Herinneringen deel 3

[zier]

Ja bedankt jan.

Gr.zier

[dekzwabber]

Zoooo beste kijkbuis lezers,het gaat er naar uitzien,dat de wirons,voor lange tijd niet meer in schev te verwachten zijn,ze hebben nou 3 reizen gemaakt,1 x ijmuiden,en 2 x inclusief vandaag(ze zijn de 22 e binnen gekomen),en liggen weer in velsen om te lossen,alweer een stukje nostalgie verloren in de haven van Scheveningen .
Adje.

[J.H.]

Geen probleem Adje, we kunnen nog wel wat missen .

[J.H.]

De straat van Dover is een van de drukste doorgaande vaarwegen in de wereld. Het bevat ook de meeste gevaren : een 50 mijl lange navigators nachtmerrie, met ondiepten, sterke stromingen, en een weer patroon met veel veranderingen tussen een storm en een kalme wind met dichte mist. Bij het opbouwen van de ineengestorte economie?n van de landen na WW II bracht een onvoorspelbare opleving in de scheepvaart, het verkeer in de Straat verdubbelde en verdriedubbelde later. Liberty schepen en dergelijke  verschenen met grote getalen onder goedkope vlag en vaak bemand door mannen voor wie de kunst van navigeren een gesloten boek is/was. Met de jaren 1960 meer dan 700 schepen per dag gingen door de "flessennek" van de Straat van Dover, het werd een chaos, elke man voor hemzelf, met schepen die vochten om het recht van voorrang te verkrijgen en op het zelfde moment zelfmoordelijk  zigzaggend manoeuvrerend  door horde van ferries, vissersvloten en in de zomer de jachten. Grote aanvaringen vonden plaats bijna elke maand, met het verlies van schepen en met vervuiling van het Kanaal.
In 1967 in een wanhopige poging om orde te brengen in de chaos werd er een "One Way" traffic systeem geintroduceerd in de Straat Dover. Alle schepen werden geinstrueerd  om aan de rechtse kant te blijven, de Noord gaande blijven aan de Franse en de zuid gaande blijven aan de Britse kust deze passeren Dover, Folkestone en Beachy Head  dichtbij. In het midden van de Strait  kwam een denkbeeldige centrale reservatie welke niet overschreden mocht worden alleen in bijzondere omstandigheden.
Het schema, voorzag ordentelijke lijnen van schepen veilig varende up en neer de aangewezen lanes werd als excellent ontvangen. Ongelukkigerwijs het werd niet als legaal vastgesteld. En terwijl een ander zich aan die nieuwe voorgeschreven regels hield waren er andere die er zich niets van aantrokken en gedachteloos door het Kanaal stoomde. De verwarring in het varen in Het Kanaal werd groter en i.v.p. van minder aanvaringen werden het er meer. Nog een 4 jaar van ellende en toen pas werd men opgeschrikt door een vreselijke ramp die tot veel meer actie leidde..
11-01-1971 te 03.00 de tanker Texaco Carribbean liep het vuurschip South Goodwin aan, bestemd voor Het Kanaal en dan verder zuid-west  naar het zonnige Trinidad, een 4000 mijl weg. Op deze koude sombere nacht als de tanker naar de engte van Straat Dover vaart zijn sommige op wacht die een beetje in gedachten zijn naar de tropische zon welke hun in het verschiet lag..
De Texaco Caribbean een tanker van 20.500 ton dw was eigendom van een Amerikaanse Mij, en voer onder Panamese vlag , bemand met Italianen. Voor de kapitein Franco Giurini was het een lange nacht , hij moest zijn schip voorzichtig door een van de moeilijkste wateren in de wereld voeren, en zijn oordeel was ver van over. Vooruit lag het moeilijkste stuk, de beruchte Straat Dover. Het radarbeeld op de T.C. was ontmoedigend, een soort confettie verspreid over het beeld van kust naar kust
