebben.
Het zou kunnen helpen om een fragment van de werkzaamheden te versterken..
Het was dus een zaak, of wij daarin geïnteresseerd waren.
En zo ja, laten wij dan eens gaan praten.  En wij beslisten om dat te doen .
Eén acquisitie samen te voegen aan een bedrijf is al moeilijk genoeg.
Maar drie gegadigden samen te brengen met internationale afmetingen was een ander ding, waar wij nooit eerder ons mee bemoeid hadden..Het kosten ons bijna 10 maanden om deze fusie tot stand te brengen en wij rondde het pas in 1999 af.
Maar toen begon pas het echte werk, om deze nieuwe business aan boord, in te voegen in de groep en het te laten groeien.
Een van de eerste dingen die wij nodig hadden was, om een basis te openen in het Verre oosten.
Een firma uit Singapore, Aquatron, geleidt door Stuart Kendal werd uitgenodigd en bij ons aan boord gebracht.
Toen hadden wij  een echte wereldwijde elektronisch huur bedrijf ten dienste van de maritieme industrie, en een echte concurrent voor Ashtead.
Een van de grote verrassingen om in te stappen in de maritieme elektronische huur was, hoe  onontwikkelde  het was en zo bleef.
Het was zo samengevoegd,  in het geloof, dat de vele kleine ondernemingen,wat de sector begeleiding  omvatte,  hun onafhankelijkheid afgunst was en afwijzend stonden tegen een verkoop, behalve tegen opgeschroefde prijzen.
Over de vier jaren dat de Craig Groep Seatronics in deze bedrijfstak werkzaam was, was er een snelle groei en was het niveau van de investeringen  zwaar..
Maar de opbrengsten waren gezond en de jaar verdiensten van  2003 waren uitermate goed, met contract vermeerderingen van  grote klanten, zoals Fugro,Sonsub en Thales.
Seatronics had lang lopende contracten met deze drie  klanten, wat haar positie verzekerde, voor vele jaren in het verschiet...
Haar aandeel in de huur markt was gegroeid van een aanvankelijk  20 % naar 40 % , in maar net vier jaar tijd, met een  jaarlijkse omzet verdubbeling van  6 miljoen pond naar 12 miljoen pond,  in dezelfde periode.
Maar het globale markt aandeel werd gedacht enorm te zijn en bij  Lints had  zich de gedachte gevormd dat het veel uitgebreider zou zijn en meer waard was, dan dat het op het eerste gezicht
leek.. Veeleer meer dan 40% van de markt zoals zij nu was, met de nadruk op inspecties en ROV gerelateerde systemen.
En dat het er op uit zou draaien dat  Seatronics orders maar net 10 % waren, maar van een veel bredere markt, met een groter aandeel van havens en dokken, oceanografische nieuwe energie, milieu en andere activiteiten , wat  het gebruik van maritieme elektronica vereiste..
De reden dat wij een filiaal in New Iberia, Louisiana hadden geopend, was om het duiker marktaandeel  in de Golf van Mexico te bedienen, waar wij een groot aantal uitrusting stukken hadden gekocht om te verhuren, wat doorgaans lucht compressors, las apparatuur en andere soort werktuigen waren.
Wij verwachtten er een grote vooruitgang in deze soort werkzaamheden, die zich snel opbouwden  en gezien het aandeel wat nog gebruikt moest worden, in andere delen van de wereld.

Linds beschouwde Seatronics als zijn baby.
Echter, terwijl het zijn verantwoordelijkheid was om te groeien en de werkzaamheden te  in  integreren in een wijdere Craig Groep,  moest hij bekennen dat het succes niet door één persoon werd verkregen, maar door  de inspanningen van een team, geleid door sleutel figuren, zoals George McCaffrey, ex werknemer van Oceanics, David Currie, die oorspronkelijk  zijn loopbaan  was begonnen  bij Neil Smit, in de late tachtiger jaren, Mike Stephens op het Amerikaanse schip Susan Murray, wat werkzaam was bij de inspanningen in het Midden Oosten en Steward Kendall, werkzaam in het Verre Oosten.

Wordt vervolgd
Gelogd
vreemdeling
Schipper
*****
Berichten: 1860


Bekijk profiel
« Antwoord #1613 Gepost op: 28-12-2016, 16:57:06 »

Hoofdstuk 12

De Smaak van de Catering Overzee.

