Herinneringen deel 3

[J.H.]

Gy-489-Hassett

[Maart]

Gy-489-Hasset, gedeelte van bemanning voor het houten gebouw van de Mission for Deep Sea Fishermen te Scrabster.
Hier kocht Maart zijn Fish & Chips, maar toen was het een betonnen gebouw.

Goeie murrege Jan dat was een aantal Jaren geleden goed eten daar en er stonden mooie scheeps modelleltjes en vriendelijke service ,als ik weer in de buurt ben ga ik er beslist weer heen Jan

gr Maart

[J.H.]

Ook Goeie morgen Maart,
Het is jammer genoeg  gesloten, dus zal je ergens anders je Fish & Chips  moeten halen, ,bijv in het Upperdeck in Scrabster, die is wel een stuk duurder.
Maar als je toch een goeie Fish & chips wilt kopen,  dan moet je stoppen in Helmsdale bij restaurant La Mirage, daar gooien ze een groot bord vol en het moet wel een hongerlijer zijn als hij dat grote bord met die 2 vissen leeg eet. Even bellen om een plekje te bespreken kan geen kwaad. Telefoonnummer staat op hun web site.
Gr.
Jan.

[J.H.]

Bm-20-

[J.H.]

Heb al een hele tijd niets meer van Vreemdeling gehoord, heb hem bijna elke dag gebeld maar krijg geen gehoor.
Gr.
Jan

[J.H.]

ik ben vandaag thuis gekomen en heb met de dochter van Vreemdeling gesproken en ik ben bang dat Cor niet meer op de site zal verschijnen. Hij heeft natuurlijk  een hoop werk verzet met dat schrijven en vertalen, onvermoeibaar ging hij door soms met een heel boekwerk wat ik hem in z'n maag splitste , jammer dat het dan zomaar voorbij is maar we zullen proberen in zijn naam verder te gaan. We zouden nog een afspraak in het ZMH maken voor dat ik 15 dec. weg zou gaan maar daar is niets meer van gekomen.
Gr.
Jan.

[dekzwabber]

Oeps Take it easy Cor.
En Beterschap toegewenst.
Hg.
Adje.

[J.H.]

Gevraagd wordt : welk schip / schepen was/ waren met het onderstaande betrokken in Ballycotton.
6-okt-1963, te 22-15,  Ballycotton  Co, Cork.
5 Nederlandse vissers verlieten Ballycotton in een rubber dinghy om naar hun in de baai ten anker liggend schip terug te keren. Er lagen daar nog 12 andere Ned. schepen.
De dinghy werd door het slechte weer uit de koers geblazen en strandde op de NE punt van Ballycotton Lt. ho.
4 man waren in staat om op de klip te klauteren en in de vuurtoren te gaan.
Te 00-06 van de 7e okt. vertrok de redd. boot Ethel Mary en ging met een matige Nw-lijke bries en aanschietende zee naar de vuurtoren waar men vernam dat 1 man werd vermist en een ander zeer zwak was.
De redd.boot startte een zoekactie naar de vermiste man maar zonder succes.
Ze namen de andere 4 aan boord en bracht ze naar hun schip waar ze de vermiste man aan boord zagen, hij was tijdens de landing op de klip naar boord gezwommen.
De red. boot ging terug naar haar station waar ze 24 Hollandse vissers zagen die bezig waren om met dinghy's naar hun schip te gaan, de redd.boot nam ze aan boord en leverde ze veilig op hun schepen af.
Redd.boot te 04.30 terug op haar station.
Gr.
Jan.

[dekzwabber]

Hallo Jan.
welcomback op de site,en ik hoop,dat jij weer een beetje Nieuw LEVEN kan brengen op deze bijna uitgestorven site.
Helaas zijn er acitieve leden aan ons ontvallen,en dat maakt de spoeling alleen maar dunner,misschien dat er nu wat meer reacties zullen komen,al betwijfel ik dat,maar geef niet op,ondanks de overleden leden,zijn er genoeg,die mee kunnen chatten over bepaalde onderwerpen,nog wat van Cor gehoord?.
 HG
Adje.

[J.H.]

Hallo Adje.
Heb je een berichtje gestuurd.
gr.
Jan

[dekzwabber]

Pb gelezen Jan hartelijkdank voor de info,en heel veel sucses met wat komen gaat.
 All the best.
Ad.

[Rinus.N]

Pb gelezen Jan hartelijkdank voor de info,en heel veel sucses met wat komen gaat.
 All the best.
Ad.

alles goed daar in het lood dorp
gr rinus

[dekzwabber]

 

Pb gelezen Jan hartelijkdank voor de info,en heel veel sucses met wat komen gaat.
 All the best.
Ad.

alles goed daar in het lood dorp
gr rinus

daar woon ik al 7jaar niet meer Rinus,
.Ik zit nou in Eskamp,maar mis de zilte lucht nog steeds.
Hg Ad.

[J.H.]

