Herinneringën deel 1

[Jan Canuck]

 
Ammehoela....

[roker]

 

[C. Bal]

Vrooger gingen we altijd braam zoeken bij de watertoren. Dat was vroog op, voor dat het daglicht werd.  Moesten we altijd van Duindorp naar de watertoren lopen, wat een klere eind was dat. En dan daar aangekomen braam zoeken, en altijd uitkijken voor die kottebeiers. Ik dacht rond een uur of negen de duinen uit naar het strand toe. Dit was wel een leuke herrinnering 

[Jan Jansen]

 
Om 5 uur op Cor en dan op de fiets naar Wassenaarse slag om braam te plukken.
Op tijd de duinen uit en via strand terug naar de fietsenstalling.
Vaak troffen we daar koddebeier Teun.

K

[witkwast]

Dit was wel een leuke herrinnering !


Ach ja leuke en minder leuke herinneringen, ze kunnen het ons niet meer af nemen we hebben het allemaal meegemaakt. En dat is juist het mooie van een stukje nostalgie. Op de zondag over het strang vond je daar een loopplank leker varen toch in die mui !   Maar ooh als je thuis kwam je sundagse brook verpest nou de rapen waren gaar ! Maar het plezier wat je beleefde op het strand bijf je bij . En daarom hou ik zoveel van Scheveningen

" SCHEVENINGEN  LEEFT  "
Witkwast

[vreemdeling]

Ook ik ( wij ) ging (en ) braam zoeken in de duinen bij de water toren. Heen en terug langs het strand,
Wat mij nu op valt is dat van uit Duindorp naar de noord duinen en niet naar de zuid duinen om braan werd gegaan.
Ik spreek van voor 1940, anderen waarschijnlijk over na 1940.
Waren de zuid duinen toen nog gevaarlijker i.v.m. mijnen gevaar en bunkers ?
Nu hadden de dorps bewoners eens een voor sprong op de andere woon gebieden. Wij behoefden niet zo ver te lopen. Risico van koddebeier bleef.
Zochten wij de bramen waarschijnlijk dichter bij het strand waar minder paden waren en minder gevaar van koddebeiers.

Ook ik ging regelmatig met de groepen mee. ( voor 1940 ) Opstap plaats de school in de Neptunusstraat., waar nu Schevenings Museum is.
Wij bevakkeerden in de duinen bij de watertoren.
Wat ik er wel nog van weet is, dat er uit meerdere startplaatsen groepen samen kwamen.
Kwam je op weg naar de duinen zo'n groep tegen dan ontstond meestal een
een lied ( yell ) met veel gebrul, waarin de andere groep werd uitgemaakt en beledigd.
Dit gebeurde van weerskanten.
Het aangeheven gezang was niet erg verheffend.....
Voorafgegaan door naam van de groep of straat was het vervolg....
?? .. dat vullis zootje en nog meer van zulks fraais en natuurlijk tot slot dat wij de kampioen waren.
De groepsleiding probeerde wel het gezang te stoppen, wat niet altijd gelukte.
Ook toen al voelde de ene straat of groep zich verheven boven de ander.
De groepen werden georganiseerd door ce stichting "Vacantie Bezichheid "
aanmeldingsformulieren werden voor de vacantie op de scholen uitgedeeld.

Vreemdeling

[zier]

ik snap niet dat jullie van uit duindorp helemaal naar de noord gingen ,dan had je een paar stalpooten voor dat je begon.
in het zuidduin had je ook een goed visserijtje alien je mos de plekjes weten,en over het hek met de kans dat je ales kwijt raakte aan een kottebeijer die dan zij van ik neem dit in beslag en gooit het maar in me'n tas aan de bagagedrager ,die vuile vloeperd.
maar als we in een goed visserijtje zatten en de emmer bijna vol was bleef er 1 op het pad met de emmer en de anderen met een groente blikje ging het hek over.
zier

[vreemdeling]

Ik herinner mij ook nog dat er diverse groepen per HTM vanuit Den Haag naar Scheveningen werden vervoerd.

Hoek Stevenstraat -Hoek Nieuwe Parklaan was de opstap halte en waar deze groepen moesten uitstappen.

Een van deze groepen was de groep uit de Hekenlaan. De groep waarmee wij vaak bij het vertrek uit de Neptunusstraat te maken hadden.
Ik weet niet of de Hekenlaan toen in een kwaad daglicht stond, maar zij waren wel het mikpunt van onze scheld kannonnades.

