 Laat berichten zien
|
|
Pagina's: 1 2 [3] 4
|
|
31
|
Vraag en antwoord / Vraag en antwoord / Re: GDY 115
|
Gepost op: 07-06-2017, 16:24:17
|
Hallo Cor ik heb je mail met je mening over mijn verhaal van Jan T gelezen. En tot mijn grote verbazing heb jij wel een heel verkeerde kijk op het verhaal van jan T als dus danig. Zo als dat ik mensen van het katholieke geloof daar mee te kakken zou zetten. Ten eerste kwamen de verhalen van Jan T van mijn hand al in 2008 in mijn allereerste Forum als lid en niet als beheerder uit. En heb ik met onze stuurman van toen Jan T, met zijn toestemming om als altijd ouwehoerend maatje zijn verhalen op het forum van toen dat zich in 2008 in Calpe waar mijn vrouwtje, en ik toen ook woonachtig waren afspeelde te plaatsen. En wat onze pastoor en de Kapelaan van Calpe betreft, die kwamen altijd echt in de El lobo [en de El lobo is ook fake] vaak een miqueltje biertje, en een praatje maakten. Maar zei spraken natuurlijk niet over wat het wel en wee van hun parochianen wat zei tijdens de biecht hoorden . Want dat was allemaal nep wat ik daar over schreef, en de verhalen waren dan ook van mij zelf. En beide heren konden er ook wel om lachen, want humor hadden die twee geestelijken wel. Want Cor dat was in het jaar 2008 negen jaar terug, en de teller van die Jan T verhalen kwam op heel veel keer gelezen te staan. En dat ik katholieke mensen daar bij kwetste daar heb ik nooit wat van gemerkt. En nu staan deze verhalen ook op mijn eigen forum de zeilclipper. En dat loopt ook nog behoorlijk hoor. Dus begrijp ik niet waar jij je zo druk over maakt, en tot mijn verbazing heb je daar na al jou negatieve bedenkingen als zou ik katholieke mensen, [ mijn vrouw is nota bene zelf Katholiek] van jullie forum verwijderd. Weg is weg zal je denken maar zo gemakkelijk gaat dat niet hoor! Zeg Cor je bent toch niet Cor Taal uit de Schouwensestraat want die waren ook Katholiek ze ver ik weet. Wel dat was dan het zegje van mijn kant, en ik hoor nog wel [ of niet ] van je. Van het waarom jij alles, wat je over Jan T schreef in eens van het Schev forum verwijderd heb. Maar misschien hoor ik dat nog.  Vr gr Leen B
|
|
|
|
|
32
|
Vraag en antwoord / Vraag en antwoord / Re: GDY 115
|
Gepost op: 21-05-2017, 16:53:56
|
|
De belevenissen van een uit geleend briefje van 25 Gulden
Hallo Karel nou nee dat met die fiets was niet op de Meppelweg maar dat gebeurde op de Hoofdskade richting Hobbemaplein op lijn 6. Mede om dat ik tot aan mijn FLO vaste bestuurder van die lijn ben geweest. Ik kreeg op lijn 6 vaak Jantje Rassel een fervent asotje met zijn vijf broers allen goed voor veel jaren bajes in mijn trammetje mee. En zei waren weer de zonen van tante Ko die altijd met me mee reed naar de mart toe. [ Zo beschreef zei het He de mart ] en op een zekere dag vroeg ze me of ze een geeltje van me kon lenen, en ik kreeg het dan ook geheid de volgende week weer van haar terug. Ik zweer et op mijn oge lieve jonge van me zei ze met krokodillen tranen in haar stem. Want weet je me jonges motte toch ook ete, ja toch? Ik twijfelde eerst maar ik dacht och laat ik een gokje wagen en het doen. En daarna had ik ook nooit meer een centje last van het ander tuig dat in de schilderswijk woonde en dat ook zwart in mijn, mee reed. Want de zoons van tante Ko stonden in de schilderswijkwijk bekent als de bonte hond. En die vijf gasten waren dan ook altijd op mijn hand, als ik weer eens door het tuig van de richel werd lastig gevallen . Wel en een van die zoons van tante Ko was Jantje een Aso pursang. Die op een middag bij mij op de wagen stapte, en mij vertelde dat hij als glazenwasser in de wijk wat ging verdienen. Want de uitkering die hij van de socialendienst kreeg vond hij maar verdomde laag, en ze konne daar bij die socialendienst de kolere krijge. Maar ik ga niet hoger dan de eerste verdieping hoor gabber zei hij, want as Jantje naar beneje pleurt is dat niet zo hoog, al zal ondergetekende as dat al gebeurd zeker wete wel een poot breke, maar ja Jantje mot toch wat. Want ik wil toch ook wel een pilsie bij kale Willum kenne kope ja toch? Nou Jan zei ik hoop dat je veel klantjes krijgt, en er een extra centje bij kan verdienen . En een week later zag ik Jan met zijn laddertje op de eerste verdieping van een van de panden die in de Hobbemastraat stonden manoeuvreren . En ik hield mijn hart vast toen ik hem op de eerste verdieping op de venster bank staande met zijn de ladder bezig zag, om, de ladder naar het volgende venster toe te draaien. Dat scheelt weer op en neer gewip zei hij later tegen mij, al heb ik daar soms geen moeite hoor gabber zei hij met een knipoog En nu het ladder gebeuren waar het om gaat Karel [ even terzijde ik heb namelijk ook met een Karel ik dacht op de Sch 15 bij Piet Baak op de Bep gevaren. Hij was eerst 7 achtste en later matroos kan jij dat soms geweest zijn?] En hier dan gaan we weer verder met het ladder gebeuren van Jantje. Ik kwam van Leidsedam af over de Hoofdskade richting Hobbemaplein, en we reden daar vlak langs het trottoir om dat de Hoofdskade wel erg smal was