Bedankt voor de aanvulling. Ik mis vaak overlijdensdata.

Ik heb nog hetvolgende gevonden over schipper C.P. Boog. Zijn achterkleinzoon, Jacob Boog, heeft een stukje geschreven over zijn grootvader, Jan Boog (een zoon van C.P., als je het nog kan volgen). Daarin zegt hij:

''In 1877 werd Cornelis Philippus schipper op de logger L17 'Den Elshout' van
rederij M. Dirkzwager Gzn. Het schip was al voorzien van een donkey, een
soort winch, die op stoom liep, waarmee de netten binnen werden getrokken.
Op 25 oktober 1880 vertrok het schip uit Maassluis op haringvisserij.
Ook aan boord was zijn toen veertienjarige oudste zoon Leendert.
Tijdens de herfststormen is de logger vermoedelijk vergaan. Niemand
is teruggekomen. In de 'Courant voor Maassluis, het Westland en
Rozenburg' van 15 december 1880 staat: De herinnering aan - zoowel als
de vermelding van - zeerampen wekt ook in ons midden sombere gedachten
op omtrent het lot van den logger den Elshout, schipper C.P. Boog.''

[Uit: FAMILIE BOOG, MARITIEME RAMPEN, door: Jacob Boog, Historische Schetsen
van en over Maassluis, nummer 73, november 2018, p. 46, Historische Vereniging Maassluis]

Het zou kunnen dat Arie Dirk Harteveld omgekomen is aan boord van de Maasssluise logger DEN ELSHOUT. Ik heb daar totaal geen bewijs voor maar het past in het plaatje. De DEN ELSHOUT, rederij M. Dirkzwager Gzn, schipper C.P. (Cornelis) Boog begon on 25 oktober 1880 vanuit Maassluis aan zijn 5e reis van dat jaar en er werd daarna niets meer van dit schip en zijn bemanning vernomen. Er werd vermoed dat dit schip in de storm van 27 op 28 oktober met man en muis is vergaan. Omdat er geen getuigen zijn is het voor de nabestaanden moeilijk om de dood van hun naasten te bewijzen. Er zijn in ieder geval twee rechtzittingen geweest (1885 en 1887) om de dood van opvarenden vast te leggen. Het betrof hier Hendrik Bloem en Auke Harder. Dit is een lang process en ik kan me voorstellen dat Pieternella, de weduwe van Arie die weg niet heeft willen volgen. Zij was nu voor de tweede keer weduwe en is nooit meer hertrouwd. Tijdens het eerste huwelijk van zoon Arie geeft hij aan dat zijn vader vermoedelijk is overleden in oktober 1880 maar zonder precieze datum of plaats te kunnen noemen. Arie is geboren op 12-04-1881 en is dus geboren nadat zijn vader is overleden.

Of Arie Dirk op de DEN ELSHOUT zat is dus de grote vraag. Als we aannemen dat hij in oktober 1880 op zee is overleden, dan is dat waarschijnlijk gebeurt zonder getuigen, anders hadden we wel meer geweten. Het feit dat niets bekend is wijst toch wel op een schip dat vergaan is zonder een spoor achter te laten. Als het een schip uit Scheveningen was geweest dan waren er wel meer Scheveningers omgekomen in oktober 1880. Het wijst dus op een niet-Schevenings schip dat met man en muis vergaan is in oktober 1880. Dat moet dus wel DEN ELSHOUT geweest zijn.

Hieronder nog een paar krantenknipsels ter illustratie.

Jaap

nog een kleine bijdrage van mijn kant: Pieternella de Lange is overleden op 22-10-1887 (akte 2627).

Benjamin Willemse Kuiper is overleden in de gevangenis van Chatham op 18-10-1804 (zie Paaiberichten nr 1 - maart 2022, pagina 24).

Jaap

Maria Bal is was getrouwd met Leendert den Dulk, geb. 27-07-1917, overl. 17-03-2013, zoon van Arie en Aasje van Zanen.

