Herinneringën deel 1

[Wybe-M2]

Het boek 'Nieuwe Schepen' is in 1954 uitgegeven door Amstleven ter financiering van de mrv Christiaen Huygens voor Den Helder.
Eerder (1939) had Amstleven het boek 'Schepen' uitgegeven ter financiering van de msrb Johan de Witt.

Hieronder de beide genoemde tekeningen van de bekende tekenaar D. Monsma uit het boek 'Nieuwe Schepen'.

[vreemdeling]

Wybe, Hartelijk dank.
Deel 1 ben ik in de loop der jaren kwijt geraakt.
gr.
Cor

[vreemdeling]

Terugblik 17

Tijdens het schrijven komen er steeds meer herinneringen boven van gebeurtenissen tijdens de reizen.
Zo had ik al verteld dat in het voorjaar op de noordkust van Spanje de visserij op ansjovis van start ging.
Als er in het zeegebied rond Castro Urdeales ansjovis werd gevangen, werd deze ansjovis vers in Castro Urdeales aangevoerd.
Meerdere malen hadden wij onder de bemanning ook Scheveningers en net als ik wilde zij wel eens proberen of de grotere ansjovis ook als een soort nieuwe haring bruikbaar was voor consumptie.
Voor een pakje cigaretten was er altijd wet een maal ansjovis te bemachtigen op een van de vissersvaartuigen,
Kaken van de ansjovis viel over het algemeen niet mee i.v.m de afmetingen en dus dan maar ongekaakt licht gezouten.
Na enkele uren in het zout te hebben gelegen de visjes schoon gemaakt en bij een flesje bier verorbert.
Het was wel geen Hollandse Nieuwe, maar we hadden toch iets hartig bij ons drankje en gelukkig ook niet zo zout zoals de Spaanse bevolking de ansjovis nuttigt na verwerking in de fabrieken en na te zijn ingeblikt.

Zo herinner ik me ook nog. dat we op de Domburgh of Vrijburgh eens een reis met Friesche stamboek koeien hebben gemaakt.
Dit stamboek vee werd geladen in Rotterdam met bestemming Casablanca..
Het tussendek van ruim 2 was hier voor ingericht, nadat het onderruim met stukgoed was beladen.
Ik meen dat het om zo'n 40 ä 50 beesten ging en natuurlijk het nodige voer, stro en hooi voor onderweg.
Al deze beesten waren drachtig en voorzien van een certificaat dat zij gedurende de reis niet zouden kalveren.
De verzorging van de beesten was in handen van een verzorger, maar bij het reinigen van de geimproviseerde stallen werd door de bemanning geholpen en het stro en uitwerpselen werden zonder pardon overboord gezet.
Trouwens alles wat aan boord overbodig was, werd over boord gezet. In tegenstelling van tegenwoordig, waar geen vuil meer overboord mag worden gezet. Of er altijd de hand aan wordt gehouden is een tweede, gezien de rommel , die wordtr terug gevonden langs de vloedlijn.
Het is wel een vreemde gewaarwording als je 's-nachts onder je wacht, midden op zee , een koe hoort loeien.
Een koe , al is zij als stamboek geklasserd, kan niet lezen wat er op het certificaat staat wat onder haar naam is uitgegeven.
Onder de reis is het 2 maal gebeurd dat een der koeien moest "kalveren " en dat gebeurde beide malen tijdens mijn wacht..
De verzorger kwam in het stuurhuis vragen of een van de bemanningsleden van de wacht hem kon helpen bij de opkomst zijnde geboorte, aangezien hij verwachtte dat de geboorte niet geheel volgens de verwachting zou verlopen.
Eén man was geen probleem, want iedere wacht had 3 matrozen. 1 aan het roer, 1 uitkijk en 1 vrije torn, welke elkaar afwisselden om de 80 minuten.
De vrije torn kon wel helpen, maar dan moesten de 2 overige met elkaar wisselen op uitkijk of aan het roer.
Maar ook bij de koeien liep niet alles zoals het hoorde en was er een 2e man nodig bij de bevalling, zodat er een korte tijd zonder uitkijk is gevaren. Gelukkig was er weinig scheepvaart en een heldere nacht.
Maar nood breekt wetten., ook op zee
In beide gavallen is de bevalling goed verlopen en kon in Casablanca het vee en 2 kalveren worden gelost.
De bemanning kon op biest worden getracteerd en profiteerde enkele dagen van verse melk.
De lossing van het vee geschiedde onder grote belangstelling en de 2 kalfjes waren de blikvangers van het publiek en de bootwerkers.
Na lossing  werd het tussendek gereinigd en het afval afgevoerd naar de wal.
Het aan dek houden van deze stinkende substantie om het later op zee te dumpen, zou in de warmte voor veel ongemak hebben gezorgd en zeker niet aangenaam zijn geweest voor de aanboord zijnde passagiers en bemanning.