voor twee sporen tramrails. Toen ik rechts voor mij Jantje met zijn ladder op zijn schouder zag lopen, dus automatisch drukte ik op de bel om Jantje te groeten. En terwijl ik dat deed dacht ik shittt, en ik zette gelijk een noodstop in . Maar helaas was ik Jantje al te dicht genaderd want hij reageerde dan ook gelijk zo als ieder mens,op mijn bellen door zich naar links toe om te draaien. Maar wat Jantje vergat was dat hij zijn ladder op die manier ook voor mijn tram draaide, die ik dan ook nog met een behoorlijke snelheid vol raakte. Waarna Jantje ladder met volle snelheid raakte, waarna Jantje met de zelfde snelheid weer terug gedrukt werd, en toen de ladder het oude post sorteer centrum dat langs de Hoofdskade stond raakte, viel Jantje met een klap op het trottoir. Ik vloog mijn wagen uit en boog me over Jantje die zacht lag te kreunen heen . Ik sloeg hem beurtelings zacht op zijn wangen, en riep Jan hoe het gaat het wakker worden man. En toen sloeg hij gelukkig zijn ogen weer op, en hij begon toen wild met zijn armen zwaaiend om zich heen te slaan, roepend waar ben ik!? waar ben ik!? Ik heb je ladder die je voor mijn tram draaide vol geraakt Jan zei ik, gaat het wel bij je? En na die woorden stond Jan wel is waar kreunend gelukkig weer op, stond daarna wat te prevelen, en zei toen ik heb alleen wat pijn in mijn rechter arm, en een bult op me harses gabber, maar Jantje hoef zeker wete geen ziekenwage hoor. En na die woorden nam hij zijn laddertje weer op zijn schouder, en met de woorden nou ik ga eerst maar der is een lekker pikketanissie bij kale Willum voor de schrik neme tabe maar weer. Wel Karel dat was dan Jantje, een van Ko haar zonen. En wat het geeltje lenen aan mijn vriendin Ko betreft dat heeft jaren tussen mij en haar gerouleerd. Het was Vrijdag geleend en Woensdag weer terug, en de volgende Vrijdag werd het weer geleend en zo verder. Alleen toen ik nog 4 weken bij het bedrijf had om met de FLO te gaan heb ik Tante Ko niet meer gezien. Dus heeft dat hele Geeltjes avontuur mij uit eindelijk toch nog een Geeltje gekost maar ik kon niet kwaad op haar zijn. Misschien is ze in die tijd wel ziek geweest, en haar zonen heb ik toen ook niet meer gezien. Vr gr Leen B
|
|
|
|
|
33
|
Vraag en antwoord / Vraag en antwoord / Re: GDY 115
|
Gepost op: 17-05-2017, 17:35:51
|
Goedemiddag Karel ja zeker weten dat er nog meer snoepwinkeltjes in Duindorp waren. En wat Joop de zoon van Wessels betreft die heeft van +- 1991 tot ? bij ons als trambestuurder op Zichtenburg gezeten, en toen hij met FLO ging heeft hij net als iedere andere trambestuurder een mooi afscheidfeest feest gekregen. En daar was hij heel emotioneel van, maar het was ook een aardige collega. En bij Leen S kan ik me helaas geen gezicht bij voor stellen wel bij Leen Grootveld daar heb ik nog bij Willem Zoutenbier op de SCH 35 als matroos gevaren. En Leen, en ik waren alle twee ook de stouwers daar aan boord, en hij woonde dacht ik in De Markensestraat, net als Willem Zoutenbier.[ de manke] En om even op Leen S die zegt dat ik de man van de ladder ben terug te komen, daarmee zal hij bedoelen dat mijn broer, en ik toentertijd een kleine ramen zemerij compleet met een ladder bakfiets op poten gezet hadden. Maar dat was een grote flop want als je bij de meu,es je geld kwam halen hadden ze meestal wel wat te klagen. Van je eb et iet goed edaan of je was un grote vlek vergeten. En dat moest je het over doen nou dat was het ook weer niet wat je wilde. Dus daar mee zijn we vlug gestopt en aan gezien we de ladder in de Gerard Dauwstraat huurden moest die ook betaald worden. Dus moesten we voor ons ramenzemers avontuur nog geld toegeven. En daarna ben ik van Scheveningen af gegaan en op de kustvaart mijn brood gaan verdienen. En even voor mijn vrouw van onze eerste bevallen moest ben ik weer op de wal gekomen. Heb daarna een tijdje als bakschipper bij Adriaan Volker NV en Prins NV gezeten. En vanaf 1966 +- 33 jaar bij de HTM als trambestuurder gereden. En in April 1998 met de FLO, en twee jaar daarna, ben ik met mijn vrouw die ook met Pensioen was naar Drenthe verhuist. Wel Karel [ ik weet niet zeker of je wel karel heet! ] maar in ieder geval wonen we hier al 19 jaar naar ons zin. Vr gr Leen B. De man van de ladder 
|
|
|
|
|
34
|
Vraag en antwoord / Vraag en antwoord / Re: GDY 115
|
Gepost op: 16-05-2017, 17:13:15
|
|
Het oude snoepwinkeltje in Duindorp van toen uit mijn jeugd '