Behalve het samengaan met Seatronics, had de Voeding afdeling van de Craig Groep en haar afgevaardigde onderneming directeur , ook CIS onder haar vleugels..
Zet de klok vijf jaar terug, toen de catering hand in hand liep met de maritieme operaties van de Craig Groep of anders gezegd, de scheep bevoorrading en er een visie opgang kwam, dat de twee werkzaamheden best gesplitst konden worden om ze zo instaat te stellen om echt van start te gaan.
Onze marketing raadgever, Mike Gillespie, had een denkbeeld, om de bevoorradings- werkzaamheden, samen te voegen met een andere maatschappij, die zo'n zelfde soort functie vervulde voor de olie en gas installaties..
Het werd een zelfde soort verhaal als met Seatronics, waar een internationale dimensie aan werd toegevoegd, door  de aanschaf van de twee afdelingen, DIC en PEI, om een belangrijk onderneming te creëren, om internationaal te groeien, namelijk de  CIS.
Inmiddels was er veel concurrentie op dat niveau, waarvan er veel  internationale ondernemingen, waren, waarvan wij voelden, dat wij best eens konden gaan proberen om hun geld te incasseren....
McJunkins en National Oilwell zijn twee verschillend dingen.
Maar zij nijgen zich er toe, dat zij gespecialiseerd zijn in aspecten zoals pijp leidingen en onderwater gereedschap, liever dan algemene verbruiksartikelen.
Ofschoon er een aantal belangrijke  problemen glad gestreken moesten worden, met betrekking tot de  eenwording met DIC en PEI,  werden de hordes opgeruimd en de zaken werden gekocht. en tezamen ondergebracht onder één dak op het hoofdkantoor van de Craig Groep aan de Albert Kade, met David Allan als onderneming directeur.
Dit voorzag een solide anker voor de internationalisering, met in begrip van het verzekeren van de ketting bevoorrading, of het nou in Afrika was of het Kaspische zee., wat met voorrang moest gebeuren
De Atyrau eenheid was al begonnen, onder leiding van een persoon genaamd Graham Wood, die al reeds in Kazakhstan gewerkt had in een soort gelijke bedrijfstak voor meer dan vijf of zes jaar, tot CIS ter plaatse verscheen.
Hij had ervaring in beide werkzaamheden en had de politieke gelegenheid nodig om te overleven, in wat een erg moeilijke omgeving was voor iedere westerse maatschappij. om handel mee te drijven.
Lints zei..... Om Atyrau naar een volgende stage te breng, zal het nodig zijn om een lokale partner te nemen, met een aantal opties, onder voorbehoud of maakt er een overname van.
Een deel van de druk komt van de Western olie maatschappijen, actief in Kazakhstan, daar zij onder politieke druk staan om het lokale aandeel te maximaliseren.
Het is een land met de grootte van Europa.
Wij zijn verwonderd over haar capaciteit en ofschoon er veel paniek verhalen zijn, horen wij meer dan wij zelf zullen vinden. Natuurlijk hebben wij daar problemen ondervonden, maar zo is het nu eenmaal hier.
De 930 vierkante mijlen van Atyrau vestiging met opslag plaatsen, bureau, diepvries en verkoeling faciliteiten, is ontworpen om dienst te doen voor de benodigdheden van de werk kampen en hotels.
Echter, het is vlug vastgesteld door haarzelf, dat het een populaire plaats voor vroegere werknemers is, die in Kazakhstan werken, volgens Douglas.
Daar op de steppen, ten noorden van Kaspië, is de diepvriezer warmer dan het in de buurt gelegen pakhuis in de winter.
De Iran Brus die wij gekregen hebben voor de lokale medewerkers zijn ontploft en de azijn flessen zijn gekraakt door de kou
Aanvankelijk koste het,  door de douane  zes maanden om daar vlees naar toe te brengen.
De papieren waren in orde, maar de douane besloot dat ze niet in orde waren en dat het vlees terug gestuurd moest worden naar Nederland..
Er zijn daar ook logistieke problemen. Links, rechts en in het centrum.
Maar nu, dat wij er daar weg zijn, is het voor de vrouwen van de senior staf van de olie maatschappijen, een hoogtepunt in de week is om daar na toe te gaan en te gaan shoppen in de Craig supermarkt.
Deze Kaspische bezigheden leken een lange weg verwijderd te zijn van de eerste strooptochten in de buitenlandse markten, waar de maatschappij speciale producten importeerde voor Noorwegen om het gehemelte van het personeel  aan boord van de Noorse offshore schepen, dia Aberdeen binnen liepen, te behagen,
In wezen sneed Craig zijn export tanden, om in de benodigdheden van zulk soort schepen te voorzien.
Een verder aspect van CIS is de voorzieningen via een bondgenootschap van maatschappijen,  wat laat in 2002 was vastgelegd en voor het gemak bij de Noordzee bevoorrading initiatief LOGGIC werd ingedeeld.
Het elektroniche-zaad, wat bekend stond als de CIS  alliantie, waar CIS een van de grondleggers van was, werd rond 2000  gezaaid bij de Craig Groep en volgens vergaderingen met een aantal van andere verkoopproducten.
Het was toen een tijd, dat de olie maatschappijen zich aaneensloten om e-voorziening machines,te creëren, zoals Trade Ranger had, die actief bleven in die markt en waar Petrocosm ineen stortte.
Er was ook nog een Eerste Punt Voorzieningen, het North Sea eigen e-basis kwalificatie systeem, dat geboren werd in het midden van de negentiger jaren, het  kosten reductie schema..van CRINE Network
Zoals Lindt zei.... Wij voelden, toen wij onze eigen e- catalogus hadden, dat het bruikbaar was, om  in ieder systeem  te stoppen en dat het de weg voorwaarts was...
Het was echt nodig om op die manier ons eigen software te ontwikkelen en er rekening mee te houden met onze uiteenlopende relatie verdragen.
Met LOGIS als verzorger., zette wij een  creatie op van een catalogus met een gegevens voorraad van meer dan 100,000 artikelen, wat toegankelijk was voor elke klant, waar ook ter wereld.
Origineel waren er zes partijen in het bondgenootschap en sinds toen, was het gegroeid tot twaalf deelnemers.
De volgende stap was om meer en beter samen te werken met deze bondgenoot partners.,wat ook gebeurde.
Onze leveranciers  hielpen elkaar in de markten overzee en zijn reeds actief bezig in plaatsen zoals Kazakhstan.
Er is een plan dat zij ons naar West Afrika zullen volgen.
Wij constateerden een belangrijker aandeel voor het schema,
Onder de huidige CIS  bondgenoot leden vallen, CIS, Wellhead Electrical, Steadfast Scotland, FIS Chemicals, Henry Gibson Stationers, Gibbs Tools, K&I Ross en HVAC Refrigerating,
De Craig Groep, zo als eerder dit jaar bekend werd, was fortuinlijk geweest.
Lage kosten en betrouwbare en aanzienlijke inkomsten van haar Noord Zee standby werkzaamheden , wat enorm een andere koers wijziging en de internationalisatie ondersteunde vanuit de kas ontvangsten, een luxe , wat veel ondernemingen gewoon niet hadden.
In 2002 waren de standby werkzaamheden ter waarde van zo'n 35 miljoen pond een belangrijk deel van de totale inkomsten van zo'n  90 miljoen pond.
Ik wist dat het bedrijf sterk was en dat het ons mogelijk maakte om ons op plaatsen in Kazalhstan te vestigen, volgens Douglas.
Een  maat voor deze sterkte was, dat Craig comfortabel instaat was om 10 miljoen pond te lenen, wat nodig was om de inoverende multi poseur support schip Grampian Frontier te bouwen in de late negentiger jaren voor de diensten ten westen van de Shetland eilanden met de BP maatschappij.
Met 40 miljoen netto activa, om 10 miljoen te lenen en met sterke inkomsten per kas, is dat geen probleem voor een scheepvaart bedrijf..
Het is dit vertrouwen wat ons als maatschappij in staat stelde , om een vernieuwende groep operatie op te zetten in West Afrika en het meest recente, in Kaapstad in Zuid Afrika..
Terwijl wij meer risico aan het nemen waren om dit te doen, omdat wij aan het exporteren zijn voor olie maatschappijen, die in deze oorden werkten, wat ons vertrouwen had gegeven..
En het is dit zelfde vertrouwen wat ons als firma in staat stelde  om 24 miljoen pond te investeren in   twee multi functionerende schepen voor dit doel gebouwd voor de internationale offshore support schepen markt met de Grampion Explorer en de Grampian Surveyor die vroeg in 2003 in dienst werden genomen.
Hiervoor hadden  de Craig directeuren drie jaar geleden hun denk pet opgezet.
De uitdaging was nu hoe verder te gaan met de nog kern werkzaamheden in de dienst verlening met schepen vanuit een basis.
Het antwoord hierop was internationaal, maar zich te richten op een passende markt en niet te proberen in het vaarwater te gaan zitten van de Amerikaanse reuzen zoals Tildewater en Seacor.
Dar betekende schepen te bouwen, met een minimum van twee stuks , die capabel zijn om de werkzaamheden uit te voeren.
Zo'n avontuur zou wel duur zijn en in zakelijke termen gesproken, neem de maatschappij mee in niet gecharterde wateren. Maar met de moderne Grampian Frontier en de Grampian Prince, die ook potentieel beschikbaar waren in de toekomst en dat zou het aantal van internationale marktwaardige gespecialiseerde schepen op vier stuks brengen  ..........een bruikbare kritische hoeveelheid.
De beslissing werd genomen om twee schepen te bouwen, als eerste de Grampian Explorer die snel opgevolgd moest worden door de Grampian Surveyor..
Nog nooit eerder had een oorspronkelijke Aberdeense familie maatschappij zoveel geld geïnvesteerd in nieuwe tonnage op een keer.. Terwijl de Surveyor met de tekentafel afkomt, wordt de Explorer een Rolls Royce Ulstein UT755L klasse auto.
Beide horen thuis in de eerste divisie en kunnen gemakkelijk de competitie aangaan met alles wat drijft of kunnen overal in de wereld te werk gesteld worden.
Isobel, de vrouw van Douglas, doopte het in Noorwegen gebouwde schip in Antwerpen op 7 Maart van dat jaar.