Tot het najaar 1956 op de Iberia gevaren. 
Steeds Rotterdam- Spaanse Noordkust.
Castro Urdeales, Portugalete en af en toe Vigo.
In Portugalete en Vigo was er geen wachttijd en kon meteen met laden worden begonnen en het vertrek was dan ook nog dezelfde dag.
In Castro Urdeales was de belading afhankelijk van het weer en duurde het meestal wel wat langer, vooral in het najaar en winter.
De lossing in Rotterdam was meestal op de boeien in de Waalhaven en nam ook nooit langer als een dag in beslag.
In de ertsvaart behoef je niet zo op de lading te letten. en is het niet nodig een stuwplan te maken.
Wel moet je zorgen dat de lading goed over alle ruimen wordt verdeeld.en dat je de benodigde hoeveelheid erts hebt geladen.
Het aflezen van de diepgang voor en achter was in de havens geen probleem, maar in volle zee zoals in Castro Urdeales moest er vaak worden gegist wat de diepgang in werkelijkheid was, omdat het schip altijd wel licht slingerde, veroorzaakt door zelfs de minste zeegang of deining.
Vaak zal het zijn voorgekomen dat er teveel was geladen en moest de reis toch worden vervolgd, want een gedeelte van de lading uit het schip halen was niet mogelijk.

Na lossing van het erts moesten de ruimen grondig worden geinspecteerd voordat de losploeg met voorman van boord gingen.
De grijpers van de loskranen konden nog al eens wat schade veroorzaken aan de buikdenning, spanten en luikhoofden.
Deze schade moest worden gerepareerd door de instantie welke het schip loste.
Zolang de losploeg aan boord was, kon op de veroorzaakte schade worden gewezen. Zodra zij van het schip af waren, wisten zij nergens meer van en was volgens hen, de schade op voorgaande reizen veroorzaakt.
Na laden en lossen moest het dek en bovenbouw van het schip steeds weer grondig worden gereinigd,
Daar er de volgende reis toch weer erts moest worden geladen, was het schoonmaken van de ruimen niet nodig.
Het enige bezwaar van de ertsvaart was dat meestal de uitreis zonder lading was en het schip in ballast op zee meer last had van slecht weer dan een beladen schip.
De door J.H. geplaatste foto van de Hispania laat dit duidelijk zien. Het schip vaart op de foto in ballast en het opspattend schroefwater is duidelijk te zien, hetwelk veroorzaakt wordt door de schroef welke niet geheel is ondergedompeld.
Hoe meer zeegang, hoe meer de schroef boven water komt en soms geheel in de lucht rond draait.
Dit tot groot verdriet van het machine kamer personeel, daar de schroef als zij in de lucht ronddraait geen weerstand ondervindt en met een veel grotere snelheid ronddraait als goed zou zijn.
Hetgeen weer door het machine kamer personeel moet worden gecorrigeerd en wat zich later vertaalt in de afgelegde weg en de gevaren snelheid.