Hallo vrienden of er indertijd in 1942 zoveel gesnoept werd? Ik denk het niet, maar bij ons op Duindorp was er wel zo'n klein snoepwinkeltje dat in een woonhuis gerund werd. Namelijk door de fam Wessels dat in de Pluvierstraat was gelegen. Als je binnen kwam stond je daar in het kleine halletje van het snoepwinkeltje wat wel heel klein was. En daar stond je dan je zelf te verlekkeren, en na te denken wat je voor je centen zou kopen. Geduldig wachtend op Tante To die dan als uit het niets geruisloos vanachter een gordijn tevoorschijn kwam. En ik had net de dag er voor 15 cent met haring rapen bij de losploeg aan de haven verdiend. Wat een feest was dat het geld zat vast in de punt van mijn rode zakdoek geknoopt [ normaal zat de zakdoek om mijn nek gelijk de vissers jongens die al op zee zaten hadden] En daar lag het dan al dat lekkers: kauwgomballen, tover kleurballen (je weet wel, als je er op zoog dan kwam er steeds een nieuw kleurtje tevoorschijn, zuurballen (die waren zo zuur dat, als ik daar aan terugdenk, ik de vullingen in mijn kiezen nog voel bijten), zoute snippers, spekkies, noga, stroopstokken, veterdrop, zuurstok of een stokje zoethout. En niet te vergeten die heerlijke romige toffees die 13 cent het ons deden, of een cent per stuk, eigenlijk teveel om een goede keuze te kunnen maken. Want je twijfelde dan tussen 15 cent per stuk, of was een ons meer! en misschien zaten er wel 16 stuks in of heel misschien 17 toffees in. Want als je bijvoorbeeld 15 centen had dan kon je daar één ding voor kopen of verschillende dingen. Wat een dilemma was al dat snoepgoed dat daar lag' en toen nog niet in een glazen vitrine. En je kon het dus zo aanraken je pakte wat op en legde het weer neer omdat iets anders toch een betere keuze leek. Maar Tante To werd er niet warm of koud van zei stond altijd met haar lieve glimlach geduldig te wachten tot je, met je keus klaar was . En eindelijk was het dan zo ver je had je keus gemaakt, geef mij maar een ons toffees tante To zei ik, want ik denk dat er in een ons meer dan 15 in zitten. En tante To keek me na die woorden bedenkelijk aan, en zei weet je dat wel zeker jongen? Ja zei ik waarna zei secuur wegend netjes een ons toffees in het zakje op de weegschaal inschepte. En daarna haalde ze het zakje uit de bak, en gooide het weer terug in de lege bak, en telde prevelend de daar in liggende toffees, en kwam op 13 stuks. En dat was voor mij met mijn 13 toffees voor 15 cent het ons , een zeer teleur stellend resultaat. Want als ik ze los had gekocht had ik toch zo maar 15 toffees gehad, twee meer als wat er in een ons zat.
Ik had in die tijd ook een vriendinnetje Anneke geheten, waar mee ik dan samen met haar op een kleur bal bij het snoepwinkeltje gekocht zoog. En als er een andere kleur tevoorschijn kwam mocht Anneke, of ik verder gaan. Telkens haalde zei en ik dan de bal om de beurt uit de mond om te zien of er al een volgende kleur aan kwam. Zo deden we dat toen wat toch vrij onschuldig was, vergeleken met nu. Of je had een dropveter, en om er maar zo lang mogelijk van te kunnen genieten sneed je daar kleine stukjes af, en loste dat daarna in wat water op. En het dropwater dronk je dan met kleine slokjes op. En dan die spekkies zaliggg!! als je die nu aan een kind geeft dan zijn die zo op gegeten. Maar nee wij sabbelde er zo lang mogelijk aan om er zo lang mogelijk van te kunnen genieten. En ik kan dan ook zeggen dat het toch wel een goede oude tijd voor ons was. Zo vrienden dat is het eerste verhaal over die goede oude of niet tijd! wat mij toevallig in gedachten kwam. En ik hoor graag wat jullie van dat oude verhaal uit de veertiger jaren vinden. En of jullie ook het snoepwinkeltje van de Fam Wessels bezocht hebben? En de rondom foto op zwarte achtergrond heb ik ook persoonlijk gecreëerd. Ik hoop alleen dat Rinus hem voor mij hier boven het verhaal wil plaatsen Vr gr Leen
|
|
|
|
|
35
|
Vraag en antwoord / Vraag en antwoord / Re: GDY 115
|
Gepost op: 10-05-2017, 17:19:50
|
Hallo mensen nog een voorlopig laatste verhaal wat zich op ons Scheveningen afspeelt. Tenminste het zou zo maar kunnen zijn! En daarna moet ik weer op mijn eigen forum verder, en ik wens jullie veel lees plezier toe want daar is onder staand
vehaal toch voor bedoelt. Vr gr Leen B kleinzeun van Jansje de Krant 
”In memoriam Appie”
Zo vrienden hier het verhaal over een triest ongeluk van mijn vriend Appie op de HENNY D.
Het was een oude varens vriend van mij die tijdens zwaar weer door een dwars over bakboord lopende breker, in het St George's kanaal overboord sloeg. En toen Augie, Gerrit, blauwe Henk, allen matroos zijnde, met onze stuurman, Appie met onze motorsloep uit het water hadden gevist was Appie helaas al overleden. En de hele bemanning was daar kapot van. Toen we Appie daar zo op de kombuis tafel met zijn bleke gezicht met van die diepe bleke rossige sneden er in in zagen liggen . En hij had ook nog vele blauwe plekken op zijn lichaam die hij tijdens zijn val de plomp in opgelopen had. Konden we wel janken van alle ellende en frustratie die we voelden . En we zijn toen gelijk met Appie naar Scheveningen gevaren waar hij woonde, om hem te begraven.
Toen we op de dag van Appie, s crematie in de aula zaten te wachten, lag hij in zijn kist voor in de Aula. Die bedekt was met allemaal rode rozen, van Familie en bekenden. Want Appie was gek op rode rozen want als hij naar zee ging kreeg Gieltje zijn vrouwtje steevast voor ieder nummertje wat hij met haar had gemaakt had één rode roos. En aan de zijkant van de kist waren heel toepasselijk acht kratjes Heineken bier door de maten neergezet. Dat was voor als Appie dorst zou krijgen. Want daar had hij tijdens zijn korte leven ook al geregeld last van gehad.