 Gevonden via:
https://www.begraafplaatsenonline.nl/zuidholland/denhaag/2585jb_kerkhoflaan.php

Over Leendert den Dulk en zijn broers wordt uitgebreid verteld in hoodstuk 9 van het boekje '100 jaar Duindorp' door Klaaske Geerst-den Dulk (2015). Ook wordt verteld van zijn huwelijk met Maria Bal. Helaas geen huwelijksdatum. Er wordt wel gesproken over een zoontje Arie die geboren moet zijn voor mei 1940.

Jaap

Jaap, bedankt voor het overzicht. Dan heb ik er ook nog een voor jouw. Maarten den Dulk, kind nr 2 van Arie Leenderd, is overleden op zee kort na 08-11-1911. Zijn naam is te vinden op het vissersnamenmonument samen met Leender den Dulk (geb. 31-08-1989). Leendert is de half-broer van Willem. Volgens de gegevens van het vissersnamenmonument is Maarten in 1901 en Leendert in 1909 naar Elsfleth vertrokken. Zij voeren op de houten zeillogger 'Grossenmeer' van de 'Elsflether Haringsfischerei Gesellschaft'. Maarten was schipper, en is vermoedelijk de Maarten die in 1907 te Elsfleth getrouwd is. Dit illustreert dat Scheveningers naar Elsfleth vertokken om daar voor de Duitse haringvisserij te werken. In het Nieuwsblad van Friesland van 15-02-1905 valt het volgende te lezen:

''Visschershaven! Verschillende reeders te
Scheveningen hebben plan hun bedrijf aan
kant te doen, terwijl de machinale netten-
fabriek haar personeel gaat inkorten. Men
kan er nog bijvoegen, dat eenige Schevenin-
gers ge?ngageerd zijn voor Duitsche reederijen
te Elsfleth.
Moet dat zoo, nu de kostbare en veelbelo-
vende haven pas klaar is?''

Dit schetst wel wat er aan de hand is. Na de grote storm van 1894 lag de visserij in Scheveningen op zijn gat (zie 'de storm van 1894, de ramp die Schveningen een nieuw gezicht gaf door Kees Stal). Het zou bijna 10 jaar duren voor er in 1904 een binnenhaven was. Die was meteen te ondiep en te klein. Een 2e binnehaven kwam er pas in 1913. Tegelijkertijd begon de Duitse haringvisserij zich te ontwikkelen. Die was anders georganiseerd dan in Nederland. De reders in Duitland waren geen families maar door investeerders opgerichte vennootschappen, zoals de 'Elsflether Haringsfischerei Gesellschaft'. Die hadden van het begin af toegang tot veel kapitaal maar geen vakbekwame mensen. In Elsfleth waren er drie van zulke berijven, alle drie geleid door Nederlanders. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de vakbekwame krachten vanuit Nederland aangetrokken werden. Voor de Nederlanders betekende dit een hoger, en vooral vast weekloon. In de periode 1896-1913 trokken 496 Nederlanders naar Elsfleth en vormde een vijfde van de lokale bevolking (Oldenburger Jahrbuch 1954). 41 kwamen uit Scheveningen. Niet alleen individuele vissers maar hele families vertrokken naar Elsfleth, sommige tijdelijk, anderen permanent. Van de familie Den Dulk is intussen in ieder geval de 4e generatie 'Elsflethenaren' geboren, getuige de onderstaande overlijdensadvertentie van Arie den Dulk (geb. Elsfleth 25.06.1933).

Arie Leenderd den Dulk (1855-1920)
vader: Leenderde den Dulk (1828-1855)
grootvader: Cornelis Ariese den Dulk (1803-1855)
overgrootvader: Arie Cornelisse den Dulk (1783-1822)

Willem den Dulk (1871-1950)
vader: Frederik den Dulk (1847-1921)
grootvader: Willem den Dulk (1818-1898)
overgrootvader: Arie Cornelisse den Dulk (1783-1822).

Arie Leendert den Dulk is in 1920 te Elsfleth overleden. Hieronder een referentie uit de index van het overlijdensregister. Helaas is het overlijdensregister zelf niet online toegankelijk. Hiervoor moet men naar Oldenburg.