Het tegen antwoord werd door hen dan ook heel makkelijk gevonden en u raadt het al, de yell veranderde met slecht één woord n.l. het eerste woord en werd dan... Schevening, dat vullis zootje enz.

Meestal werd op de plaats van bestemming vrede gesloten en speelden de diverse groepen weer vredig met elkaar.

Vreemdeling


In deze periode werden ook de Haagse bleekneusjes vanuit de diverse Haagse minder rijke wijken, naar adressen in het binnenland gestuurd om wat aan te sterken.

[C. Bal]

ik snap niet dat jullie van uit duindorp helemaal naar de noord gingen ,dan had je een paar stalpooten voor dat je begon.
in het zuidduin had je ook een goed visserijtje alien je mos de plekjes weten,en over het hek met de kans dat je ales kwijt raakte aan een kottebeijer die dan zij van ik neem dit in beslag en gooit het maar in me'n tas aan de bagagedrager ,die vuile vloeperd.
maar als we in een goed visserijtje zatten en de emmer bijna vol was bleef er 1 op het pad met de emmer en de anderen met een groente blikje ging het hek over.
zier

Ja nu je dat zegt Zier, ik heb het nooit aan mijn vader gevraagt. Misschien was die kottebeier in zuid wel de schuldige  Maar als je dan thuis kwam met de bramen, mijn vader kookte ze gelijk. Afgieten en laten afkoelen, dan in de fles met een klontje boter er op. Ik heb wel eens een klap gehoort, dan was de binnenkast helemaal rood van de bramensap. Zo daar het word rooie rakkers vandaan komen

[Post Boy]

Wij gingen ook veel naar Rozenburg om braam op de fiets vanuit Duindorp naar de hoek en dan met het pontje over was gelik een dagje uit met de familie weet nog wel dat daar een kwakke braam stond je hoefde in ieder geval iet te zooke!!

En met de groepen ben ik een keer meegeweest daarna nooit meer!!!Ging liever met de logger mee as prenter,spaugde je de eerste dagen wel je longen uit je lijf maar as je opknapte vond je het toch geinig allemaal met je overralletje an en je oblokies en as je een keir mocht stieren was je zo groos as een eap met zeuve l....len, oud um maar op die scheune drop zee de schipper dan.
Een snijertje maken van een stik boom twie spikkers en een stik bendel en dan overboord as je stoomde vond je prachtig.Of schommelen met de jils.
Espres met je oblokkies over de plecht lopen as de matrozen een nopje deden.Ik weet nog op de 305 aane we een heel koppeltje duiven onder de bak. Ach ja waar is de tijd!!!!

gr.Dirk.

[zier]

dirk wat dog je van de rotstreken.

as je voor de midag al e schooten a,dan s'middags as ze alemael lage te meuren dan malemoken vangen en dan gooiden we ze alemael in het BB.wandruim en dan draaiden we et licht van et wandruim uit,s'nachts as je ging haalen dan de de kok et luk voor een derde open zag die dat et licht uit was gaf die een brul naer de brug van doe et licht is aan en dan liet die zen eigen bedien zakken en as die dan eerder beneden was als dat et licht aan ging wier die bedien gelanseert door die malemoken en a die een halve hart verzakking.
zier

[witkwast]

Beste vreemdeling,

Het feit dat het merendeel Scheveningers naar de duinen rond de watertoren gingen had te maken met de braam. De bramen aan de zuid zijde eigenlijk zuidwest zijde waren kleiner en schaarser wat daar de oorzaak van is weet ik niet helemaal maar een ding is zeker het heeft met de grond te maken. De grond bij de watertoren heeft vele water bekken en dat zou een oorzaak kunnen zijn dat de braam daar beter gedijde dan op de schale droge grond aan de andere zijde van Duindorp. In de bosjes van Poot zuizijde was helemaal geen braam maar ook als kind hebben we ons daar kostelijk vermaakt. Maar ook op zuidwest is regelmatig braam geplukt zekers na een vochtige zomer.