wordt vervolgd
Gelogd
vreemdeling
Schipper
*****
Berichten: 1860


Bekijk profiel
« Antwoord #1614 Gepost op: 29-12-2016, 10:35:55 »

Voorbestemd voor de  thuis- en internationale markten, is dit 72 x 16 meter grote schip niet alleen de zesde UT 755 L die ergens besteld is en zij vertegenwoordigd een waarde van 11 miljoen investering..
Voortbewogen door twee Bergen KRMB 9 diesel motoren is zij geschikt om een totale rem capaciteit te produceren van 5460 rem paarden krachten.
De immens manoeuvreerbare Explorer is DNVIA 1 geclassificeerd en dynamisch positionering klasse II.
Een hoge graad van machine uitstoot is ingebouwd in haar machine systeem
De Explorer heeft een moon pool, een uitgebreide suite voor opkomende en terug kerende  arbeidskrachten, een verplaatsbare verschansing aan BB en SB zijde, een 680 vierkante meter lading dek en een accommodatie voor 38 personen..
Ofschoon bedoeld voor de ROV survey diensten en de lichte constructie markt, heeft het schip ook een volledige  onderdekse opslag capaciteit en zo maakt het haar bruikbaar voor platform bevoorrading  activiteiten.
De Surveyor's maten, van 75 bij 16 meter hebben kenmerkend een belangrijke diesel elektrische  machine formatie, wat een tweedelige tegen elkaar indraaiende scheepsschroeven aan drijft.
Deze rustige brandstof zuinige DP klasse 11schip met haar 400 ton/meter hijs vermogen , is zeer manoeuvreerbaar en kan een top snelheid leveren van 15 knopen.
De Surveyor is met name belangrijk als IMT doel getekend naar de Grampian Frontier, die Craig gebouwd had  voor de standby, ROV en onderzoek taken in de ondersteuning van het Foinhaven veld ten westen van  Schotland.
Terwijl de  afdruk van het nieuwe 75 meter lange schip niet verschillend is, vervulde zij een multi rol in de verfijning voor dat beetje verder, door een lichtere constructie te gebruiken en onderzoek mogelijkheden toe te voegen aan het vele vernuft , wat reeds op de Frontier was  aangebracht,