Grote en kleine echo's, hard en langzaam varende, visserlui vissende nabij rijke grond van Le Colbert Shoals en de Varne een 15 mijl natuurlijke ondiepte tussen de Franse en Britse wateren. aan beide zijde van die scheiding voeren vrachtschepen, tankers, bulk carriers kusters enz, allemaal in hun toegewezen vaarroute, noord en zuid gaande en de ferries van Oostende, Duinkerken, Calais en Boulogne  voeren op hoge snelheid door de routes van deze schepen naar Dover en Folkestone. Het was Het Kanaal op zijn beste gedrag. Maar kapt. Giurini wist dat er ook "ruwe" schepen voeren die zich niets van de regels aantrokken en tegenin de aangewezen route voeren.Het meeste van die schepen voeren tussen Sout Goodwin en Dungeness, dus waar de T.C. naar toe ging. waar de kapt. zich ook druk om maakte wasdat er minder dan 12 uur geleden het schip zijn lading had gelost in Terneuzen en nog niet ontgast was. Zij was in ballast met har ladingtanks voor een derde gevuld met zeewater en een tweederde met gevaarlijke mix van Hydrocarbon ( Koolwaterstof)  gas en lucht. Innert gas was nog niet voor de Panamezen. Dus eigenlijk was de C.T. een drijvende bom, een vonk was genoeg om haar in de fik zetten. Om 0345 de tanker ging het Varne vuurschip  passeren, dit ligt aan de noordeind van de nauwe steile ondiepte en loopt parallel met de kust van Dover.. Het zicht was minder dan 1 mijl geworden. De wallichten en de navigatie lichten van de schepen in de buurt waren verdwenen, gauw zal nu ook het rode licht van het vuurschip Varne zijn verdwenen en de T.C. douwde voort in haar eigen stille wereld.
6 mijl naar de SW, ongezien voor hen in het stuurhuis van de T.C. de 9.481 brt Peruaanse vrachtschip Paracas ( ex Celebes, SMN) zocht ook haar weg door de nacht. De Paracas ,offerde haar good luck op dat ze had gehad in de 6000 mijl oversteek van Zuid Amerika  door moedwilligheid of per ongeluk tegen het verkeer in te gaan varen, als noord gaand schip zou ze aan de andere kant van Varne Shoal aan de Franse kant moeten varen. Ze was vast besloten om haar weg te banen tegen de tegemoet komende stroom van schepen. Na 4 drukke uren op wacht en gedurende die tijd had de 2e stuurman Luici Fegarotta van de T.C. niet even durven relaxen in zijn concentratie, en hij was blij om de wacht over te dragen aan de 1e Stuurman Giancarlo Ferro. De vermoeide kapt Giurini er zich van bewust dat nog vele uren moeten verstrijken voor hij veilig de brug kon verlaten, stond aan de kant terwijl zijn officieren de wacht aan elkaar over gaven. Het was dan dat de Paracas , tot dusver ongezien tussen de massa van schepen-echo's op het radarbeeld van de T.C., werd gezien recht vooruit op een tegengestelde koers en full speed.. Giurini had minder dan een minuut om een aanvaring te vermijden. De tijd was te kort , De T.C . beantwoorde langzaam Guirini's urgente stuur order en begon van het gevaar af te draaien, de boeg van de Paracas raakte haar midscheeps  net achter de opbouw. De scherpe steven van de Paracas Sneed diep in de romp van de tanker , Staal op staal gaf buien van vonken die de open gaten van de met gas gevulde tanken invlogen. De explosie die volgde kleurde de laag hangende wolken bloed-rood  en vernielde de ramen in het slapende stadje Folkestone , 5 mijl weg.

