Herinneringën deel 2

Bofkonten.

De trawlers uit Fleetwood hadden veel ontmoetingen met de vijand tijdens de 2e Wereld Oorlog.
Onderzeeërs, vliegtuigen en mijnen werden ongewenst toegevoegd aan hun gevaarlijke werk, om voor het vaderland vis aan wal te brengen.

Binnen enkele dagen na de oorlog verklaring aan Duitsland in 1939, werden visserlui reeds getorpedeerd, beschoten en krijgsgevangen genomen.
Met één van de gelukkigste ontsnappingen in deze vroege oorlog dagen, was de 279 tons trawler Alvis betrokken.
Nadat het schip aangehouden werd door een onderzeeër, moesten zij het schip verlaten en most de bemanning in de reddingsboot gaan.

Maar toen vonden de Duitsers het te riskant om met 13 man in zo'n kleine boot zich in veiligheid te moeten stellen en aan de bemanning werd toegestaan om weer terug te gaan aan boord van de trawler.
Dit mooie verhaal werd door de schipper verteld toen het schip weer in de haven terug keerde,

Het was de voormiddag dat een granaat dicht bij de Alvis explodeerde en een onderzeeër aan de oppervlakte verscheen.
De commandant gebaarde ons vanaf de commando toren van de onderzeeër, dat de bemanning het schip moest verlaten,
Het kanon bleef op de trawler gericht.

De bemanning ging in de reddingsboot en roeide tot ze vrij waren van de trawler.
De schipper moest aan boord van de onderzeeër komen en de commandant gaf hem een hand en vertelde de schipper dat hij de Alvis tot zinken wilde brengen.
De Duitsers gaven sigaretten aan de visserlui en vervolgens gingen een groep Duitsers en de bemanning weer aan boord van de trawler.

De Duitsers maakten de zender onklaar en maakten het vistuig onbruikbaar, maar lieten het proviand en de gevangen vis aan boord.
Een luitenant van de onderzeeër vroeg of hij een reddingsboei van het schip als souvenir mee mocht nemen en de commandant van de onderzeeër stuurden als dankbetuiging een fles gin naar de schipper.

De onderzeeër had geen enkel kenteken waarmee hij geïdentificeerd kon worden.
Haar bemanning had volgroeide baarden, maar waren goed gekleed en zagen er goed gevoed uit.
Allen waren in uniform met uitzondering van de commandant.
Het leek er op dat zij voldoende sigaretten en voedsel hadden.

Lange tijd was de schipper er bang voor toen hij aan boord van de onderzeeër was, dat hij als krijgsgevangene zou worden meegenomen, maar dat was niet hun bedoeling.
De commandant bekeek onze scheepspapieren en gaf ze weer aan de schipper terug.
De reddingsboot kreeg veel water over toen de boot te water was gelaten.
De Duitsers adviseerden ons, om terug te gaan naar de trawler, omdat zij ons niet konden garanderen dat we veilig zouden zijn in de reddingsboot.
Toen we weer onderweg konden gaan met ons schip, bleef de onderzeeër nog een uur en een kwartier naast ons varen.

We zijn de Duitsers nog steeds dankbaar, dat we instaat waren gesteld om weer terug te gaan naar ons schip.

	Welkom, Gast. Alsjeblieft inloggen of registreren. 19-04-2024, 05:29:41

Nieuws: Nieuwe leden moeten helaas wachten tot dat de webmaster ze accepteert. Er is veel kaf onder het koren. Het beste kunt u na registratie ons nog even een e-mail sturen jolydesign@ziggo.nl.