Witkwast

[vreemdeling]

Witkwast,
Prachtige uitleg.
Nooit hierbij stil gestaan.
Een mens is nooit te oud om iets te leren.
Ondanks mijn leeftid heb ik tot voor kort nog steeds braam gezocht.
Moet hier wel bij vermelden dat het braam zoeken in de duinen, in het gedeelte van het land , waar ik bivakkeer, heel wat gemakkelijker is, dan ik vroeger was gewend in de Scheveningse duinen.
Bramen zijn groter en meer zwart kleurig dan de kleinere diepblauwe duinbramen..
Het is een soort kruising tussen duin en bosbraam.
Het sap van de duinbraam is sterker van smaak.
In deze streek wordt ook prakisch geen braam gezocht.

Momenteel is voor mij het braamplukken een "makkie"
Ik hen namelijk sedert enige tijd 4 braamstruiken in de tuin staan, welke overvoloedig vrucht dragen en waar ik sedert enkele weken al van kan plukken.
Het voorziet mij  het gehele jaar dagelijks van sap en jam.
Bramen zijn rauw gemakkelijk in de diepvries te bewaren, dus je kunt de verwerking op een later tijdstip uitvoeren.
Vreemdeling

[vreemdeling]

Witkwast.

Bramen in combinatie met vlierbessen geeft ook een zeer smakelijk en sterke sap.
Plukken van vlierbessen is vrij simpel maar het "afrissen " van de bessen vraagt veel tijd. Hetzelfde als bij aalbessen.
Proberen waard.
Vreemdeling

[vreemdeling]

Zoals in vele steden en dorpen was er voor 1940 ook een padvindersgroep in Scheveningen.
Deze groep had de mooie bij Scheveningen passende naam “Zeemeeuw “.
De groep had haar thuisbasis aan de oude haven, op de zolders van een niet in gebruik zijnd  rederij erf. 
Moet in die tijd ongeveer op de hoogte zijn geweest waar na de oorlog de erven waren van de rederijen J.J. en Simon Taal.
Mijn broer en ik waren ook lid van deze padvinders groep .
Waarom wij ook lid van de padvinderij mochten worden is mij tot op heden niet duidelijk. De tijden waren er echt niet naar dat zulk soort dingen mogelijk waren.
In verbasnd met onze leeftijd behoorden wij bij de jongeren afdeling, toentertijd  “Welpen “genaamd.
Ouderen afdelingen werden “Verkenners “of “Voortrekkers “ genoemd.
De Welpen werden geleid door leden van het vrouwelijk geslacht.
Verkenners en Voortrekkers door leden van het mannelijk geslacht.
Iedere zaterdagmiddag bezochten wij ons groepshuis aan de haven.
Discipline en fatsoen waren onderdeel van het programma, maar ook sport en spel in de buitenlucht, meestal in de duinen.
Het motto van toen was dan ook…
 
Doe iedere dag een goede daad,
                                                 aan mens en dier, in huis op straat !

Deze groep had ook een prachtige yell.

Z.  E.  E.. M..
                       E.. E.. U.. W.
Z..E..E..M..
                       E..E..U..W.
SCHE    VE    NIN    GEN

       ZEEMEEUW

Met deze padvinders groep zijn mijn broer en ik in 1937  op bezoek gegaan  bij het padvinders Wereld Jamboree  in Vogelenzang.
Voor ons was het de eerste maal dat wij een reisje maakten in de trein en voor het eerst gingen wij zo’n eind van huis.
Het was een wonderlijke ervaring. Eerst de treinreis en daarna, op het Jamboree terrein, al deze buitenlanders in verschillende uitrustingen en van verschillende nationaliteit en huidskleur.
Het Jamboree terrein was  op het landgoed Bloemendaal.
Er waren hier 27.100 deelnemers verzameld uit 35 verschillende landen. Hiervan waren 16.526 buitenlanders.
Voor ons, kinderen van 10 en 8 jaar , afkomstig uit het zo rustige Scheveningen .was dit een hele belevenis.  Kleurlingen, negers , uniformen, hoofdtooien enz.
En zeker het bijwonen van zo’n manifestatie, wat eens in de zoveel tijd,  ergens in de wereld wordt gehouden.

Het Jamboree lied was toen heel bekend en door iedereen gezongen.
 
De Hollandse versie is…….                       ( Er bestaat ook en Engelse en Franse versie. )

In negentien drie zeven
dan zal je wat beleven
dan komt het Jamboree in Nederland.
Dan staan uit alle landen
van alle rang en standen
de jeugd van blank en bruin hier hand in hand.
Dan zingen scouts uit Labrador, Japan en Alkmaar
op ‘t Nederlandse grondgebied heel vrolijk met elkaar.