De Surveyor had een prachtige start gemaakt in haar carrière, door een twee jarig contract bij Sonsub, een vooraanstaande aannemer in de internationale olie, gas en telecommunicatie werkzaamheden.
De aflevering van de twee nieuwe schepen eerder dit jaar, betekende veel voor de opening van een vers hoofdstuk in de geschiedenis van het Craig schepen beheer en bracht de offshore vloot op 27 stuks op dit moment.
Zou het risico volle waagstuk succesvol zijn ?.
Is de North Star onderscheidend genoeg om het af te zeggen ?
De overtuiging van de Craig directie is, natuurlijk ,dat het  zo zal zijn, zoals herhaald wordt door Callum Bruce, …....waar wij aanzienlijk verschillend waren , was, dat wij geen standaard schepen hadden gebouwd.
Dank zij ons succes met de Grampian Frontier konden wij voort  gaan zoals Fugro, Thales, Sonsub, Stilt en anderen en tonen dat wij  geavanceerde, voor veel doelen geschikte schepen  konden runnen, maar met een verschil.
Het is omdat zij doen konden, dat hen onderscheidde in de markt plaatsen ergens in de wereld.
En waarom zouden wij ons beperken binnen een klein deel wat de Noordzee wordt genoemd, wanneer er een wereld van mogelijkheden daar buiten liggen..
Wij kunnen even goed schepen in Brazilië of ergens anders als in Aberdeen, runnen.
Momenteel is de Surveyor bezig met matrassen te  leggen voor pijpleidingen in de Middellandse zee, tussen Libië en Sicilië, voor de Greenstream maatschappij.
Wij zijn precies , waar wij wilden zijn, zo als wij het drie jaar geleden hadden uitgezet..
Wij hebben een werk plan uitgezet en hebben gedaan wat wij hadden gezegd, om te doen.
Wij hebben er twee nieuwe schepen bij gekregen en wij hebben wat oudere schepen,( de Sword, de Eagle en de Sabre ) verkocht.
Wij willen  nog meer nieuwe schepen bouwen,, zoals wij ze nu ook gebouwd hebben.
Wij zien het nut er van in, dat wij meer van dat soort schepen nodig hebben.,
Maar, zoals de Noordzee standby bedrijfstak contracten, hebben wij geen intentie om daar mee te stoppen.. Wij willen deze vloot nieuw leven inblazen..
Drie of vier jaar terug, zei ik dat wij wilden stoppen met de erg weinige Noordzee klanten, door  wat er is gebeurd met de fusies. Nu is het bijna het tegenovergestelde, met maatschappijen zoals Encana, PetroCanda, Tuscan en Apache, die er nu bij komen.
Een paar jaar geleden had  niemand ooit van Talisman gehoord, maar nu zijn zij een van de grootste klanten.
Douglas weer aan het woord...... zoals Seatronics en CIS, weekt deze 24 miljoen pond investering ons los van de Noordzee standby traditie, door een ander platform te voorzien van internationalisatie en diversificatie..
Het zet Craig  globaal op een schaal, wat  tot dusver onvoorstelbaar was en het potentieel heeft om een geweldige onderneming te worden, op haar eigen manier.
Time &Tide – Het verhaal van de Craig groep, de verwerving van de ChainCo, maakte de Groep tot markt leider in het ketting testen.
Een van de  zes inspectie eenheden, eigendom en werkend voor ChainCo, is in gereedheid gebracht voor de levering in Rotterdam.
Alles bij elkaar opgeteld,  bereikten de CIS, Catering en Seatronics onderneming cijfers voor de totale cijfers van de Craig internationale onderneming het afgelopen jaar een hoogte van 45 miljoen pond van de totale groep opbrengst van 90 miljoen pond..
Als de 45 miljoen pond weer splitst en 15 miljoen pond is toe te schrijven aan CIS, 10 miljoen pond aan Seatronics en het restant dan voor de catering, plus de internationale Mooring Services en ChainCo ondernemingen is.
Het element overzee van de Craig onderneming portefeuille, wordt van verwacht, sterk te blijven groeien, waarbij een aanzienlijke bijdrage wordt verwacht van de nieuwe schepen.
Om het gemakkelijker te maken voor de klanten ,  worden de groep diensten toenemend op de markt gebracht door Craig Energie Services, wat in 2002 was opgezet..
Het is nu een normale toegangspoort naar CIS, Seatronics en International  Mooring Systems, ketting testen, schepen en de catering en was ontworpen om de levering van deze diensten te vergemakkelijken in de aangroeiende markten zoals Kaspië en West Afrika,
Belangrijk is, dat ieder van deze risico's hun ondersteuning van de risico verschaffer 3i. hebben  wat was uitgenodigd om een minderheid deelneming aan te gaan met een privé storting, toen George als voorzitter met pensioen ging, in 1988.
Bovendien, heeft 3i sedert dat moment bewezen onschatbaar te zijn bij het vaststellen van aankoop doelen voor de groei..
Deze  verandering was op dat moment belangrijk voor Douglas, daar het een helder signaal leverde aan de Craig Groep om een familie bedrijf te willen blijven..
Het is hetzelfde voor ieder familie bedrijf, als je wil weten welk deel van de familie wat doet  en m tot een overeenkomst moet komen over welk deel van het bedrijf door wie wordt geleid.
De overduidelijke stap was om het kapitaal los te maken van oom George's  kant.
Een private storting werd toen gezocht met 3i.
Het was een relatief goedkope financiering en wij hebben hen sinds dien, een goede rendement terug gegeven.
Maar het verhaal eindigt niet hier, daar er andere delen zijn in het toenemende portefeuille complex van zaken, wat nu de Craig Groep omvat of er een deel van waren........ scheep reparatie, staaldraad en laatst maar niet minder,.....de vrije tijd.

Wordt vervolgd
 



Gelogd
vreemdeling
Schipper
*****
Berichten: 1860


Bekijk profiel
« Antwoord #1615 Gepost op: 30-12-2016, 09:15:56 »

Hoofdstuk 13

Scheepsreparaties........ Wel Weg, maar niet Vergeten.

De scheeps reparaties, waren altijd vanaf haar oprichting een onderdeel van de Craig Groep geweest en was een natuurlijke aanvulling bij het beheer van een groot aantal vissersvaartuigen en later de offshore en support schepen, tot dat deze bedrijfstak in Juni 2002 werd verkocht..
De Border Springer lag voor reparatie onderhoud in het droogdok.
Lord Provoost Wyness  had officieel in 1993 het droogdok geopend..
In de meeste van de voorgaande zeventig jaar, had de firma haar vloot behouden en verdiende bruikbare toegevoegde inkomsten, door de reparatie contracten  en revisie werkzaamheden..
Eigenlijk was het een onderdeel van North Star groep,met Bog Lindsay als directeur, maar in 1993 ontstond er een mogelijkheid voor verdere ontwikkeling van dit aspect van de Craig Groep.