Toen de muziek van het orgel een psalm spelend, want Appie kwam uit een goede christelijke familie stopte. Klom er een man wat later Appie, s zwager bleek te zijn, het kleine preekstoeltje op. En na enig keelgeschraap begon hij Appie de hemel in te prijzen. Onze lieve Heer kon hem de Hemel na deze aanbeveling als het ware niet meer weigeren. Na dat de man zijn zegje gedaan had pakte hij omslachtig zoekend een briefje uit zijn zak. Dat Appie ooit voor zijn dood volgens de zwager dan geschreven zou hebben. Hij lag het briefje voor zich op het daar aanwezige kleine kathetertje, van het preekstoeltje. En begon het met zijn lange bleke benige hand vlak te strijken. Schraapte daarna een paar maal luidruchtig zijn keel, waarbij zijn grote adamsappel als een zuiger op en neer schoot. En begon het briefje met een monotone stem voor te lezen. Maar hoe verder hij kwam met het voorlezen van Appie, s brief. Begrepen wij gelijk dat Appie met die brief zijn hemelvaart voor goed bij zijn familie verpest had.
Lieve vrouw kinderen en verdere familie, begon Appie, s Zwager. En je kan het geloven of niet , op dat moment zag ik Appie op zijn kist zittend vrolijk naar ons grijnzen en vrolijk naar mij en de maten zwaaien. Ik groet jullie allemaal ging de monotone stem van Appie zwager verder.
En ik hoop een paar van jullie spoedig weer te zien, het allerliefst morgen nog. En de gene die ik graag spoedig weer wil zien, weten wel wie ik daar mee bedoeld.
Gieltje mijn vrouw waar ik veel van hield mag nog lang blijven leven om voor onze kinderen. Kleine Teun, Sientje en Anna te zorgen En nu kan ze ook met haar slippertjes doorgaan met, Daan Pug, mijn beste vriend nog wel.
En ik hoop dat mijn beste vrienden, onze Ouwe, de Meester , Jopie de drinker, Augie Oei, oei wat lekker, Henk de blauwe, en Gerrit zwaar geschapen hier nu ook aanwezig zullen zijn. Mocht dat zo zijn dan vraag ik ze om hierna de kroeg in gaan om vele pilsjes op mij jullie allerbeste kameraad te drinken. En beginnend met het lied
En wat moet een zeeman geld.
Hij brengt het toch maar naar de h......!
Hij belegt het in heel veel drank.
En moet daarna verschrikkelijk van boeren.
En graag ook de rest van de vier coupletten.
En na deze woorden keek Appie 's zwager nadenkend van uit zijn preekstoeltje na denkend over zijn Familie leden, en Appie, s nu gewezen oude bemanningsleden heen. En begon toen de papieren waar van hij ons voor gelezen van het kleine kathetertje op te ruimen, en stak ze daarna na denkend in zijn binnenzak van zijn zwarte gestreepte jasje. En verliet statig voor zich uitkijkend het klein preekstoeltje, op weg naar de rest van zijn familie.
Zullen we dan maar dan maar naar voren gaan Meester? vroeg Henk de Blauwe. Als jullie het allemaal willen dan doen we het Blauwe, zei ik het is tenslotte Appie, s laatste wens ja toch? Ik voor mij denk dat Appie op die manier ergens goed wraak voor wilde nemen mannen.
En daarna werden we aan iedere kant langs Appie 's, kist geplaatst en de Hoofdkraai vroeg aan onze ouwe.
Meneer of u even langs onze man die de muziek speelt wil komen, om te vertellen wat er tijdens het verscheiden [ in dit geval het zakken van de kist ] gespeeld moet worden.
Ja zeker dat wil ik wel hoor meneer” zei onze ouwe.
En hij liep met de kraai mee naar achteren toe waar de man van de muziek gesetteld was.
Toen onze ouwe na het overleg met de organist terug was, en op zijn plaats naast Appie, s kist stond. Klonk luid de stem van Mieke Telkamp galmend door de luidsprekers [ ,Waarheen leid de weg die we moeten gaan zong.]
En toen hoorden, we een diep gerommel onder de kist vandaan komen, het was als of een vliegtuig zijn landingsgestel liet zakken, op het punt staande te gaan landen.
Oei Kap Appie wil er denk ik uit zei Augi met paniek in zijn ogen naar de kist starend.
En toen begon de kist met een rommelend geluid in de grond te verdwijnen. En op dat moment sprong Gieltje de vrouw van Appie krijsend op de kist. En gilde neee, neeeee, Appie blijf toch hier Appieeeeee!! Neeeeee! Terwijl ze, in een hevig ritme op Appie, s kist begon te slaan. Toen Gieltje op de kist zittend al haast in de vloer verdwenen was. stopte de kist plotseling met verder de grond in te zakken. Om dat de hoofdkraai die de kist liet zakken van zijn verbazing bekomen was, en de boel stopte. Toen wij Gieltje van de kist af gehaald hadden, kon onze maat Appie als nog zijn reis naar de einder toe vervolgen. En hij heeft sommige van zijn familieleden, en ook zijn Gieltje die dacht dat Appie van niks wist wel toch flink tuk gehad.”