Refrein.
 Jamboree, Jamboree
J   A   M   B   O   R   EE  is jamboree    ree   ree
Jamboree, Jamboree, wij zijn verkenners van B.P.


De Schotten dragen rokken,
de Polen wandelstokken,
Hongaren hebben pluimen op hun hoed.
Amerika een rijbroek,
Brits Indie een hoofddoek,
de Zweden staan de witte mutsjes goed.
Maar allen dragen in hun hart het grote ideaal
dat niet afhankelijk is van ras, van land of stand of taal.         Refrein


Geert Hendrik van Dongen,
en Amsterdamse jongen,
met peenhaar en veel sproeten op ‘t gelaat.
Zoekt in dit grote leger
een ras-wasch-  echte neger
als trouwe bondgenoot en kameraad.
Geert sprak geen woordje Engels,
Jim misschien een stuk of vier.
Toch ruilden ze van alles en ze hadden veel plezier.                  Refrein


De wereld is vol broodnijd,
vandaar dat men zich doodstrijdt.
We raken steeds maar dieper in ‘t moeras.
Een jeugdbond aller volken
zal metterdaad vertolken
dat aan de jeugd een betere toekomst was.
De wereldbond van padvinders stuurt daar bewust op aan,
het spreekwoord zegt nog altijd.. Jong geleerd is oud gedaan.      Refrein


De letters B.P. in het refrein staan voor lord Baden Powel, de Engelse oprichter van de padvinderij.

Een jaar later mochten wij weer mee met de groep, maar nu op vakantie.
De gehele groep ging voor een week kamperen op een vakantie boerderij in het Veluwse dorp Epe.
Voor ons was dit iets bijzonders. Nooit eerder waren wij op vakantie geweest en voor het eerst zouden wij voor langere van huis zijn. 
Uitgezonderd dan een  bezoek, een dagtocht met de blauwe tram, aan familieleden in Katwijk,
Voor de tweede maal  een trein reis., maar nu heel wat langer dan de reis naar Vogelenzang bij het bezoek aan het wereld jamboree.
Onze moeder deed ons uitgeleide aan het station. Opmerkelijk was het, dat zij de enige vrouw in Scheveningse dracht was .

Heel veel later realiseer je pas, wat een opgave dit moet zijn geweest om 2 kinderen uit een gezin van 4 in de gelegenheid te stellen om op vakantie te gaan.
Verblijfkosten, treinreis en nog wat zakgeld. En dat allemaal van de povere verdienste van een visserman en zijn bijna dag en nacht hard werkende vrouw.
De gemiddelde  “teelt “ van de logger waarop mijn vader toen voer, was rond de 27 a 30 duizend gulden.
Echt geen vet pot. Een garantie loon van rond 14 gulden per week.

Van het ons meegegeven zakgeld hebben wij niets verbrast , maar uit dankbaarheid aan onze moeder voor haar een mooi souvenier gekocht, bestaande uit houtsnijwerk van vogels rond een nestje en wat gebruikt kon worden als spelden kussen.

Tot aan haar dood, 58 jaar na dato, heb ik het aan de muur van haar kamer zien hangen in de aanleunwoning in het Prins Willemhof.
Waarschijnlijk zal dit stukje herinnering wel zijn weggegooid bij het leegruimen van haar woning na haar overlijden.

Na het uitbreken van de oorlog in 1940 werd al heel gauw de padvinderij verboden.
In de ogen van de Duitsers was de padvinderij  een para militaire organisatie en ook nog eens van Engelse origine.

Na de bevrijding in 1945 ben ik weer toegetreden tot de padvinderij, nu als verkenner.
Mijn 2 jaar oudere broer heeft deze gelegenheid niet meer gehad . Een jaar eerder was hij jammer genoeg overleden.
Ik denk dat het in Epe gekochte souvenier ook daarom zo lang bij mijn moeder in huis aan de muur heeft gehangen.

Deze na oorlogse toetreding was echter niet op Scheveningen, maar in de plaats waar wij door de evacuatie waren  komen te wonen.
Na ongeveer 1 ½  jaar heb ik mijn lidmaatschap moeten opzeggen i.v.m. studie en verhuizing naar Scheveningen .

Nog altijd draag ik de “scouting “ , zoals het tegenwoordig heet, een warm hart toe.

Vreemdeling