[J.H.]

Texaco Carribean

[J.H.]

Paracas, ex Celebes ( SMN)

[J.H.]

Door de schok kwam de T.C. op haar zij te liggen en brak in tweeen, het voorschip zonk onmiddellijk de kapt Giurini en 7 andere meevoerende.. Degene op het achterschip werden deze nacht door een vriendelijker Engel bewaakt  .Verscheidene opvarende werden door de explosie in het water gegooid maar andere waren in staat om een reddingsboot te strijken, en alle 22 man werden later opgepikt door andere schepen. Ofschoon het voorschip van de Paracas was zeer zwaar beschadigd deden er zich geen ongelukken voor en het schip werd later voor reparatie naar Hamburg gesleept. Het enigste wat er later op de dag nog van de T. C. was te zien was was een glanzende glibberige olie vlek van 11 mijl lang en 300 meter breed, het dreef met de stroom t.h.v. de Varne Shoal.. Ergens onder dat beroerde merk lagen 2 helften van een tanker. De race was nu aan Trinity House om de wrakken te vinden en te markeren voor dat er meer ongelukken zouden voordoen door de onverminderde stroom van schepen door het gebied.
11-01-1971, gedurende de nacht onderzoekschepen van Trinity House vonden en markeerde het achterschip van de tanker met wrak belboeien maar ondanks alle pogingen konden ze het voorschip niet vinden. Met dat 300 ft (104 mtr)  lange gevaar onder water was het voor de zuid gaande passage in Dover Strait een spel van een soort Russische roulette. Het resultaat kwam eerder dan later. Op de 12e januari een bleke winter zon begon boven de horizon te rijzen, het Duitse schip Brandenburg uitgaande passeerde het Varne lichtschip . Het 2,695 brt vrachtschip , eigenaar Hamburg Amerika Lijn  had een bemanning van 32 all in, en 4 vrouwelijke passagiers. De kapt en officieren waren Duits, de rest van de bemanning Spaans. Voorzichtig manoeuvreerde de Brandenburg langs de groene wrak belboeien welke de laatste rustplaats markeerde van het achterschip van de Texaco Carribean en voer volaan verder Het Kanaal in, gelukkig om vrij te zijn van deze sombere plek, een paar minuten later ging ze  kort een beetje omhoog en haar bodem werd voor meer dan de helft van haar lengte opengesneden. Het vermiste voorschip van de Panamese tanker was gevonden. De Brandenburg zonk zo snel dat er geen tijd was om een boot te strijken , degene die niet onderdeks waren moesten zonder zwemvest overboord springen. 21 inclusief de 4 vrouwen aan boord, verdronken. 11 overlevenden werden in Folkestone aan wal gezet door dezelfde visserlui die ook de rest van de bemanning van de T.C. hadden gered een 28 uur eerder..  Ten gevolge van deze 2e tragedie brak er een ernorme ruzie uit bij de betrokken Trinity House , Department of Trade en diverse andere nautische lichamen. Beschuldigingen gingen over en weer maar geen hoeveelheid argumenten kon de 29 verdronken mensen terug brengen, en konden schijnbaar ook niet het probleem oplossen van de chaos van het scheepvaartverkeer in Straat Dover. Hiervoor was het volle gewicht nodig van de Internationale wet en zoals gewoonlijk de naties hadden weinig met elkaar gemeen, er waren er die eerst op de oude voet wilden gaan voor ze een diagnose goed zouden keuren. Zij kregen hun zin. Intussen Trinity House had 4 schepen zoeken naar het wrak van de Brandenburg, deze werd gevonden in 12 vadem water dichtbij de 2 secties van de T.C.. Het gebied bevatten 3 wrakken en werd rondom afgezet met wrak belboeien en een wrak markering scheepje..Doorvaart in de zuidgaande lane in Straat Dover werd moeilijker, maar men dacht dat het gevaar was voldoende geisoleerd totdat het bergingswerk zou beginnen.Echter, binnen een paar dagen zagen observators aan de wal met ingehouden adem schepen met zelfmoord plannen express het afgebakende gebied binnen varen en voeren door het gevaren gebied. Het hoogtepunt van dat stomme gedoe kwam op de nacht van 27 februari, toen het Griekse schip Niki de hoogste prijs daarvoor moest betalen. Zij compleet negeerde het cordon van groen licht flikkerende boeien en stoomde volaan dwars door de gezonken wrakken en ripte haar zelf open. De Niki zonk in een paar minuten en nam al haar 22 bemanningsleden mee.
Negeren, onwetenheid, puur bravoure had in de eerste 2 maanden van 1971 in Straat Dover het leven van 51 mannen en vrouwen gekost. 3 waardevolle schepen waren verloren, stranden vervuild, en Trinity House opgezadeld met een rekening van meer dan 500,000 Pound Sterling om de rotzooi op te ruimen. Maar op zijn minst de boodschap was duidelijk, 12 maanden later de Dover Strait separatie zone werd verplicht gesteld voor alle schepen, en werd strikt in de gaten gehouden door de Britse en Franse autoriteiten,.
De Dover Straat is nu een model van ordelijke navigatie met af en toe een "ruwe" ( Roque)  vaarder die een poging waagt om de regels te herschrijven.
Tot veel van de tegenwoordige orde hebben de maritieme autoriteiten van beide zijde van Het Kanaal Franse en Britse bijgedragen en de toegewijde professionele zeelui van zowel Brittannie als van Continentaal Europa, welke een voorbeeld vormden voor andere  om te volgen. De echte verandering  echter kwam tot stand door het tragische verlies  van 51 mannen en vrouwen van de Texaco Carribean, Brandenburg, Niki.
Hun offer was niet tevergeefs.
De Brandenburg had ook de pech dat het LW was in de Straat Dover.
Waterdiepte                  29,00 meter, op het moment van aanvaring
T.C. ligt op haar zij        23,75  mtr hoog
Waterdiepte boven wrak  5,25   mtr.
Diepgang Brandenburg     6,43 mtr. ,
                                      1.18 mtr, te kort. Het schip had dus met HW makkelijk er overheen kunnen passeren.
gr.
Jan.