Ja ja vrienden droefenis is nog geen reden om geen pilsje of wat dan te drinken, proost! Leen Bal
Zo mensen dat was een verhaal volledig door mij verzonnen, en jullie kunnen wel raden waar het zich afspeelde. Het verhaal heeft ook in 2004 in het Dagblad van het Noorden gestaan. En ook in een boek wat ik in eigen beheer heb uitgegeven. En aan goede kennissen van toen heb uit gedeeld want een uitgever vind je niet zo gemakkelijk en als het zo is dan proberen ze je het vel over je oren te halen. Maar het is goed zo. Vr gr Leen B
|
|
|
|
|
36
|
Vraag en antwoord / Vraag en antwoord / Re: GDY 115
|
Gepost op: 08-05-2017, 17:05:32
|
Hallo Jan om met mijn future Father in Law te beginnen, om dat ik in die tijd belabberd Engels sprak, en verstond. Begreep ik vaak niet wat de goede man precies bedoelde. En de procenten over de in koop van de YH-77 Ocean Dawn zullen wel langs mij heen gegaan zijn. Maar Pauline Zijn dochter verstond ik beter maar ja dat was meestal lijfelijke taal hé. En wat die Bucawolff met 8 cill betreft Ik schreef 10 met een ? , [ twijfel ] maar jij schreef een 300 pk, 8 cilinder. En dat geloof ik gelijk hoor. Maar het gaat mij nu om het merk was het nu wel of geen Buccawolff ? Maar hij had wel meer dan 3 cilinders dus kan hij dan ook direct omkeerbaar geweest zijn ja toch? En dan heb ik me alleen maar in het aantal cil vergist Jan. Verder niet zo belangrijk hoor maar dat had ik het wel even gezegd willen hebben. En daar om schreef ik dan ook dat ik hoopte dat er nog al was het er maar een Scheveninger nog leven zou zijn om te kunnen bevestigen dat mijn verhaal klopt. Dat toentertijd tijdens het binnen lopen met te laag water 18 Palm van Scheveningen gebeurde. Het dat zou hoogstens als ik het zo bekijkt Cor de zoon van zwarte Giel kunnen zijn, maar ja je weet wat de Joden zingen! 'Was het maar waar' Zo Jan ik ga nu maar eens stoppen, want ik heb als beheerder van mijn eigen forum ook nog wel wat dingen te doen.
Vr gr Leen B
|
|
|
|
|
37
|
Vraag en antwoord / Vraag en antwoord / Re: GDY 115
|
Gepost op: 04-05-2017, 14:42:16
|
[D 2
En je vraag werd er goed besomd en hoe was de geld verdeling aan boord tussen de Engelsen en Hollanders, want Engelsen voeren meestal op een ander contract, waar werd er hoofdzakelijk gelost en/of was dat seizoen gebonden ,dus bijv: Lerwick, Aberdeen/Peterhead, [verbasterd als piedrid] Hartlepool, Yarmouth / Lowestoft en werd er na het lossen in de UK uitbetaald in Pond Sterling ?
Nou van stuurman tweede monteur 3 matrozen, rijpschieter en de afhouder allemaal Engelsen weet ik het niet. En zwarte Giel zijn deel was me ook niet bekend. Ik zelf had als eerste 12 Pond in de week en als tweede 10, en de 4 Hollandse matrozen 8. En we hadden ook nog zoveel %?? van de besomming. We hebben in het begin ook in Lerwick, en Aberdeen gelost, maar later werd dat toch nog om een of andere duistere reden alleen nog Gr Yarmouth. Want de Engelse maten kwamen daar allemaal vandaan, en ook onze Engelse navigatie schipper hem zelf. Want deze mannen wilden natuurlijk ook graag bij hun vrouwtjes zijn. Ik had toen ook verkering met een Engels Kaakmeisje Pauline Anchor geheten. En Andy Anchor Pauline haar vader was schipper die net een nieuwe koppel de Ocean Dawn had gekocht, het waren type schepen waar er toen meer van in Yarmouth en andere Engelse havens vaarden. En Andy vroeg na een poosje aan mij als Pauline, en ik eenmaal getrouwd waren, [en trouwen waren Pauline en ik dan ook van plan !!] of ik dan bij hem als Chief engineer, eerste monteur wilde komen varen maar daar is niets van gekomen. Want in Januari lichting 1958 ging ik de militaire dienst in, en in Sept daar na moest ik naar Nieuw Guinea toe. Maar dat ging niet door dus na de militaire dienst ging ik rappido de kustvaart weer op, en kwam ik op de PARIS te varen, die op de Seinevaart vaarde terecht. En Pauline schreef me toen altijd nog trouw, En als we in Londen lagen ging ik altijd per trein naar haar toe. Tot ik op een keer met verlof in Holland zijnde wat nu na 55 jaar nog steeds mijn vrouw Alie is, ontmoette. De vlam sloeg in de pan en het was einde Pauline. Maar ik kwam 18 jaar na dato [wonder boven wonder!] Pauline, en haar husband met haar twee dochters in een hotel op Majorca tegen. Waar ik met Alie en mijn oudste dochter voor drie weken logeerde. En Pauline met Alie en mijn dochter, haar dochters, en husband hebben daar ook nog een leuk gesprek zonder kwade gevoelens met elkaar gehad. En nu dan nog wat meer bijzonderheden over mijn Autumn Sun belevenissen. [De zogenaamde krenten in de pap!] Ik had op de AUTUMN SUN als eerste monteur een grote hut, maar als ze van die ene hut, twee hutten hadden gemaakt dan hadden ze de tweede monteur ook een hut kunnen geven, want nu lag hij bij de matrozen. Ik kon ook vlak bij mijn hut via een zware deur met drie zware knevels, het dek op. Maar je moest die knevels wel goed vast slaan want als je in slecht weer in de wind vaarde lekte het een bende water naar binnen, niet te filmen. Maar dat akkefietje is daar na op Scheveningen door de walmonteurs vakkundig verholpen. En op die deur stond ook nog een bordje met de spreuk 'Children's playground' door Sam onze vorige monteur persoonlijk op de deur gezet. En de haring die we vingen werd door ons gesteurd, en daarna aan de wal door de kaakmeiden gekaakt. En in de nateelt