Volvo oceanrace 2014 / 2015

De keus voor de noordelijke route bleek een briljante tactische keus. Maar niet alle beslissingen pakten even goed uit. Door één verkeerde gijp en veranderden weermodellen, verspeelde Team Brunel een riante voorsprong. Met enkel de Volvo Ocean Race-tracker als leidraad, is het voor de fans moeilijk te begrijpen waarom het Nederlandse team in minder dan een dag meer dan 80 mijl verspeelde. Schipper Bouwe Bekking blikt terug op de hoogte- en dieptepunten.

“Na de start in Sanya hebben we zo snel mogelijk het zuiden opgezocht,” zegt Bouwe Bekking terwijl hij een slok water neemt. “Dit betekende dat we dichter bij de wind zeilden. In zeiltermen heet dit ook wel hoger aan de wind varen. De andere boten voeren een iets diepere of ruimere koers. Dit wil zeggen dat de wind iets meer van achteren in het zeil valt. Hierdoor lag de bootsnelheid van de andere boten 2 knopen hoger. Na een dag zeilen lagen we daarom ongeveer 10 mijl achter op de rest van de vloot. Dit was een bewuste keuze, omdat we op deze manier zelf een punt konden kiezen wanneer we overstag richting het noorden konden gaan. Toen we uit het Automatic Identification System (AIS) -bereik waren, zijn we – samen met Team SCA - overstag gegaan. Elke VO65 heeft een kastje aan boord dat een signaal uitzendt met de positie en de snelheid van de boot. Met dit systeem kunnen andere (zee) schepen – doormiddel van een klein icoontje op de digitale zeekaart - exact zien waar we varen. Het systeem werkt tot ongeveer een afstand van 12 mijl. We waren verbaasd dat de andere deelnemers doorzeilden naar het oosten.”

Bouwe Bekking was blij dat Team SCA ook voor de noordelijke route koos. “Het kwam goed uit dat de dames met ons meegingen naar het noorden. Het is altijd handig om een sparringpartner te hebben. De eerste dagen waaide het niet meer dan 12 knopen en voeren we samen op met Team SCA. Toen het harder begon te waaien, voeren we snel van de dames weg. Op dat moment wisten we dat het met de bootsnelheid wel goed zat. Omdat Abu Dhabi Ocean Racing, Alvimedica, MAPFRE en Dongfeng Race Team rechtstreeks naar de finish zeilden, liep onze achterstand op tot meer dan 130 mijl.”

Bouwe Bekking benadrukt dat de beslissing om naar het noorden te gaan geen gok was. “Volgens de weerkaart stond er na het passeren van de Filipijnen nauwelijks wind. Door richting Taiwan te varen zijn we met een grote boog om het windstille gebied heen gevaren. Historisch gezien is de noordelijke route vaak de snelste route gebleken. Het uiteindelijke doel was om zo snel mogelijk in de noordoostelijke passaatwind te komen. Na enkele dagen bleek ons plan te werken. Met dank aan meer dan 20 knopen wind en een beter windhoek, wisten we binnen vijf dagen de leiding te pakken.”.

Bekking en zijn navigator Andrew Cape kozen vervolgens om voor een langere tijd dieper, dus sneller, te varen dan rest van de vloot. “Ook dit was een bewuste tactische keus. We voeren hier simpelweg de snelste koers naar Auckland. In het westen was meer wind. En met de doldrums in het vooruitzicht, moet je de voorsprong zo groot mogelijk maken.”

“Een halve dag later bleek, dat volgens de laatste weermodellen, er meer wind in het oosten zou staan. Toen moesten we wel iets oploeven, met een meer oostelijke koers als gevolg. Op dat moment hadden we nog een aanzienlijke voorsprong op de achtervolgers.”

Op 18 februari kregen de mannen van Team Brunel te maken met een onverwachte windstilte. In een paar uur tijd verspeelde de Nederlandse boot ruim 20 mijl op de achtervolgers. “Niet lang na die windstilte kregen we te maken met een flinke winddraaiing, waardoor we overstag moesten gaan naar het oosten.”

Twee dagen later bereikte Team Brunel de beruchte doldrums rondom de evenaar. Boven deze denkbeeldige lijn, die het noordelijk en zuidelijk halfrond van de aarde scheidt, waait een grote ronde windstroom met de klok mee. Onder de evenaar waait er een grote windstroom tegen de klok in. Dit zijn de zogenaamde passaatwinden. Deze twee grote windbanen komen elkaar bij de evenaar tegen. Er ontstaan hier vele heftige onweers- en regenbuien, die soms gepaard gaan met heftige windstoten. De zeer variabele wind waait hier uit alle hoeken. Op sommige momenten waait het zelfs helemaal niet.