  Tijdens het in dienst stellen , en een paar jaar er nog na,  van de separatie zones waren Frankrijk en Engeland niet bij machte om een boete te geven aan buitenlanders maar wel aan hun eigen onderdanen. In 1974 kreeg een Engelse Kapt. 50.000 pound aan zijn broek door een beetje verkeerde wal te varen. Hij kon gelijk z'n huis verkopen , vrouw blij. Nu kan iedere zondaar een boete krijgen, hetzij ter plaatse of het verbaal wordt doorgestuurd naar zijn / haar geboorteland maar je komt er niet mee weg.
 

[J.H.]

Brandenburg

[J.H.]

Niki, als de Carl Meentzen.
 

[J.H.]

Straat Dover-

[dekzwabber]

 Weer een mooi stuk Jan,eindelijk weer eens wat leven in de brouwerij hier .
 Dank voor het plaatsen.
Gr
Ad.

[J.H.]

Bedankt Ad.
Gr.
Jan.

[J.H.]

Op de morgen van 17-febr. 1917 lag de Duitse onderzeeer U-33 een 55 mijl west van de Fastnet Rock op periscoopdiepte  te wachten op een geschikt slachtoffer. Toen de commandant aan de horizon een rookpluim van een Engelse collier waarnam knorde hij van tevredenheid en manoeuvreerde voorzichtig die richting uit. De torpedo trof het schip net achter de machinekamer en explodeerde met een luide knal, het stuurde een hoge kolom water en wrakstukken hoog de lucht in. Hij zag door de periscoop het verdoemde koopvaardijschip waarop de mensen als in paniek geraakte mieren heen en weer renden en moeite hadden om de boten te strijken voor het schip onder hen wegzakte. Ofschoon de collier zichtbaar dieper in het water lag zonk ze niet meteen, en de ongeduldige Duitse commandant bracht de U-boot naar de oppervlakte om zijn werk af te maken met kanonvuur, terwijl het water nog van zijn dek stroomde toen rende de Duitse kanonbemanning al naar voren maar ze waren te laat, de onschuldig uitziende collier opende de zijdeuren en opende vuur met vijf 12 ponders , twee 6 ponders en een Maxim kanon . HMS Ship Q 5, commandant Gordon Campbell zond de U-33 naar de bodem, 2 man die in het water lagen werden gered.
De vloek op kapitein Fryatt's horloge was hiermee gezet....
Charles Fryatt, geboren in december 1872 ging naar zee met de North Sea Ferries van de Great Eastern Railway Company als matroos. Met de tijd dat hij 40 was had hij alle rangen doorlopen en was kapitein van de 1,380 brt Brussels., regulair varende tussen Harwich en Hoek van Holland met passagiers en vracht. Gebouwd 1901 in Dundee de Brussels werd gezien als een der beste schepen in haar tijd. Fryatt was een toegewijde eerste klas zeeman en was trots om het commando te voeren op de de Brussels en zo ook waren de mannen die onder hem voeren.  Het uitbreken van WW 1 had weinig effect op de Great Eastern ferries, ze bleven continue de lijn open houden op het neutrale Holland net zoveel als in vredestijd. Duitse U-boten opereerde in de Noordzee maar onder de International Cruiser Rules waren ze beperkt in het laten zinken van elk koopvaardijschip voor dat ze was gestopt en haar papieren waren nagezien en de bemanningen toegestaan werd in de boten te gaan. Of het de Duitser goed uitkwam dat de dienst Harwich-Hoek bleef bestaan of dat de ferries te snel waren is nooit duidelijk geworden. Zeker is dat bij het uitbreken van de oorlog  de U-boten de Great Eastern ships met rust lieten.