Het nadeel van de grotere schepen boven een bepaalde tonnenmaat was, dat zij een marconist aan boord hadden en hieruit volgend, ook een radio telegrafie installatie.
Op de kleinere grote vaart schepen was dit niet verplicht en was een radio telefonie installatie voldoende, mits een der officieren een certificaat had om de installatie te bedienen.
Op de hondewacht kon ik dan m.b.v. de radio telefonie tijdens mijn wacht kontakt opnemen met collaga's op andere schepen en op de visserijband de vangstberichten van de loggers beluisteren en af en toe eens een praatje maken met familie leden op de visserij.
En natuurlijk prompt om 2 uur 's-nacht aan Scheveningen Radio de positie van het schip door te geven, zodat het thuisfront op de hoogte was waar het schip zich bevond en wat haar bestemming was en kon uitrekenen wanneer ze thuis werd verwacht.
In heel mijn vaartijd is het mij nooit gelukt om mijn zwager varende op de kuster Lenie en later op een der van Uden kusters aan de lijn te krijgen.Waarschijnlijk zal hij steeds andere wachten hebben gelopen als ik.

In het najaar van 1956 weer studie verlof aangevraagd voor het diploma S1.
Verlof wordt toegewezen en opnieuw wordt ik ingeschreven voor de vervolg studie.
Ook dit maal geen oud klasgenoten van de zeevaartschool of van de S3 en S2 opleidingen.
De korte reizen zijn t.a.v. studie gunstig, mits je voldoende vaartijd hebt en voldoende verlof hebt opgespaard om de studie periode te kunnen overbruggen.
Ook dit maal op Scheveningen gestudeert. Waarom ook elders gaan als het op Scheveningen ook mogelijk is.
Vanuit de Menninckstraat lopend langs de haven naar de school en lopend naar de plaats waar het examen werd afgenomen.
Makkelijker kon het niet.

wordt vervolgd.

[Rinus.N]

Iberia

[vreemdeling]

Terugblik 18

Het S 1 examen kan ook weer in 2 gedeelten worden afgelegd, Beide gedeelten bestaan uit 12 vakken.
Deel A, het theoretische gedeelte,  bestaat uit zeevaartkunde en cijferen en deel B, het practische gedeelte, uit zeemansschap,scheepsbouw, bepaling t.v.v.A op zee en binnenv. reglement.
De studie verloopt gunstig.
In maart 1957 geslaagd voor deel A en eind juni voor deel B.

Het diploma wordt officieel uitgereikt met pasfoto. en nummer 26405.
en het begint met        IN NAAM DER KONINGIN
met kleinere letters en in een rode kleur staat onder dit diploma vermeld......

   Dit diploma geeft tevens de bevoegdheid als KAPITEIN op te treden op een zeeschip in de GROTE HANDELSVAART.

Ik kan dus voorlopig vooruit, de toekomst zal het leren.

Dit houdt niet in dat er nu niet meer gestudeert behoeft te worden.
Ook de scheepvaart vernieuwt voortdurend.
Nieuwere en moderne schepen komen in de vaart, Schepen worden groter en groter en navigatie apperatuur wordt steeds moderner en ingewikkelder.
Ook hiervoor moeten cursussen worden gevolgd.
In 1954 was het voor mij nodig het Beperkt Certificaat Radiotelefonie te halen en in 1960 moesten de cursussen Scheepsbrandbestrijding , Radar waarnemer en Radar navigator worden gevolgd.