deden we ook een reisje naar Scheveningen toe. Maar tijdens het binnenvaren van de Schev haven ging het goed mis. Want toen we Scheveningen binnen wilden varen raakten we de daar voor liggende zandbank. En er stond naar verluid toen ook te weinig water 18 palm, en dat was toch duidelijk op het symesfore aan gegeven. Man. Man wat waren dat zware klappen die voor al in de motorkamer goed te horen waren. Ik werd bijna van het startbordes af gesodemieterd, terwijl onze tweede in paniek de trap naar boven op vloog. Daarna schoot de telegraaf rinkelend op stop, en ik stopte de motor. Maar onder mijn voeten hoorde ik het grommende geluid van het schuren van de kiel over het zand van de zandbank die voor de koppes lag. We vielen zwaar naar bakboord over, en ik moest moeite doen om niet tegen de werkbank aan gegooid te worden. Daar na rinkelde de telegraaf weer op Vol vooruit, en aangezien de nokkenas nog in de juiste stand stond startte ik de motor. En draaide de regulateur langzaam open naar Vol vooruit . Heel even bleven we nog stil liggen maar dan voelde ik dat de boot naar bakboord begon weg te draaien. Wat gepaard ging met een hevig stotend en zwaar schurend geluid waar van horen en zien je verging. En daarna voelde ik dat de boot weer begon te drijven, en hoorde ik een fel schampend bonkend geluid, onder het schip. En toen we daarna rond waren, vaarden we pal in de Westen wind weer terug naar open zee. En later hoorde ik [dat er te weinig water maar 18 palm stond.] En ook dat zwarte Giel de Engelse navigatie schipper had gewaarschuwd dat hij brokken zou gaan varen, om dat er te weinig water onder de kiel stond, maar die zette toch door. Toen we het twee uurtjes later weer probeerden hoorde ik achter in de schroefas tunnel, een zwaar bonkend en raspend geluid. Maar we kwamen nu gelukkig goed tussen de koppes door naar binnen toe. Alleen wilde de Autumn sun haast niet meer voor of achteruit varen En na het lossen is het schip ik dacht door de Trip naar de sleep toe gebracht, waar ze constateerden dat de hak zwaar beschadigt was. En ook dat het roer er niet best aan toe was, wat dan ook niet meer goed functioneerde. En ook de schroef was haast ook helemaal veramponeerd. En al deze schade is ook vakkundig op de sleep gerepareerd vaklui hoor. Zo mensen dat was mijn bijdrage aan het gegeven van een in Polen gebouwde vissersschip, en het werken daar op. Wat ik wel hoop al is het er maar 1, Scheveninger op dat moment ook op de Autumn Sun vaarde, en die mijn verhaal kan stijven. Al moet de persoon wel minimaal ook 76 , 79 jaartjes jong zijn, Want Burt ? toen matroos was toen al +- 61 jaar, en hij was daar voor ook kastelein op Schev geweest, waar weet ik niet, en dan Jaap?? Die toen toch ook op zijn minst zo'n 60 jaartjes jong was, en ook nog ene Teun ? ook matroos en ook van middelbare leeftijd. En nog een vermakelijk moment over deze Teun, wat ik me nog herinner! Want hij werd op een avond zwaar lazarus op een bakfiets liggend, door de plaatselijke bakker, lallend en zingend aan boord gebracht..
Nou mensen ik hoor wel hoe jullie het allemaal vinden? de groeten. Vr gr Leen Bal
|
|
|
|
|
38
|
Vraag en antwoord / Vraag en antwoord / Re: GDY 115
|
Gepost op: 04-05-2017, 14:30:08
|
|
Tja Jan daar vraag je me wat, 1957 dat is toch al weer zo,n zestig jaartjes terug. Maar ik zal proberen uit zo, n lange terug blik, een goed verhaal over deze kwestie voor jou, en natuurlijk al de andere Schev boys te schrijven. Ik was toentertijd 19 jaartjes jong, en een paar dagen bij mijn ouwe lui thuis, om dat ik met de Fendo een Parijsvaarder met een lading uien in Roterdam lag. Toen ik op een avond Zwarte Giel [ later bleek hij de visschipper van de Autumn Sun van een in polen gebouwd vissersschip te zijn] bij rooie Aai op de Westduinweg aan de bar zittend op de Westduinweg ontmoete. En na een praatje voor af vroeg hij of ik soms zin had om als tweede monteur met hem mee wilde gaan, om op de Autumn sun een vleetvisser uit Polen die op dat moment in Gr Yarmouth lag te gaan varen. En we moesten dan over vier dagen met de veerboot van Hoek v Holland naar Harwich toe zei Giel. En daarna zouden we met de trein naar Gr Yarmouth [even een dwars gangetje over die trein!] nou wat dat betreft dat bleek een trein, met een vuile met zwarte vette rookwolken uitbrakende stoomlocomotief er voor te zijn. Maar ik moest dan eerst nog wel even naar het kantoor van Frank Vrolijk zei Giel. Al waar ene Piet de Jong toentertijd de eerste klerk van de rederij de honneurs waar nam. Het eerste wat hij vroeg of ik een Paspoort had, en toen ik dat beaamde zei hij dat is mooi, anders had de rederij het betaald, en dat was dan klare taal van onze Piet. En we waren als Schev jongens ook zo gek op onze witte overhemden, en bruine leren Jacks al had ik een zwarte, voor als we met de meiden in de Keizerstraat aan het flirten waren. En die treinreis naar Gr Yarmouth nou dat heb ik ook geweten. Want toen we met die trein in Gr Yarmouth aan kwamen was mijn witte overhemd niet wit meer maar er lag een vieze zwarte gloed op, door al de vette zwarte rook die de stoomlok uitbraakte terwijl we de raampjes wijd open hadden staan, dat was natuurlijk wel om moeilijkheden vragen, maar ja wisten wij veel En daarna gingen we op weg naar de kade waar de Autumn Sun lag af gemeerd. En nu de vragen die jij stelde Jan.