Catalyst  was de uiteindelijke ondergang van de scheepsbouw in Aberdeen, gevolgd door de sluiting van de beroemde Hall Russell scheepswerf, dat eens schepen bouwde voor George Craig en Zonen, haar dochter maatschappijen en veel andere visserij bedrijven en wat eigendom was en beheerd werden  door A&P Appledore in haar laatste jaar..
Haar laatste tewaterlating was van het passagiersschip  St.Helena voor de UK -Zuid Atlantische lijn dienst.
Zij bleef een levende herinnering van Aberdeen's eens zo uitstekende en nu verloren gaande scheepsbouw traditie.
Terwijl het meeste van dit terrein werd vlak gemaakt voor de  reconstructie van het Telford Dok, compleet met gebouwen en pakhuizen, zette de eigenaar van het geheel ( Aberdeen Harbour Board ) het gegraven dok te koop, wat Appledore gebruikt had als een reparatie mogelijkheid voor eigen gebruik, buiten de concurrerende aanbestedingen...
Craig werd er de eigenaar van en onmiddellijk werd daar de dochter onderneming Craig Groep Scheep Reparatie N.V. gevestigd.
Wij deden vrij grote inwisselingen binnen onze vloot en hadden op dat moment 35 schepen..
Er werd ook aan gedacht,  dat wij ook ander werk van buiten konden binnen halen, volgens Douglas.
Deze werkzaamheden omvatte de revisie van de offshore support tonnage, grote vissersvaartuigen,
onderzoek schepen, veerboten en ook zelfs twee kleine boor schepen.
Deze voorziening werd zoals zij was, wijds aangeboden..
Een van de meer interessante werkzaamheden was een contract van 1 miljoen pond, wat in 1995 werd binnen gehaald, voor de revisie van het duik- begeleiding schip Witch Queen, wat Aberdeen binnen liep op weg van Mumbay ( Bombay ) naar de Golf van Mexico.
Maar een vermindering in de grootte van de  Craig vloot, gekoppeld aan minder contract werkzaamheden dan uiteindelijk verwacht werd, leidde tot de beslissing in 2002 dat de Craig Group Ship Repair door verkocht moest worden.
Bij deze gelegenheid, kwam zij in handen van de A&P Groep, maar kennelijk een zeer verschillende firma van de eerdere A&P Appledore bedrijf, wat de gang naar de verkoop van Hall Russell had gemist..
Met een netwerk van 15 mogelijkheden en kern aandacht op scheeps reparatie en revisie, is het de hoop dat Aberdeen's droogdok winst gevend zal zijn voor de vele komende jaren..
De Craig Group Shipping Repairing directeur, John Allan, werd overgeplaatst naar het  A&P bedrijf, met zijn gehele staf en arbeiders.
Wij waren in ieder geval reders en geen scheeps reparateurs, waardoor wij tot de conclusie kwamen dat andere operateurs met andere gelijksoortige werkzaamheden, deze voorziening moest gaan runnen.
Deze verkoop  werd gedaan op basis van een complete overname van alle verplichtingen en de vakbonden waren er erg gelukkig mee en eveneens de bij  de overname betrokken mensen,  volgens Douglas Lindsay.

Wordt vervolgd
Gelogd
vreemdeling
Schipper
*****
Berichten: 1860


Bekijk profiel
« Antwoord #1616 Gepost op: 02-01-2017, 08:53:33 »

Hoofdstuk 14

Staaldraad............ Verbinding van Verleden met de Toekomst.

Staaldraad was in zeker opzicht ook een integraal deel van de Craig Groep vanaf de eerste dagen, omdat het nodig was, dat de trawlers van het bedrijf moesten worden uitgerust met visserij uitrusting.
Zo een overgang makend naar de Noordzee offshore industrie en werk creërend , gebruik makend van de vaardigheid van mensen zoals Bob Friend, Alfie Duncan, Ron Ritchie en David Glennie , wat een natuurlijke progressie was, volgens Douglas..
Wij beschikten over Wire Rope Services gedurende het beste deel van de 10 jaar, voor wij het bedrijf in 1994 verkochten aan de firma .Bridon.
Het was een van de werk maatschappijen, waarin ik mijn tanden had gezet.
Wij hadden Montrose Wire Rope Services  in de tachtiger jaren gekocht en hadden haar tot groei gebracht,  om de grootste fabrikant te worden van staaldraad stroppen,  met een tuigage werkplaats en hef gereedschap beheer en ook een inspectie dienst, met een basis in de UK.
Gedurende deze 10 jaar, was Alfie Duncan één van de grootste persoonlijkheden in deze bedrijfstak, waar hij bekend stond als Mijnheer Staaldraad ..
Hij trainde mij, hoe ik met mensen om moest gaan en hoe ik moest verkopen..
Hij was een groot  ambassadeur voor de firma en heeft mij bij het werk geïnspireerd.
In die dagen, nam je elke maand of zo,  klanten mee uit eten voor een lunch.
 Als wij gegeten hadden zei Alfie altijd.... Douglas,  jij moet een mop vertellen.....maak het gesprek wat luchtiger.
Of tijdens een vergadering met olie maatschappijen zei hij gewoonlijk.... Jij zei te veel of te weinig.
Alfie stotterde een beetje,wat erg effectief was met de omgang met mensen,  op een rustige manier.