Tijdens de studie S 1 toch nog wat heimwee naar de zee. Even niet in de studieboeken kijken,
Ik ga een reis mee als prenter met de Sch. 196 Helena op een trawlreis om de noord. Schipper A.de Niet
Tijdens de uitreis gaat de bemanning een net "insteken "in het kabelgat .
Het is een stijve bries en het schip stampt behoorlijk. Na een "bakje doen" duikt de bemanning weer het kabelgat in. Tijdens de afdaling slaat het afsluit deksel van het kabelgat dicht terwijl één der bemanningsleden de rand van de luikhoofd nog met zijn hand vast heeft.
De verwonding was zo ernstig dat het bemanningslid niet aan boord kon blijven en aan land moest worden gebracht.
Den Helder was de dichts bijzijnde haven , maar er zou toch nog enkele uren moeten worden gevaren om deze haven te bereiken.
Per radio telefonie een oproep uit laten gaan of er soms thuis stomende schepen in de omgeving waren en zowaar een Den Helderse kotter meldt zich. Zover ik het mij kan herinneren was het de Pietertje.
Posities uitgewisseld en het thuis varende schip kan ons binnen 2 uur bereiken, terwijl wij onze koers kunnen behouden en practisch geen tijdverlies zullen hebben op de uitreis.
En op het afgesproken tijdstip komt de kotter in zicht en terwijl de Sch. 196 langzaam over bakboord schuin tegen de wind en zee in stoomt om wat lij te maken., draait de kotter bij en komt tegen de wind instomend bij ons langszij aan bakboord zijde.
Met bewondering heb ik staan kijken naar deze manoeuvre en de manier waarop het gewonde bemanningslid door beide scheepsbemanningen van het ene op het andere schip werd geholpen..
De eerste poging is meteen raak en zonder ongelukken.
Het was net een film ! Een stel ruige ongeschoren zeelui  op het einde van hun reis aan het werk om een collega visserman te helpen.
Een sterk staaltje zeemansschap werd hier vertoont. Binnen enkele minuten is deze operatie gelukt en kunnen beide schepen hun koers vervolgen.
Het volgende probleem dient zich aan !
De gewonde man blijkt de 2e monteur te zijn. De 1e monteur ( lange Cor) kan tijdens het vissen de motoren niet alleen verzorgen. Maar gelukkig is er een van de bemanningsleden met wat verstand van motoren die de functie als 2e monteur gedurende deze reis wel wilt waarnemen.
Echter dan is de dekploeg met een man minder. Ik stel mij voor de dekploeg beschikbaar, zodat ik de verdere reis in de wachten mee draait en dekwerkzaamheden bij het halen en strippen moet verrichten.
Weer eens iets anders als wachtlopen op een koopvaardij schip !  Niet zelf commanderen maar luisteren naar de stuurman Aai Beertje. Kabeljauw, wijting, schelvis, makreel en af en toe een heilbot.
Maar jammer genoeg geen pakken vis scheep zetten en gelukkig geen kapotte netten.
En na 10 dagen weer thuis en ik kan met weer een ervaring rijker met frisse moed mijn studie voortzetten.

Na mijn studie kom ik als 1e stuurman op een der schepen op de lijndienst naar Casablanca te varen en na een jaar op de Vrijburgh op de dienst Bordeaux- Casablanca..
Als 1e stuurman mag je één maal per jaar je vrouw een reis meenemen.
De Vrijburgh was in reparatie geweest voor haar motoren en zou voor 3 maanden worden ingezet op de Bordeaux- Casablanca dienst. Daar het nog goed zomerweer was besloot ik mijn vrouw mee te nemen en bij de terug keer in Bordeaux per trein naar huis te laten gaan.
Bij vertrek uit Rotterdam ondanks de zomer stormachtig weer.
Het schip in ballast en buitengaats dus zwaar slingerend en stampend schip.
Tot overmaat van ramp meldt de machine kamer problemen te hebben met de motoren. Een der pompen schijnt slecht te functioneren. In overleg met de machine kamer zal het schip voor anker gaan en zal het machine kamer personeel het euvel proberen te verhelpen. Via Scheveningen Radio is er overleg met de technische dienst aan de wal.
Op Scheveningen wordt toevallig meegeluisterd naar dit gesprek en zij weten dus dat wij door machine storing voor anker liggen.
Het weer in ogenschouw nemend weten zij dat het voor de passagier geen pretje zal zijn om op zee te zijn in zulk weer.