Je begon met de vraag is er haring overgegeven aan Schev Loggers?
Nou Jan in de tijd dat ik op de Autumn Sun vaarde is dat naar mijn weten drie keer gebeurd. En ik dacht dat de SCH 116 de Simon en Pieter als eerste naast ons lag. Want ik moest altijd, bij toerbeurt bij zulke calemaliteiten, in de motorkamer aanwezig zijn, om dat de Autumn Sun een direct omkeerbare motor had. Het was een Buccawolff 500 Pk met 10 ? hele lage Cilinders direct omkeerbaar, naar verluid waren het motoren van Duitse U boten geweest. Waar van er na de oorlog vele spiksplinternieuw in de Duitse havens zo als Bremen, Hamburg lagen te wachten om weer gesloopt te worden. Ik heb zo'n zes maanden op dat scheepje gevaren, en zelfs de laatste drie maanden als eerste monteur.
[De eerste monteur voor mij was een Engelsman Sam geheten die nog een oude BSA motor met zijspan bezat . En die woonde in Corleton even boven Gr Yarmouth, een mooi rustig bad plaatsje aan zee. Ik ging dan wel eens met Sam in de zijspan zittend mee naar Corleton toe. Maar ik zat dan wel te blauwbekken in dat nauwe rot bakje, wat aan die motor vast zat. En s, avonds ging ik dan stee vast met Sam, en zijn vrouw gezellig naar de plaatselijk Pub, waar mannen en vrouwen nog apart zaten. Toen was daar de wet mannen en vrouwen een in Europa zeker ook nog niet van toepassing, of misschien was dat alleen in Engeland zo ?] Ik weet wel dat er in vele kroegen in Holland, vrouwen niet aan de bar mochten zitten, maar toch wel aan een tafeltje. En onze eerste meester Sam had een grote fout! Hij at zijn prak witte bonen met tomatensaus, en friet en nog meer van dat Engelse voedsel. Altijd met ontiegelijk hoeveelheden zout. En op een zekere dag kwam Sam helaas niet meer terug. Zijn lever was dermate ziek van al het zout dat hij niet meer mocht werken. Dus mocht ik van meneer Sutton hem zelf als eerste monteur het stokje van Sam over nemen, en ik moet eerlijk zeggen dat het mij zeker weten een lekker gevoel gaf.]
En na die tijd losten we de haring gewoon op de kade van Gr Yarmouth. In de onze
koelruimen haakten de Engels losploeg met een spruitstuk met twee haken er aan de kisten haring aan, die dan met de scheepswinch op de kant werden gezet. En zo veel kisten ik weet niet hoeveel was een Crane [ Ik hoop dat ik het goed schrijft !] En terug rekenend, een Crane was anderhalf Hollands kantje haring zei men. En daarna werd de haring dan door de afslager af geslagen.
En ja zo als je hier boven al leest had de Autumn Sun ook koelruimen, die je in de motorkamer met een schuifhandel kon bedienen. Die handel zat op een groot blok weekijzer op het motorkamer beschot gemonteerd. En de handel naar bakboord toe schuivend was meer kou, en naar stuurboord uit minder, en dat kon ook nog anders om zijn! En als hij vol aan koelde moest je uitkijken want als je dan met een steeksleutel of wat dan ook van metaal in je hand te dicht langs dat blok weekijzer liep. Dan was je de sleutel geheid kwijt als je niet uit keek, die sloeg dan met een doffe klap tegen de behuizing van het blok weekijzer aan. [Magnetische trekking !] Terwijl er dan ook een sirene indringend begon te loeien maar die je kon weer stoppen door op een niet te missen rode knop te drukken. Einde deel 1 Leen B
|
|
|
|
|
39
|
Vraag en antwoord / Vraag en antwoord / Re: GDY 115
|
Gepost op: 03-05-2017, 17:27:34
|
|
Hallo Leen ik heb maar een Groep chef op Schev gekend, en dat was Cor de Graaf. En die kwam ik+- 1998 in het verpleeghuis Eshoeve tegen om dat mijn schoonvader daar ook zat. Cor liep de hele dag rondjes, kamer in, door de gang en de andere kant weer naar binnen. Toen ik hem gedag zei keek hij me met een lege blik aan, en dat maakt wel indruk hoor want hij kende me daar voor goed. Rot hoor dat je op die manier het leven moet laten. Maar ja we hebben het niet in de hand. Nou Leen ik was eerst van plan mijn verhaal vandaag te plaatsen maar helaas kreeg ik het bericht dat het verhaal te groot was erg jammer hoor. Maar ik zal het morgen wel in tweeën splitsen in de hoop dat het dan wel past, anders moet het in drieën gebeuren! Maar ja een verrassing komt schijnbaar nooit alleen. vr Gr Leen B
|
|
|
|
|
40
|
Vraag en antwoord / Vraag en antwoord / Re: GDY 115
|
Gepost op: 30-04-2017, 16:03:17
|
Hallo Leen, jammer dat ik me ook geen leen Spaans herinner, maar voor de rest kom ik er nog goed vanaf met de herinneringen van toen. En voor de rest even goede vrienden hoor. Vr gr Leen B
|
|
|
|
|
41
|
Vraag en antwoord / Vraag en antwoord / Re: GDY 115
|
Gepost op: 26-04-2017, 13:46:13
|
Een tram besturen is toch anders als een logger op koers houden.!