Het imperium groeide met vestigingen in Aberdeen, Inverbervie ,Peterhead, Yarmouth en Liverpool, voor het imperium werd verkocht, inclusief met de 142 banen en verhuisde naar de Bridon maatschappij.
In het meeste van de tijd wilden inkopers je niet ontmoeten, tenzij je belangrijk was.
Maar Alfie had een bepaalde manier om zo geliefd te zijn, dat hij je altijd bij een klant binnen kreeg. Een onderdeel er van was, dat hij altijd chocolade achter liet bij de dames van de receptie rond de Kerstdagen.
En zij vonden hem wel lief.
Toen wij de tuig winkels openden, creëerden wij een computer gestuurde  Lifting Equipment Management  Inspection Service ( LEMIS ) ( hef uitrusting beheer inspectie dienst), wat gecontaineriseerd was en wat de Bridon maatschappij ook graag zou willen hebben.
En dat was één van de redenen, waarom zij de Wire Rope Services kochten.
Alfie wilde bewijzen dat hij ieder belangrijk contract voor de verkoop stroppen kon krijgen in het Noordzee gebied, wat hij met mij,ook voor onze maatschappij deed, .
Het was een gemeenschappelijk iets, zoveel zelfs, dat ik naar plaatsen over de wereld reisde zoals Korea en Duitsland, waar wij niet wilden, dat onze naam op het staaldraad werd gestempeld voor wij de verwerking fabrieken  hadden bezocht.
Voor dat zij verkocht werd,, was Wire Rope Services in haar recht om miljoenen meters van 16 mm diameter staaldraad te bestellen..
Nergens anders in de wereld was hier voor een markt voor, zoals werd gevraagd in grootte van de orders, als in de Noordzee..
Een van de interessante aspecten van  Wire Rope Services was, dat enige tijd voor de verkoop aan Bridon, een afmering afdeling werd opgezet met het oog op , om aanvullende afmering uitrustingen te verhuren.
Maar Bridon was niet kundig genoeg om ook dit deel van de zaak over te nemen..
Het resultaat was , dat de Craig Groep, IMS ( International Mooring Systems ) ( internationale afmering systemen ) had behouden en zich verder ontwikkelde en momenteel is zij werkzaam  in de Noordzee en vanuit Kaapstad, Houston, en Singapore en zo bijdraagt aan de stimulering van de totale internationalisatie.
Het jaar 2002 staat in de boeken als één van de meest succesvolle en lucratieve jaren.
De  afdeling leverde  huur afmering uitrusting, de verkoop er van en beheer diensten, zowel voor advies en inspectie van afmering ontwerpen.
In 2000 werd de ketting test specialist ChainCo aan gekocht, om de huur afdeling afmering, te completeren.
Deze maatschappij bood een wereldwijde  her-certificatie, reparatie en verbetering van zware afmeer kettingen aan.
Een element van “déjà vu “ ( dat wisten we al ) is de IMS binnen gekropen in de tuig afdelingen en deze zijn terug geplaatst op de agenda, met name in Kaapstad en potentieel in West Afrika.
Deze “back to the future “ ( terug naar de toekomst ) tendens,  beloofde een belangrijke verdere omvang toe te voegen aan de werkdruk van de algemene directeur Alan Duncan., die ook ChainCo onder zijn beheer had
Ondanks het  mogelijke weer op de markt komen van van tuig winkels, had Douglas er geen spijt van, dat hij Wire Rope Services aan Bridon had verkocht..
In termen van de verzekering, dat de Craig Groep het geheel efficiënt uitvoerde in al haar zakelijke stromingen, waren de afstoting van deze afdelingen, goed voor de toekomst strategie

wordt vervolgd
Gelogd
vreemdeling
Schipper
*****
Berichten: 1860


Bekijk profiel
« Antwoord #1617 Gepost op: 04-01-2017, 09:32:42 »

Hoofdstuk 15

De Vrije Tijd een andere Richting Geven.


Vrije tijd schijnt een vreemde activiteit te zijn voor een kei harde scheepvaart maatschappij. die in de traditionele kennis van de Noordzee stapt, maar niet uit van haar plaats stapt, wanneer men overweegt dat de Craig Groep een lange weg  heeft afgelegd in de industriële catering bevoorrading en de aanverwante diensten.
De verkoop van de Wire Rope Services afdeling bracht een groot deel van de ontvangen 10 miljoen pond in de koffers ven de Craig Groep,  maar lang hiervoor een mogelijkheid zich aanbood om te veranderen in vrije tijd sector, wat zich zelf aan bood...... de River Oaks Foods Burger King werk organisatie in Altens, Aberdeen, in combinatie met het King's Links golf terrein, gevestigd bijna tegen elkaar aan , met het Aberdeense Football Club stadion in Pittodrie.
Een overeenkomst werd gesloten met Bruche Davidson, de algemene directeur van de River Oaks en Grampian Golf en die ook de golf professioneel was op de golf baan..
Het was een gelegenheid die gunstig was en niet alleen voor de Craig directie voorkeur voor golf te beoefenen.
De Burger King was uitstekend gevestigd, maar ook, dat het eveneens de  eerste golfbaan was in de Granite City..
Terwijl de volgende aankoop in Januari 1996 waarschijnlijk wat wenkbrauwen heeft doen fronsen langs het Aberdeense haven gebied en bij de gemeenschap in de olie industrie en het een deur opende, naar verdere vrije tijd mogelijkheden., niet alleen door vier Burger Kings vestigingen neer te zetten in Schotland, maar ook een restaurant te openen aan de Bon Accord Straat, dicht bij de  doorgaande weg van de stad, de Union straat, wat later bekend zou worden als de Via Milano.
Het was Bruche die dit buitengewone idee aanmoedigde. Hij had het wel bekende Edinburgse restaurant  Bar Roma bezocht.
Betaling............ ? Alleen het idee om een top klasse Italiaans restaurant in Aberdeen te creëren!     Volgens Douglas./
Niet alleen was Bruce een prof golfer, hij was nu de golf directeur van de prestigieuze River Oaks Country Club in  Houston.
Hij was geëngageerd om de Grampian – Houston junior golf te promoten met de jaarlijkse golf wedstrijd, die in Aberdeen zou worden gehouden, om een fonds bijeen te brengen, om het beste van de Texiaanse mogelijkheden in de  golf sport,  door te geven aan 15 personen, behorend tot  de meest belovende  teenager talenten uit  het Noord-Oosten van Schotland.
Hij was een zeer goede ondernemer.
Bruce gaf toe, dat de Bon Accordstraat als een mogelijkheid voor een vestiging was, omdat ook  het Galleria winkel centrum daar werd gevestigd en wij waren daar de eerste vestiging..
En zo kwam het,  dat de Via Milano tot stand kwam.
Deze vestiging met 150 zitplaatsen had als motto...... Als u een passie heeft voor goed eten, kom dan naar Via Milano.,..... Aberdeen's eerste klasse restaurant.
Net als voor de King's Links golfbanen, werd dit gezien als één van Schotland;s grootste en meest geavanceerde golf voorzieningen met 58 verlichte sectoren op twee holes, een speciaal gebouwd korte wedstrijd gebied en een binnen en buiten oefenveld..
Verder, de vestiging heeft een video academie met de laatste software, met een team van vijf volledig gekwalificeerde PGA profs.
De King's Links waren in 1996 gekozen als de top golfbaan..
Om de Burger King franchise verder te laten groeien was minimaal 500.000 pond nodig per vestiging.
Ofschoon het gemakkelijk op kan lopen tot  een miljoen pond, als het gewenste grond oppervlak ook wordt gekocht
Desondanks, leek het er op, dat de vijf drive-in vestigingen die nu gebouwd waren, een goede investering was, wat de helft vertegenwoordigde, van de franchise verkoop punten van dit type in Schotland.
Een maatstaf van hoe goed de start van de Craig Groep was  in de Burger King wedstrijd ,
was wel de vestiging in Altens., de eerste drive-in vestiging in Aberdeen, wat genoemd werd als één van de tien top Britse bedrijfs takken van de franchise werkzaamheden, vroeg in 1997.
Maar hoe rechtvaardigde Douglas nu de Craig Groep Vrije tijd Besteding, wat tot voor kort geleid werd door algemeen directeur Andrew Thomson, daar de meeste werkzaamheden van de maatschappij, met olie maatschappijen en hoofd aannemers waren.
Per slot van rekening was het offshore industrie motto, sedert de olie prijs daling in de late negentiger jaren... om terug te keren naar de kern werkzaamheden.
Bovendien, was het erg noodzakelijk om alles goed te beheren.
Zo lang het maar geld oplevert , was het antwoord
Het was geen raket wetenschap.
Het was ook om iets, om voor mensen te doen.
Wij hebben  er van genoten.
Vrije tijd besteding is iets heel anders,  van wat wij gewoonlijk deden en het veroorzaakte veel geklets en gaf ons een hoop publiciteit.
Ik veronderstel, dat het één van de voordelen was, om een familie bedrijf te zijn.
Als wij een openbaar bedrijf waren geweest, zouden de aandeelhouders niet hebben toegestaan, dat wij zulke dingen zouden doen.