De situatie nam een niet ten goede komende dramatische draai toen in februari 1915 Berlijn een bevel deed uit gaan dat alle koopvaardijschepen die zich in de Britse wateren  bevonden tot zinken mochten worden gebracht , ongeacht de lading. Een paar dagen later ontving kapt. Fryatt geheime orders van de Admiralty met de instructies hoe om te gaan met een aanvallende U-boot. De Brussels, zoals bijna alle koopvaardijschepen in die tijd was ongewapend en volgens de Admyralty hun beste actie was om recht voor de duikboot te gaan en hem zo dwingen op te duiken.Dat order was, zoniet zelfmoord dan was het zeker onvoorzichtig , maar enkele schepen hebben een sterke kop om een aanvaring met een U_boot te doorstaan. Echter, Fryatt met zijn dubbelschroever en snelheid van 15 mijl twijfelde of hij ooit zo'n drastische actie zou moeten ondernemen.. Hij bewees dat op 3 maart toen de Brussels werd bedreigd door een boven water varende U-boot , hij voorkwam moeilijkheden door simpelweg te vluchten op full speed. Maar vluchten was niet altijd zo makkelijk.
3 weken later in de middag van 28-maart was de Brussels t.h.v. Maas vuurschip en naderde de end van haar regulaire oversteek toen ze in een hinderlaag liep, Fryatt en de 1e stuurman Hartnell waren op de brug toen de U-boot boven water werd gezien en deze kwam express  dichterbij aan sb boeg. U-33 een van Duitsland's laatste em meest krachtiste duikboten, commandant Korvetten Kapitan Gausser kwam dichterbij voor een uitdaging. Gausser gaf signalen om de Brussels te stoppen doch Fryatt maar een paar mijl van de Nederlandsche territoriale wateren, had geen bedoeling om te stoppen en zijn schip over te geven. Kalm vroeg hij de MK voor maxium omwentelingen en veranderde koers naar stuurboord om achter de U-33 langs te gaan. Gausser reageerde snel en  bracht de U-33 scherp rond naar bakboord, zodat haar voorschip direct op de open bakboordzijde van de Brussels was gericht. Bang dat de U-boot was aan het manoeuvreren om een torpedo te lanceren, besloot Fryatt dat de tijd was gekomen om de Admiralty's plan uit te voeren en veranderde koers naar bakboord en bracht de U-33 recht vooruit. De Brussels maakte nu 17 mijl en eventjes werd er gedacht om voor de U-33 te gaan. Ze ontsnapte nauwelijks aan een executie door een noodduik te maken, een zeer boze Gausser bracht de U-33 weer naar de oppervlakte maar zijn voorbestemde slachtoffer was alreeds binnen de Nederlandsche wateren en dus  voor hem ongrijpbaar.
De Duitse kriegsmarine was zeer zwaar beledigd door zulk een behandeling en optreden tegen een van hun beste U=boten door een ongewapend koopvaardijschip , zij waren furieus. Fryatt die bleef volhouden dat het niet zijn bedoeling was om de U-boot te rammen werd gebrandmerkt door de Duitsers als een Piraat en een potentiele moordenaar. Hoe Charles Fryatt, een vredelievend god vrezende kapitein, die alleen maar de wet naleeft kon worden bestempeld als een moordenaar is buiten begrip.
Zijn actie om een run naar de U-boot te maken was volgens de Admiraly's instructies maar het was ook een plotseling instinctieve gedachten met de bedoeling om zijn schip te redden. De Lordships ( De Edelachtbare heren)  waren opgetogen over deze succesvolle uitvoering van hun beleid en gaven het de maximale publiciteit.