Het volgende probleem dient zich aan.
De hofmeester komt tot de ontdekking dat de koel installatie voor het proviand niet goed werkt.
Machine kamer personeel heeft geen tijd om hier naar te kijken i.v.m de motor storing.
Er is voor 3 maanden vlees geproviandeerd in Rotterdam voor de komende reis en dit moet worden gekoeld of worden ingevroren.
Gelukkig heeft de Vrijburgh een vriesruim. We zijn in ballast, dus vriesruim is beschikbaar. Machine kamer meldt dat vriesruim gebruikt kan worden en de vriesinstallatie zal worden opgestart.
Een gedeelte van de dekbemanning maakt een deel vande luiken van ruim 1 open en 1 vriesluik waarmee onderruim van ruim 1 is afgedekt.
Al het aan bederf onderhevig proviand wordt,  ondanks het slechte weer,  met mankracht over het dek naar ruim 1 gebracht en zal daar blijven tot de koel en vriesinstallatie van de kombuis en store room weer gerepareerd zal zijn.

In de loop van de nacht is storing verholpen. Bij de revisie aan de werf is een pomp verkeerd in elkaar gezet. Gelukkig werd het euvel vroegtijdig ontdekt en werd grotere schade voorkomen.
Anker op en de reis vervolgd.
De volgende dag zal door de machinisten wel naar de koelinstallatie worden gekeken.
Gelukkig was deze ook te repareren en kon na een degelijke controle periode het proviand vanuit het vriesruim weer worden over gebracht.

Op 14 augustus meren wij in het dok van Bordeaux, de laad en losplaats van dienst op Marocco.
De Rotterdam - Bordeaux dienst had haar ligplaats aan de rivier de Garonne bij de loodsen aan de Quai de Chartron.
In het dok lossen ook de grote Bordeauxse trawlers , welke bij New Foundland visten.
De meesten waren 3 tot 4 maanden onderweg alvorens zij voldoende gezouten kabeljauw aan boord hadden om de reis rendabel te maken..
Het waren prachtige grote schepen met een formidabele opbouw.
De kabeljauw werd platgesneden en ontkopt en in de viskeeën gezouten. Bij de lossing werd de vis stuk voor stuk uit de keeën gehaald en op paletten gestuwd en met een kraan aan de wal gehesen.
De verspreide geur was meestal niet aangenaam, vooral bij warm weer.

De volgende dag  zou de belading van ons schip een aanvang moeten nemen. We zijn echter in Frankrijk en op 15 augustus wordt in de zuidelijke ( en katholieke ) landen, Maria Hemelvaart gevierd. , dus deze dag werd er niet gewerkt.
Een prachtdag om een dag verlof op te nemen en met vrouwlief de badplaats Arcachon te gaan bezoeken.
De kapitein keurt het goed en ik maak er een mooie dag van.
In die tijd was Arcachon  iets bijzonders, tegenwoordig zou het niets zijn, want we zijn al veel verder geweest.

De uitreis naar Casablanca verloopt voorspoedig. Na lossing in Casablanca verstoomt naar Agadir om een lading diepvries tonijn te laden.
Voor de bootwerkers is het haast onmogelijk te werken.
Temperatuur aan dek plus 30 graden Celsius , beneden in het vriesruim min 30 graden Celsius. Als je vanuit het vriesruim aan dek komt is het net of je met een moker een klap op je kop krijgt,

De enige passagiers aan boord, een fransman met dochtertje wonende in Casablanca ,gaan de wal op om een oud ford te bezichtigen en vragen mijn vrouw om mee te gaan.
Na terugkomst vertelt mijn vrouw dat op de ingang van dit fort een bijbeltekst staat in de Nederlandse taal.
..... Prijst God, eert de Koning  maar echter wel in de oud hollandse schrijfwijze.
Zij is erg verbaasd om zoiets op dit fort te zien staan, zover van Holland vandaan.
Agadir en dit fort liggen verscholen achter een kaap en vanuit zee vanaf het noorden komend slecht zichtbaar.
Hollandse zeerovers schijnen dit fort te hebben benut om hun rooftochten vanuit dit punt uit te voeren.
Een prachtig punt om onverwachts uitvallen te doen naar passerende schepen.
Wellicht is het met medeweten en geld van hogere instanties in Holland gebouwd en hebben deze instanties ook geprofiteerd van de rooftochten van deze zeerover.
Waarschijnlijk waren het de Barbarijnse zeerovers, waar wij op de lagere school over verteld werden.
De loods, welke mij deze inlichtingen verstrekte, vertelde ook nog het volgende.
Niet ver van Agadir ligt de Sousse vallei. Hier schijnen blonde Arabieren te wonen met blauwe ogen.
En dit wordt weer verweten aan gemengde huwelijken tussen Hollandse zeerovers en Arabische vrouwen.
Of dit ooit bewezen is blijft de vraag ?