Ik heb (nog) geen overlijdensdatum maar ik heb wel een spoor gevonden in het archief van Nedersaksen. Het onderstaande knipsel komt uit een index die namen verbindt met het huwelijks register. Hier zien we Willem den Dulk (geb. 12-04-1871) die in 1899 trouwde in Elsfleth (4-11-1899 met Gesiene van der Velde). Daaronder staat Arie Leendert die trouwde in 1901 in Elsfleth.  Hij vertekt dus na de dood van zijn vrouw in 1899 naar Elsfleth. Waarom en of hij alleen reisde is mij niet duidelijk.

Willem en Arie Leenderd zijn achterneven, ze hebben de zelfde overgrootvader, maar of dit een rol speelde weet ik natuurlijk niet. Willem bouwt daar in ieder geval met zijn gezin een bestaan op en overlijdt op 21-10-1950 te Nordenham.

Wordt (hopelijk) vervolgd...

Bij kind 2, Arij, heb ik nu 20-06-1807 als begrafenisdatum, maar het kan natuurlijk net zo goed 17-01-1806 zijn. Ik weet het niet meer

Het is mogelijk dat kind nr 7 toch nog leefde op 28 februari 1806. Er is namelijk ook nog een Arij Cornelisse Bruin geboren op 03-11-1805, zoon van Cornelis Ariese en Maria Gijse van Duijn. Volgens A.W.E. Dek is hij het die op 17-01-1806 begraven is. Het begraafboek geeft geen uitsluitsel, behalve dat kind 7, net als het begraven kind, 'Arie' genoemd wordt en niet 'Arij'. Om een lang verhaal kort te maken: ik denk nog steeds dat kind nr 7 is begraven is op 17-01-1806. Pffft...

De Johannes van Voorden die overleden is te Norg (Veenhuizen)  op 26-06-1858 was volgens de overlijdensakte (Norg, akte 109, + Den Haag, akte 1022) een zoon van Christiaan van Voorden en Johanna Maria de Graaff en was getrouwd met Catharina van der Horst.  Dat is dus niet de Johannes die met Cornelia getrouwd was,

De begrafenisdatum van Alida had ik nog niet, maar ik heb voor jouw de begrafenisdata van de laatste twee kinderen:

Kind nr 6, Gerrit Arijense de Bruin, begr. 31-10-1805.
Kind nr 7, Arie Arijense de Bruin, begr. 17-01-1806.

Dat betekent dat alleen Alida in leven was. Ik heb ook geen redenen om te twijfelen aan het ondezoek van Pieter de Graaf of de documenten waarop dat ondezoek gebaseerd is. Dat betkent voor mij dat Arij Gerritse de Bruin niet de Arij is waar we naar op zoek zijn.

Jaap,

Bedankt voor het zoekwerk. Ik heb alleen een probleem met Arij Geritse de Bruin. Volgens Pieter de Graaf is hij overleden te Chatham op 18-02-1805 (zie Praaiberichten nr 1, maart 2022). Het is niet ondenkbaar dat vader en zoon op dezelfde schuit voeren, maar dan zou ik verwacht hebben dat daarvan melding gemaakt zou zijn in de krant. Ook klopt het aantal kinderen niet. Ik tel er hooguit 2: Alida geb./ged. 20/23.6.1793 uit het eerste huwelijk en Kornelia geb./ged. 4/9.6.1799 uit het tweede. Het kan natuurlijk zijn dat de journalist van de krant niet wist dat Arij en Fop vader en zoon waren. Dan klopt het rekensommetje weer! 

Jaap

Hier nog een transcriptie van een artikel uit de Haagsche Courant van 08-03-1806. In dramatische bewoordingen wordt van het incident kond gedaan en worden ook de namen van de opvarenden genoemd. Ook hier is sprake van de vrijdag voor 5 maart, d.wz. 28 februari 1806:

Link https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010867832:mpeg21:p001