[J.H.]

Brussels

[J.H.]

Fryatt en zijn bemanning ontvingen nationale eerbetoon, hun verzet tegen de vijand werd alom geprezen in het House of Commons . Fryatt , zijn eerste stuurman en de eerste machinist  kregen ieder een gouden horloge met inscriptie  gepresenteerd. Fryatt was zeer trots op dat horloge en droeg het altijd bij hem. Vrienden en collega's waarschuwden hem dat het gevaarlijk was als hij ooit door de Duitsers zou worden gegrepen, het horloge kon dan een provocatie zijn. Maar Fryatt wilde daar niets van weten , het werd een soort talisman voor hem, waar hij heen ging daar ging ook het horloge. Zijn senior officieren daar in tegen lieten hun horloges thuis terwijl zij op zee waren. Ondertussen hielden de 3 de dienst tussen Engeland en Nederland open. Onwetende voor hun maar de Duitse autoriteiten waren nogal boos dat ze zo te schande waren gezet en er werd een orde gegeven om koste wat het kost de Brussels op te brengen . Over de volgende 12 maanden werden talloze pogingingen gedaan om de Brussels te pakken te krijgen maar elke keer door de snelheid van het schip en goed zeemanschap van Fryatt waren ze in staat om te ontsnappen.
Laat in de avond van 22 juni 1916 vertrok de Brussels van de Hoek naar Harwich met de gebruikelijke aantal passagiers en lading. Toen ze van de kade vertrok waren degene op de brug verbaasd om een signaal vuurpijl de lucht in te zien gaan, afgeschoten van het strand .Dit was een ongebruikelijk gezicht in oorlogstijd, zelf in neutrale waters, maar Fryatt gaf hier maar een moment gedachte aan voor hij zijn attentie weer aan het vertrek gaf en voer de Waterweg af. Het Maas vuurschip werd gepasseerd net voor middernacht, haar krachtige licht zweepte over de golftoppen 4 x elke 20 seconde en de Brussels stoomde de Noordzee in op een WSW-lijke koers. Het was een donkere nacht en het was gebruikelijk om al de lichten te voeren. Een uur later Fryatt die makkelijk naar zijn hut kunnen gaan was nog op de brug met 1e strm Harmell. Er heerste een ongemakkelijke spanning op de brug, zelfs het donkere silhouet van een vissersschip dat werd gepasseerd zag er sinister uit, Toen de Brussels dwars op was van de visserman toen werd er een afgedekte signal licht getoond, met seinen zeewaarts gericht , Fryatt's vond het allemaal zeer verdacht.Het samenvallen van de signaal vuurpijl bij vertrek van de Hoek en de nietsdoende visserman met het seinen tijdens het passeren, hij vroeg Hartnell om all de lichten te dovenen de passagiers naar beneden te sturen. De Brussels vervolgde haar koers op vol vermogen met Fryatt en Hartnell door verrekijkers de horizon van bakboord naar stuurboord afturend .Al gauw was er een ander verduisterd schip op  aanvaring koers  en Fryatt werd gedwongen om de navigatie lichten aan te doen om de ander te waarschuwen.Deze actie zal hij voor de rest van zijn leven hebben betreurd. In 15 minuten was de Brussels omringd door een vloot oorlogschepen en allemaal hun kanonnen bemand en bedreigde Fryatt om te stoppen en op de wind te gaan liggen anders werd er vuur geopend. Deze keer was er geen weglopen bij, met gedachten aan de veiligheid van de passagiers had Fryatt geen andere mogelijkheid dan de orders op te volgen.