wordt vervolgd.

[Rinus.N]

hier de sch 196
en Vrijburgh

[vreemdeling]

Rinus
Super
Heb jij misschien de Pietertje ook nog.
Of misschien Wijbe
gr.
Cor

[Rinus.N]

HD 87
Pietertje  van Firma Slot

[zier]

die 2 de monteur heb jan pronk moeten wezen uit de hoekerstraat.
zier

p/s 1 ste van rechts jan pronk
      2 de van rechts lange cor

[poon]

Dat is zeker de 195 ik heb het laats met huub baak getrawd was een ramp
Gr poon

[vreemdeling]

Zier.
De 3e persoon vanaf links op de foto is toch jouw vader ?
gr.
Cor

[zier]

ja dat klopt cor.
zier

[vreemdeling]

Terugblik 19

Van Agadir terug op Casablanca om bij te laden en vervolgens naar Bayonne om daar de diepvries tonijn te lossen.
In Bayonne nog even de gelegenheid om met vrouwlief de badplaats Biaritz te bezoeken.
Wij waren Scheveningen als badplaats gewend , maar Biaritz was wel wat luxieuser en moderner als ons Scheveningen.maar je meegebrachte portemonnai moest wel goed gevuld zijn om diverse zaken te kunnen betalen. Maar Biaritz was toen ook al de badplaats van de upper ten en niet voor Jan Modaal.
Waren toch blij dat we ook hier iets van hebben gezien.
Vervolgens na lossing in Bayonne naar Bordeaux om de rest van de lading te lossen.
Hier moest ik dan voorlopig afscheid nemen van mijn vrouw, die met de trein naar huis moest.
Het probleem was dat zij in Parijs moest overstappen in de trein naar Den Haag. Overstappen is meestal geen probleem, als je van de ene naar de andere trein moet overstappen in hetzelfde station. In haar geval moest zij met een busje van het ene naar een heel ander station zien te komen. Zij had natuurlijk ook haar bagage en sprak geen woord frans.
Gelukkig had zij in de trein van Bordeaux naar Parijs kennis gemaakt met een hollandse pastoor. Deze pastoor had zijn standplaats in het zuiden van Frankrijk en was onderweg naat huis voor verlof.
En deze kerkelijke leidsman heeft haar als een volleerde loods door het gewoel van de Parijse binnenstad naar het volgende station begeleid, van war zij heelhuids is thuis gekomen.
De 3 maanden volgemaakt op deze dienst en vervolgens met verlof.
Hierna nog enkele reizen op de Casablanca dienst, waarna ik weer wordt overgeplaatst naar de Iberia.
Ik kreeg op vrijdag een telegram dat ik 's-avonds vanuit Hoek van Holland per veerdienst naar Harwich moest vertrekken en vervolgens per trein naarHull moet reizen, om aldaar de 1e stuurman van de Iberia af te lossen i.v.m strubbelingen tussen deze stuurman en de gazagvoerder. Geen prettig vooruitzicht, daar ik zelf ook minder prettige ervaringen had opgedaan bij deze gezagvoerder op een der schepen in de Casablanca dienst.
Op zaterdagmiddag kom ik in Hull aan.
Het schip had een lading hout gelost in Hull en lag gereed om te vertrekken en zodra ik aan boord was zijn wij vertrokken met bestemming Archangel om daar weer een lading hout te laden.
Weer eens wat anders als de zo bekende lijndiensten.
In feiten was het wilde vaart. Je wist van te voren nooit waar heen je ging en hoe lang de reis zou duren.