Wordt vervolgd.
Gelogd
vreemdeling
Schipper
*****
Berichten: 1860


Bekijk profiel
« Antwoord #1618 Gepost op: 06-01-2017, 09:17:42 »

Hoofdstuk   16

De Toekomst

De grote vraag s  natuurlijk, waar gaat de Craig Groep vanaf nu heen, met haar omzet van 90 miljoen pond en haar1500 werknemers, na dit jaar een erg heldere onderkenning te hebben voltooid van haar succes, omdat Douglas,  de prijs van de Ernst en Young Ondernemer van het jaar won en ook de prijs van de Junior Chamber Grampian Industrialist van het jaar.
In zekere zin, hield de toekomst voor het bedrijf meer van hetzelfde in, met het enige verschil, en nog steeds openlijk als een familie bedrijf door te gaan, ofschoon er  niet op tegen zou zijn. om voor enkele kern activiteiten publiekelijk te gaan, mochten de mogelijkheden en de goede omstandigheden, overheersen.
De Nord Star vloot, die in 2001 de eerste was in Engeland,  die geheel was meegegaan° met het Internationale Veiligheid Beheer ( I.S.M ) ( International Safety Management ) code, bleef in het hart van de werkzaamheden, slechts het perspectief is nu internationaal en niet alleen nog parochiaal  zoals de Noordzee, met goede hoop, om verder te kunnen gaan met de Grampian  Explorer en de Surveyor.
Als zij succesvol waren en er geen reden te veronderstellen is, dat het niet zo zal zijn, dan is de investering verder nieuw en  zullen er  ongetwijfeld ,gespecialiseerde schepen. verschijnen.
Bovendien de acquisitie bij andere maatschappijen die ook met gespecialiseerde schepen werkten, konden weleens in onze agenda verschijnen als dat zo uit zou komen, wat een strategisch verstandige weg van levering zou zijn, van snellere groei, was effectiever zou zijn  dan een order te plaatsen voor nieuwe schepen en dan een jaar moeten wachten of zo, voor hun levering..
Niet dat de Noordzee haar belangrijkheid had verloren van de North Star  top team.
Callum Bruce, met onder directeur Gordon Wallace, afdeling commerciële man , Bruce Lamb, afdeling uitvoerder en Robin Smth,  afdeling techniek, realiseerden zich volkomen, dat het nog jaren lang een vitale kas generator zou zijn en aankopen zijn ook niet onbespreekbaar.
Het proces van vloot versterking schuurt langs het onverbiddelijke.
Bue en Viking  zijn de laatste overnames.
Het is een plek , waar alleen de fitste en beste zullen overleven.
En Craig is zo'n maatschappij.
De Schotse visserij mocht dan wel in een diepe crisis verkeren. Maar de Craig Groep is nog steeds in de strijd, door de Grampian Sea Fishingmaatschappij.
In 2002, werden 4 schepen uit de vaart genomen en dit jaar, zullen er meer volgen, omdat er een verdere zware reductie in de Schotse vloot werd gevraagd door Bruxelles, als deel van de   Noordzee quota afspraken voor 2003.
Ongetwijfeld zullen wat zware beslissingen genomen moeten worden met betrekking tot de volgende twee jaar met de Grampian Sea Fishing afdeling, die enige uitstekende, moderne schepen hebben in haar vloot
Maar als groep voorzitter, zei David Craig in deel 1 van deze korte geschiedenis, dat de toekomst erg afhankelijk was van beslissingen die vanuit Bruxelles kwamen en hierdoor, ook van de Engelse regering werden ge/eist
De Schotse visserij ging door een moeitevolle tijd, maar zij die zich voorbereidden op de storm, zullen heldere mogelijkheden weten vinden, binnen een geherstructureerde bedrijfstak.
Goede schepen, bemand met goede zeelui, kunnen altijd de kost verdienen, zolang zij de kans er voor krijgen en de Schotse vissersschepen hebben een reputatie om tussen de beste visserlui te worden gevonden en de meest efficiënte vissers van Europa waren.
Tot voor kort, behandelde de Schotse banken hen, als een uitstekende investering, verzekerd van de wetenschap dat hun leningen snel afbetaald zouden worden.
Hoop blijft er, dat zo'n graad van vertrouwen in een bedrijfstak hersteld kan worden in de nabije toekomst.
Hoge verwachtingen zijn geplaatst bij de nieuwe vestingen CIS en Seatronics, en op een verdere internationalisatie van de catering afdeling, steeds orders ontvangen van de gebruikers..... maar het meest algemene van de bedrijfstakken, verder weg met  olie en gas en  vooral de offshore..
Het verhaal is nog maar net begonnen voor CIS in de Kaspische zee en in Afrika.
Beide gebieden tonen geweldige handels verwachtingen.
Philip Mundle, afgevaardigde Lord Luitenant  van Aberdeen, speelde een waardevolle rol in dit proces..
Zelfs toen dit boek werd geschreven, werden over nieuwe mogelijkheden gemarchandeerd en verzekerd door de algemene toegangspoort van de Craig Energie Groep Diensten en in het bijzonder via de CIS, want voor de zware nadruk op de reserves, wat de aanbestedingen betrof
In Nigeria, werd over een eigen gecombineerd vermogen besproken met een verbintenis van een inheemse firma in Lagos en Port Harcourt....  waarin bekeken werd of de stroomopwaartse olie en gas industrie als zenuwslopend kon worden beschouwd, omdat het Nigeria betrof.. maar het bleef ook nog steeds  opwindend..