''SCHEVENINGEN, den 5 Maart. Voorleden week zyn alhier, (zo als reeds bekend is ,) op eene zeer deerniswaardige wyze twee Zeeschepen, het eene geladen met Wyn, het andere met Lynzaad , gestrand, waarvan wel alle lading, maar geenen der Menschen gered zyn, - doch den daarop volgenden dag, en wel laatstleden Vrydag even namiddag, is in den vreeslyken storm, eene onzer Pinken of Visschuiten in het gezigt gekomen, waarop meest al de inwoonders, en de hier zynde vreemdelingen zig naar strand begaven, latende het zig in den beginne aanzien, dat binnen weinige oogenblikken dit Scheepje alhier aan land zoude zyn, - dan , geheel onverwagts kreeg deze Pink in de branding der Zee eene wending, en werd daarop door zeer geweldige aanrollende Zeegolven in de zyde getroffen, zo dat eensklaps deze Pink met een zestal onzer inwoonders omsloeg, en alzo zag deze groote menigte van Menschen , onder het bitterste en akeligste gekerm, zonder eenige hulp te kunnen toebrengen, hunne natuurgenooten of naastbestaanden, door de woedende en bruisschende Zee verzwelligen, - ja het is niet mogelyk om uittedrukken, welk eene verbazende droefheid, en treurig gevolg deze ongelukkige gebeurtenis hier veroorzaakt heeft, de lugt weergalmtle van het treurigste gekerm, doch vooral door dat der Vrouwen, (arme Weduwe) die haar eigen Man, Kinderen die hunnen Vader, - en door dat der Stokouden, die hunne Kinderen, welken de verwagtinge en troost van hunnen ouderdom, waren ,voor hunne oogen allen hebben zien omkomen; maar inzonderheid is het geval treffend voor eene dezer Weduwe, welke , na dat haar Man in die week afgevaren, in het kraambed bevallen is, - deze bekomt eerst tot haare onuitspreeklyke blydschap berigt, dat haare Man uit zee komende, binnen eenige oogenblikken zal aan land zyn,  waarop terstond de verschriklykste treurmaare tot haare elendige woning indringt, o daar is uw Man, en allen met de Pink omgeslagen , - zy springt daarop als een razende , onder het akeligste gekerm, en barrevoets uit haar kraambed op eenen steenen vloer, waar door zy tot heden toe, niet alleen een rampvol gevolg van de kraam heeft, maar zelfs dikwyls onbewust van zigzelve en haare onnozele Kindertjes is.

En daar nu bovendien alle tleze ongelukkige Weduwen en Vaderlooze Kinderen, en deze oude lieden (welken door hunne Kinderen leefden ,) zig in de onuitspreeklykste ellende bevinden, zo dat de wanden hunner geringe woningen, getuigenis geven van de allerbeklaagelykste armoede , - en zy byna zonder eenig geld, zonder vuur, kleding of eenige verkwikkinge zyn, zo worden ook met deze onze Menschlievende en medelydende Landgenooten op de vriendlykste wyze gebeden, om deze armen en bitter bedroefde Weduwen, Vaderlooze Kinderen, en troostlooze oude lieden (al is 't maar een geringheid) te willen toebrengen , of het voor dezelven te willen zenden aan den Predikant van Scheveningen , of den Heer S. Berkenbos Blok , Ouderling dier Gemeente, welke ten blyke van deszelfs ontvangst, als men het onder addres van Mons. Willem Buis, Oud-Diaken wil zenden, of in ?s Hage des morgens op de Vischmarkt aan hem afgeven, - zulks door deze zullen annonceren.

't Zestal onzer in Zee verslondene Ingezetenen zyn:
Cornelis van der Toorn , nalatende eene Weduwe met vyf Kinderen.
Ary Bruin , nalatende eene Weduwe met drie Kinderen.
Fop Bruin.
Willem Buis, nalatende eene Weduwe met het Kraamkind en nog een Kindje 1 1/2 jaar oud.
Maarte Vrolyk en Cornelis Vrolyk, twee jonge Menschen, welke voor hunne oude gebrekkige Vader en Moeder de kost wonnen, en met hun alles verloren hebben.

P. S. Daar men verneemt, dat men zig verstout om met een Bosje, op naam van den Predikant van Scheveninge, by sommige lieden in 's Hage omtegaan, zo waarschouwt men een ieder, zig voor zulke te Bedriegers te wagten.''