Middag Leen laat ik nou toevallig wat op die foto gebeurd is dienst in de Frans Hals gehad hebben. Die monteur op het dak van de tram staande heeft later een lelijk ongeluk gekregen. Tijdens zijn werk aan de stroomafnemer op het dak schoot het touw wat die stroomafnemer plotseling los. En kreeg hij de volle 600 volt gelijkstroom door zich heen, met gevolg dat hij jaren lang ziek was, iets met zijn bloed was door de stroom zwaar ontregeld. Hoe het verder met hem afgelopen is weet ik niet. Vr gr Leen |
|
|
|
|
42
|
Vraag en antwoord / Vraag en antwoord / Re: GDY 115
|
Gepost op: 25-04-2017, 17:19:39
|
Wel Jan dat is een hele kluif hoor maar ik ben er aan bezig, maar het zal wel even duren. Dat is wel een hoofdpijn dossier na zo'n lang tijd zeker weten.  Vr gr Leen B
|
|
|
|
|
43
|
Vraag en antwoord / Vraag en antwoord / Re: GDY 115
|
Gepost op: 24-04-2017, 15:48:16
|
|
Goedemiddag Henk ik neem aan dat jij met in het plantsoen wonen de vier inhammen die er in Flakeeschestraat zaten bedoeld. Alleen jammer dat ik me de naam Henk niet kan herinneren ik kan piekeren wat ik wil maar geen Henk in het zicht.
De jongens die ik me nog wel herinner Zijn Giel de Jong, Gijs Dijkhuizen, onlangs overleden Wim ? Gijs Pronk, Arie kuiper, De Fam Schaap, Teun, Henk, Arie, Piet, Allie, en Leen Schaap. Dan Ene Wim Mosterd, Mink, Giel en Arie Rog. En naast ons woonde Je Opa [ die had altijd een zwarte put op z'n hoofd, en je Opoe in was in Scheveningse dracht dat weet ik nog goed, ze hadden ook een dochter haar naam was geloof ik Hennie maar zeker weet ik dat niet. [het zou dan je meue moeten zijn, of ze meer kinderen hadden weet ik niet alleen die ene dochter zag ik altijd. En mijn Ome Mink met zijn vrouw tante Mina, nichtje Willie, neefje Mink, en nog een nichtje Corrie woonden verder op in de straat. En in 1950 was ik twaalf jaar, daarna tot mijn 14 de als Leerjongen voor Automonteur bij v de Heiden op de Loosduinseweg gewerkt. Toen de logger op eerste teelt als afhouder, en tweede als rijpschieter. Daarna naar de technische school aan de Leuvenhaven in Rotterdam, en toen de kustvaart op. En zo verder tot de HTM aan toe. En Henk in welke remise heb jij altijd gezeten? Ik eerst op Scheveningen, toen Frans halsstraat, Lijsterbesstraat, en last but last in de Rem Zichtenburg als vaste bestuurder op Lijn 6. Wel dat was het weer zo,n beetje ik moet nu weer eens verder op mijn eigen Forum, daar heb ik ook nog het een en ander te doen. Maar ja het is mijn hobby hé, ik vind het leuk om te doen hoor. Foto's, plaatsen verhalen schrijven, en die oude marine gasten vermaken. Vr gr Leen.
Ps en oja Henk mijn broer Mink heeft inderdaad ook op de tram, [ op lijn 6 ] gezeten.
Ik hoor nog van je Vr gr Leen B
|
|
|
|
|
44
|
Vraag en antwoord / Vraag en antwoord / Re: GDY 115
|
Gepost op: 23-04-2017, 17:25:36
|
Goedemiddag, Snirs ? ja je heb gelijk dat ben ik, maar Eeeehhh wie jij ben zou ik niet weten. In De Flakkeeschestr had ik wel een buurman die van de snirs was, en ik dacht ook nog een dochter Hennie. Maar dat is 64 jaar geleden en ik heb inderdaad ook nog in de Schouwensestraat gewoond. En daar vandaan ben ik getrouwd en wel van Scheveningen vertrokken, en heb ook nog een tijdje op de Kustvaart gezeten. En Last but Last heb ik als trambestuurder tot mijn zestigste jaar uitgereden. En ik woon nu alweer 17 jaar tot mijn grote zin in Drenthe. Zo dat was mijn levens beschrijving, en ik hoor hier na wel wie jij precies ben. Vr gr Leen B
|
|
|
|
|
45
|
Vraag en antwoord / Vraag en antwoord / Re: GDY 115
|
Gepost op: 23-04-2017, 16:35:38
|
|
Goedemiddag Rinus leuk dat ik die 4 foto's van de Autumn Sun weer mocht zien. Ik heb een leuke tijd op die boot mee gemaakt. Ik heb toen ook een maand of acht in Great Yarmouth gewoond. En had toen verkering met een kaakmeisje Paulien Anchor dus als we binnen kwamen had ik een warme stek, want ik was, daar ook in de kost. Haar vader had namelijk een koppel, en vroeg of ik als we getrouwd waren bij hem als monteur wilde komen varen. En daar had ik wel oren naar maar aan het einde van mijn Engeland avontuur, leerde ik met een reis naar Rotterdam Alie kennen. En dat klikte met een dus ging het met Pauline niet meer door, al vond ik het wel rot voor haar. Maar ja de liefde heb je niet in de hand dus was het exit Pauline al is ze me nog lang blijven schrijven. Ik heb haar 20 jaar later nog een keer met haar man en twee dochters op Majorca met Alie en mijn oudste dochter ontmoet. En hebben nog een heel leuk gesprek met haar en haar man en twee dochters gehad, en ze was niet boos meer op me zei ze. En mag ik de Foto's van de Autumn Sun ook op mijn Forum gebruiken, ik zet er dan wel de af korting letters van de eigenaar op. Nou Rinus het allerbeste maar weer, en ik moest je ook de groetjes van Alie doen. Vr grr Leen B
|
|
|
|
|
|