Thuis was er ook het een en ander veranderd. Na ruim vijf en een half jaar bij mijn schoonouders in de Menninckstraat te hebben ingewoond heb ik een nieuwbouw huis toegewezen gekregen in een nieuwbouw wijk van Den Haag. n.l. op Ruimzicht.
Mijn gezin was ondertussen ook uitgebreid met een dochter, zodat de beschikbare ruimte krap ging worden
Het huis waar ik op dat moment woonde, was een bovenwoning in de Menninckstraat, waar ik op de boven verdieping 2 kamers tot mijn beschikking had. De keuken voor gezamenlijk gebruik. Deze woning was een z.g.n.gemeente woning.
Meerdere woningen waren door 2 gezinnen bewoond. Dit schijnt door de woningverhuurder te zijn goed bevonden, omdat er nog steeds een grote woningnood heerste.
Huur van de woning op dat moment Fl. 6.40 per week voor de gehele woning. Beide partijen betaalden de helft, dus ik woonde voor Fl.3.20 in de week.
De huur werd elke week opgehaald . ook werden deze woningen regelmatig gecontroleerd door een inspectrice, welke onaangekondigd de woning kwam inspecteren of de woning wel op de juiste manier werd bewoond.
Dit schijnt altijd in orde te zijn geweeest, want mijn schoonouders kregen na 25 jaar in een gemeente woning te hebben gewoond een gratificatie van een maand gratis wonen omdat er in deze 25 jaar geen schade was geconstateerd aan de woning.

Ik had mij ook opgegeven voor een woning bij de gemeente, maar ik werd hiervoor afgewezen vanwege mijn loon, welk ik verdiende.
Wat mij wel opviel, dat een paar huizen verder een schipper in zo'n zelfde woning woonachtig was en de scheldnaam "de Goudzak "  had, dus ook wel heel aardig zal hebben verdiend.
En waarschijnlijk wel meerdere schippers welke in de zelfde- of de omliggende straten woonden.

De mij toegewezen woning was van de woningbouwvereniging Patrimonium. Maar hieraan voorafgaande werd wel gecontroleerd of ik de verschuldigde huur van Fl. 80.- per maand wel kon betalen.
Het huur verschil was wel groot, maar we hadden nu een eigen woning, een parterre woning in een portiek van 4 woonlagen.
Aangezien deze huren vrij fors waren, rezen er bezwaren bij veel bewoners van deze flats, waarna de huur met 10 % verlaagd werd naar Fl. 72 .- per maand. Nog steeds een vrij hoge huur voor die tijd.
Ik heb daar heel goed gewoond, de omwonenden,  in het begin wat hautain,  waren wel van een andere categorie als op Scheveningen., maar alles went op den duur.
En ik behoefde er niet zo veel naar om te gaan , daar ik de meeste tijd op zee was.
Mijn vrouw werd in het begin wel vreemd aangekeken, als zij op vrijdag het portiek en stoep van het huis op haar klompen ging boenen, zoals zij dat gewoon was in Scheveningen.
Het "loopje" langs de haven miste ik wel, als ik weer eens thuis was.
En zondags in de kerk miste ik ook witte mutsen van de Scheveningse vrouwen en hun gedragen gezang.
Een van mijn nichten die ook een huis was toegewezen in Den Haag en na een jaar weer terug op Scheveningen woonde, had voorspeld dat ik binnen het jaar op Scheveningen zou terug zijn.
Helaas is dit niet uitgekomen, want na Den Haag ben ik steeds verder van Scheveningen komen wonen en aangezien mijn leeftijd zal dit ook niet meer gebeuren .



wordt vervolgd.

[vreemdeling]

Lezers,
Even een week geduld voor een volgende aflevering.
Cor

[Rinus.N]

dat is wel lang ,maar zullen het geduld opbrengen