Met het dag worden op 23 juni werd de Brussels Zeebrugge binnen geescorteerd met de Duitse vlag in top en van Zeebrugge naar Brugge gevaren, een 7 mijl inland. Hier werd ze vastgelegd, passagiers en bemanning werden aan de wal onder bewaking gesteld. De neutrale passagiers werden weer vrij gelaten en naar hun land gerepatrieerd maar Fryatt en zijn bemanning werden naar een gevangenis gemarcheerd. De volgende dag werden , behalve Fryatt en Hartnell , de mannen en de 6 vrouwelijke stewardessen in Duitsland geinterneerd. Fryatt die het in beslag nemen van zijn schip kalm opvatte was uitermate verstoord toen hij werd gescheiden van Hartman en eenzame opsluiting kreeg.. Toen begon een reeks lange ondervragingen en waarbij ook zijn horloge met de bezwarende inscriptie werd getoond ,vertoonde hij zich een klein beetje verrast, hij wist wat de Duitsers wilde gaan doen. Ze waren vastbesloten om een voorbeeld van hem te maken voor de vernedering van U-33 en het horloge was een bewijs in deze zaak.
Niet ontmoedigd bleef hij bij zijn verhaal dat hij een run naar de U -33 had gemaakt om haar te laten duiken en niet om te rammen en te doen zinken en dat laatste was wat zijn ondervragers wilde horen. Fryatt weas in de vaste overtuiging dat bij de Internationale wet , het slechtste was dat hij voor de rest van de oorlog in gevangenschap zou doorbrengen. Maar hierbij had hij de woede van de Duitsers onderschat.
Op 28 juli ontving Reuters in Amsterdam uit Berlijn het volgende telegram:
Op 27 juli te Brugge is verschenen voor de Court Martial van de Marine Corps Kapt. Charles Fryatt van het Britse stoomschip Brussels welke werd opgebracht als prijs schip. De beschuldigde werd ter dood veroordeeld omdat, ofschoon geen lid van een aanval leger, hij deed een poging om in middag van 28 maart 1915 de Duitse U-33 te rammen nabij het vuurschip Maas. De beschuldigde als wel de 1e strm en 1e machinist van de stoomboot ontvingen destijds een gouden horloge van de Britse Admralty als een beloning voor de dappere gedrag in deze zaak en hun acties werden geprezen in thetHouse of Commons. In de gebeurtenis gaf de U boot signaal aan de Brussels om te stoppen en liet haar nationale vlag zien. Op een kritiek moment draaide het schip op hoge snelheid naar de U boot welke ternauwernood kon ontsnappen door snel te duikenen miste de stomer op een paar meter. De Kapt. bekend dat hij dat heeft gedaan en dat hij heeft gehandeld op instructies van de Britse Admiralry,. De veroordeling werd bekrachtigd gisterenmiddag en uitgevoerd door een vuurpeloton door het neerschieten van een van de velen misdadige  "Franc tireur "  misdadigers van de Britse Koopvaardij tegen onze oorlogschepen heeft dus een verlate maar waardevolle compensatie.
Het nieuws dat Charles Fryat was meegenomen naar een stuk braak liggend land in de haven van Bruggeen daar werd doodgeschoten schokte de hele beschaafde wereld, niet meer sinds de executie van de Verpleegster Edith Cavellin december 1915 hadden de telegraafkabels zo rood gloeiend gestaan. Charles Fryatt was niet voor niets gestorven, zijn dood wekte een grote antipathie tegen Duitsland op , welke uiteindelijk leidde tot hun overgave.
Fryatts lichaam werd na de oorlog teruggebracht naar  engeland en begraven op Dovercourt waar hij had geleefd met vrouw en kinderen,
.Charles Fryatt is vergeten, zijn naam leeft nog voort in een of ander duistere fonds ooit eens opgezet tot zijn herinneringbij de Imperial Service.
Er is niets bekend van wat er met het gouden horloge is gebeurd, dit horloge bracht hem uiteindelijk zijn noodlot.
The Brussels leefde een onwaardig leven tot hoge leeftijd. Voor de rest van de oorlog ze werd een depotschip voor de U-boten in Zeebrugge.Na de wapenstilstand hebben de Duitsers voor ze zich terug trokken haar laten zinken. In augustus 1919 werd ze gelicht en in 2 jaar gerepareerd, verkocht naar Preston en voer 7.5 jaar met vee van Dublin naar Preston. Vol geladen, 600 koeien en een duizend schapen, een heel verschil met de luxe ferry tussen Harwich en de Hoek.. In april 1929 eindigde ze als een oude roestige bak en stinken zoals een niet voor een paar jaar schoongemaakte boerderij bij de sloper in Glasgow,
gr.
Jan.