Met een basis,voorzien door de Craig Energie Diensten  haar merknaam, was nu gevestigd  in Kaapstad, ofschoon er gedachten waren, voor de mogelijkheden van vestiging in Angola, waar de werkelijke vracht trein van het diepzee onderzoek wachtte op ontginning en waar offshore materiaal beheer en diensten in een aanvang fase waren.
Terwijl de 1860 vierkante mijlen Zuid Afrikaanse basis  goed geplaatst lag om Angola en Namibië te bedienen en niet te vermelden, de Zuid Afrikaanse eigen groeiende offshore industrie en haar  potentieel,. rond de Kaap naar de westelijke kustlijn, waar gas en olie exploitatie werd bespoedigd, was Angola´s werkterrein al zo groot, dat het spoedig waar kon maken,  dat het een faciliteit op haar eigen was..
En er is ook nog Namibië om er bij te betrekken.
Nu vier jaar bij de zaak zijnde,  zegt Freddie Craig.... niet iedereen houdt van veranderingen, maar progressieve veranderingen in de juiste richting zijn nodig, zodat de groep kan blijven groeien en  tot bloei komt in een vlugge beweging, concurrerend met  internationale markt terreinen..
Dit creëert op haar beurt weer carrière mogelijkheden, niet alleen in Aberdeen, maar wereld wijd,
Het is prachtig om te zien dat er zoveel jonge managers nu overzee werkzaam zijn en ik heb geen twijfels. dat deze trend  door blijft gaan, leidend naar verdere prachtige mogelijkheden voor degenen die willen reizen en de verwondering aangrijpen van de groei van de toenemende wereldwijde werkzaamheden..
Het gaat er allemaal om , dat je een visie hebt en er voor open staat , wat iemand probeert te presteren..
Douglas pakt de draad weer op.... Jullie moeten weten waar je heen gaat en dat jullie een meetbaar werkplan hebben met een realistische budget om te presteren dat een terug keer van kapitaal kritisch is..
Je hebt een visie en voor ons is het, om de productie te wijzigen en te vergroten en blijft er nu bij met wat je weet en wees klant gericht.
Je moet ook de juiste mensen in dienst nemen, die er klaar voor staan, om naar plaatsen af te reizen zoals Kazakhstan en Negeria en  er gewend aan zijn, dat het er daar ruig aan toe gaat, indien het nodig is..
Je moet er goed genoeg in zijn om hoog gekwalificeerd personeel aan te trekken, die goed staan aangeschreven en hen op te leiden, zodat zij de taak kunnen vervullen die jij probeert  te presteren als een bedrijf..
Na dit gezegd te hebben, kwam er een verdere kritische factor in het familie gevoel van de Craig´s ,
….. iets, waar veel maatschappijen het zicht op hebben verloren, als zij voor groei verder gingen en nu nog steeds  publieke bedrijfs standaards aannamen voor leiding van een onderneming,
Wij willen niet omringd zijn door “`Ja`” knikkers,  die alleen werken om het te proberen en ons denken plezier doen,en humeur, die niet altijd dingen zeggen , die jij graag wilt horen, maar wel weten hoe je een Craig Groep kan ontwikkelen.
Het is aan mij om hiervoor de juiste mensen te vinden.
Dat zijn de geschoolden.
Als golfer heeft Gary Plager eens gezegd.... Hoe meer je oefent, hoe gelukkiger je wordt.
En de golf legende Ben Hoang zei in de film `Het Geheim in het Vuil `...... Je moet werken en oefenen tot dat het pijn doet.. Met andere woorden … er zijn geen korte slagen..
En hoe is het gesteld met de volgende Craig generatie.. Samantha, Steven en Andrew, die allemaal  reeds zaken gradaties hebben behaald of hier voor nog studeren...
Zoals Douglas vertelde.... Ik was kort geleden op een golf reis met mijn zoon Steven en ik vroeg hem of hij ook in ons bedrijf wilde komen werken..
Het antwoord was.....Jij doet nu het werk van drie personen en zo veronderstel ik, dat er ruimte voor ons alle drie beschikbaar is,....· om in het bedrijf te komen..
Geen van de drie wilden direct bij het bedrijf in dienst treden en er werd ook geen druk op hen uitgeoefend , om in dienst te treden..
Het zou een slecht ding zijn geweest, als zij er toe gedwongen zouden worden, om in de zaak te komen.
En als zij het wel hadden gedaan, dan te moeten ontdekken, dat er een tekort aan talent aanwezig was .
Dat zou een verspilling zijn..
Zij zouden hierdoor worden aangemoedigd, om weg te gaan, om dan hun eigen ding te gaan doen. Stempelt hun autoriteit toe, op hun eigen loopbaan.
En als zij er blij mee zijn, voor de helft zoveel als ik dit in het verleden bij mijn carrière heb gehad, dan gaat de zaak waarschijnlijk hoopvol over op een andere generatie.
Ik hoop het.
Op bepaalde manier,........ na 70jaar, ….. beginnen wij pas. !
Er is nog zoveel meer, wat nog gerealiseerd moet worden.


Einde
Gelogd
Pagina's: 1 ... 104 105 106 107 [108] Omhoog Print 
« vorige volgende »
Ga naar:  


Login met gebruikersnaam, wachtwoord en sessielengte

Powered by MySQL Powered by PHP Powered by SMF 1.1.4 | SMF © 2006, Simple Machines LLC Valid XHTML 1.0! Valid CSS!