De doldrums lieten zich van hun slechtste kant zien. Op 21 februari kreeg Team Brunel te maken met een enorme onweerswolk. Op het moment dat de eerste regendruppels op het dek vielen, zakte de wind compleet in. Met dank aan de vier uur durende windstilte viel Team Brunel terug naar een vierde plaats. Geheel onverwacht bleek dezelfde wolk toch wind met zich mee te brengen. Met een bootsnelheid van meer dan 20 knopen, pakte het team van Bouwe Bekking weer een riante voorsprong op de andere boten. “We gingen als de brandweer en hebben toen in zes uur ruim 130 mijl afgelegd,” vervolgt Bouwe Bekking. “Vervolgens bleken de weermodellen, die we om de zes uur van de Volvo Ocean Race-organisatie krijgen, wederom niet te kloppen. Omdat we op een windstil gebied afvoeren, besloot ik – in overleg met Andrew Cape - naar het oosten te gijpen. Samen met Capey bepaal ik de tactiek en welke koers we gaan varen. Elke grote beslissing gaat in overleg. We maken elkaar er zelfs voor wakker. Deze gijp bleek een fout, omdat de weersvoorspellingen niet uitkwamen. Elke mijl meer naar het oosten was 1 mijl verlies. We verloren de leiding en lagen nu op een vijfde positie.”

Maar met dank aan de onvoorspelbare doldrums schoof de vloot enkele dagen later weer in elkaar. Team Brunel lag samen met Alvimedica het meest westelijk van de vloot. Later bleek de meeste wind in het oosten te zitten. “Ten opzichte van onze positie lagen Dongfeng Race Team, MAPFRE en Abu Dhabi Ocean Racing ongeveer 8 mijl meer naar het oosten. Op zo’n korte afstand is het weer moeilijk te voorspellen. De boten die in het oosten lagen kregen als eerste de wind en pakten in zes uur ruim 30 mijl voorsprong. Vanaf dat moment zeilden we achter de feiten aan.”

Enkele dagen voor de finish profiteerden Abu Dhabi Ocean Racing, Dongfeng Race Team, Mapfre nog steeds van een gunstige wind. Alvimedica had geluk en kon gebruik maken van een gunstige winddraaiing, waardoor het Amerikaans Turkse team aansluiting vond bij de top drie. Hoewel Team Brunel in de buurt van Alvimedica lag, kreeg het team van Bouwe Bekking te maken met een totaal andere wind dan de koplopers. “Op de Volvo Ocean Race-tracker zijn deze verschillen nauwelijks te zien,” vervolgt Bouwe Bekking. “Op de tracker leek het alsof we vlakbij Alvimedica lagen, maar in werkelijkheid was de afstand enkele kilometers. Dit kan je vergelijken met het feit dat als je in Amsterdam staat, je in bijvoorbeeld Haarlem een hele andere windsterkte- en richting hebt. Kortom de tracker ziet geen lokale (onweers)buien en winden, waardoor tactische beslissingen soms niet te verklaren zijn. Dit wordt nog eens versterkt met licht weer, omdat de snelheidsverschillen dan veel groter zijn.”

“Op een vijfde plaats finishen is niet goed. Andrew Cape en ik steken de hand in eigen boezem. We hebben een inschattingsfout gemaakt, waardoor sommige beslissingen niet zo uitpakten zoals we verwacht hadden. De jongens krijgen nu een week vrij om te herstellen. Maar ondertussen gaan we de laatste etappe evalueren waarbij alle belangrijke facetten aangestipt worden, zoals trim en onderlinge communicatie. De afgelopen vier etappes, kenden vier verschillende winnaars. Ondanks het teleurstellende resultaat, staan we nog steeds derde in het algemeen klassement en is de teamspirit hoog genoeg om de prestaties op te schroeven.”

	Welkom, Gast. Alsjeblieft inloggen of registreren. 29-04-2024, 13:16:50

Nieuws: Nieuwe leden moeten helaas wachten tot dat de webmaster ze accepteert. Er is veel kaf onder het koren. Het beste kunt u na registratie ons nog even een e-mail sturen jolydesign@ziggo.nl.