Gezellig feestje,
Het was 5 oktober 1905 dat de tremmer James Carlill 27 jaar en de stuurman William Harker 28 jaar ruzie kregen, met tragische afloop.
6 dagen later arriveerde de trawler H-530-Queen Alexander met aan boord het stoffelijk overschot van stuurman Harker.
Stuurman Harker voer 18 maanden met schipper Charles Sutherland naar beide tevredenheid.Alles ging goed totdat een zware storm het schip noodzaakte om een opperte te zoeken in Dyrafjord, IJsland. De 12 man begonnen zich te vervelen en besloten  aan de wal drank te gaan kopen, een halve gallon Corn Brandy en 2 liter whisky.Dat zal beslist niet goedkoop zijn geweest in IJsland. De bemanning begon na verloop van tijd te dansen als Fred Astaire en te zingen als kneutjes, terwijl de storm buiten door raasde.
2 man bleven nuchter t.w. de 2e machinist James Jackson en de tremmer Carlill.
Mr. Jackson vertelde de Politie in Hull dat Carhill was een gemoedelijke scheepsmaat en stuurman Harker een man met een rustig karakter ondanks dat Mr, Jackson getuige was van de ruzie.
Om ongeveer 21.00  verbleven verscheidene bemannings leden in het voorin, Harker was behoorlijk dronken toen hij woorden kreeg met Carlill .
Harker probeerde Carlill met geweld uit het voorin te verwijderen en het kwam tot een handgemeen, de ruzie over geld eindigde in doodsbedreigingen. "Ik ben je nog niet vergeten van die koevoet " schreeuwde Harker, naar het schijnt had Carlill hem de vorige reis met de koevoet bedreigd. Ontkenningen volgde voor een lange tijdtot Carhill schreeuwde , Ja ik was het klootzak, op deze gezegde plaatste Harker zijn vuist op het gezicht van Carhill en riep "ik blaas je lampje uit".
Na middernacht zag Jackson Carlill zwaaien met het handlood wachtend op zijn prooi. Juist toen Harker zijn hoofd uit de overkapping van het voorin stak sloeg het handlood hard op zijn hoofd en hij viel de trap af hard tegen het schot toen hij daar beneden lag wachtte Carhill niet dat hij weer op z'n benen stond en gooide het handlood naar beneden weer op het hoofd van Harker. Wonderlijk Harker overleefde de aanvallen en na een minimale medische attentie van de dronken schipper ging hij in zijn kooi slapen.
De volgende keer dat Harker in beeld kwam was 3 dagen later, hij verscheen bij het ontbijt en klaagde over hoofdpijn, (  dat gebeurd wel meer als je een paar keer een handlood op je hoofd hebt gehad ) en besloot weer naar zijn kooi te gaan..
De volgende dag ging de kok naar de stuurman kijken en vond hem dood in zijn kooi, dit was voor schipper Sutherland de reden om terug te keren naar Hull. de maand er op werd Carlill's zaak gehoord in York rechtbank, De aanklager mr.  Darling had geen twijfel over de schuld van de verdachte en in zijn samenvatting van zijn  verhaal bracht hij de verdachte volkomen in diskrediet. In minder dan 15 minuten besloot de jury dat Carlill schuldig was . De rechter scheen nogal haast te hebben om thuis te komen en toen hij de doodstraf uitsprak toen adviseerde hij Carlill tussen neus en lippen door om maar vrede te sluiten met de wereld hierboven.
19 december werd bepaald voor de ophanging in Hull gevangenis. Carlill's moeder was een weduwvrouw en over 70 jaar oud en natuurlijk zei zij dat haar geliefde zoon James onschuldig was en een van haar beste zoons is. Ondanks de duidelijke schuld draaide op de een of andere manier de publieke opinie in Carlill's voordeel. Was het de Kerstsfeer dat men de hand over het hart streek, wat ook de reden was iemand begon een petitie om Carfill tegen ophanging te beschermen, hij / zij kreeg een 64.000 handtekeningen. Deze petitie werd naar de "Home Secretary" gestuurd die ermee instemde om de doodstraf om te zetten in een levenslange gevangenis straf.
William Harker liet een vrouw en 2 kinderen achter in een armoedige penny-loze staat. Op de dag dat Carhill zou gehangen worden schreef George Armitage van Armitage Trawling Co.een brief naar de uitgever van de Daily Hull Mail om een publiek beroep voor de armoedige familie. Armitage zelf schonk 10 Guineas in een speciaal opgericht fonds voor de family Harker hij drong er bij alle 64.000 mensen op aan om elk tenminste 1 shilling in het fonds te storten. De krant publiceerde de oproep aan het begin van de Kerstfestiviteiten maar de mensen waren waarschijnlijk te veel in Kerstviering om de moeite te nemen om geld te storten.
10 jaar na de opsluiting kwam Carfill vrij, hij had op een of andere manier het leven van een cipier gered en daar werd hij voor beloond, maar het kon ook zijn dat in 1915 de politiek dacht dat sommige gevangenen  in staat waren om voor King and Country te vechten en zo kwam Carlill bij de Royal Navy Reserve op een mijnenveger trawler en was op een gegeven moment in gevecht met een U boot die de trawler het water uit blaasde, Carlill werd gered en was vele weken in Chathem Hospitaal, door het gebeurde klaagde hij dat hij af en toe zijn geheugen kwijt was.
Toen de vrede was weer gekeerd trouwde Carhlill in 1919 met de weduwe Elizabeth Moss, dit was schijnbaar een tijd dat hij even zijn geheugen kwijt was omdat hij de bruid vergat te vertellen dat hij al reeds getrouwd was. In de ogen van de wet pleegde hij dus bigamie maar er kwam niets aan het licht en Carlill voer vrolijk als scheepsbediende verder. Maar... iemand vertelde de autoriteiten dat onze James al was getrouwd met ene Elizabeth Dick en Carlill's zus Eliza Sellen,  zij was op beide trouwpartijen getuige geweest. Ze leverde het bewijs voor de rechtbank dat er in 1901 tijdens de huwelijks ceremonie een ruzie was geweest en dat de bruid voor de huwelijksnacht was vertrokken en nooit meer is gezien. Carlill werd schuldig bevonden aan bigamie en moest voor 3 dagen in de "klink"
Einde.

[dekzwabber]

  Hallo Jan.
 Top  ,dat je dit artikel geplaatst hebt.
Misschien een voortzetting?van het werk,(al of niet tijdelijk)het werk van vreemeling wil laten doorgaan,en bij deze,de site weer een beetje Leven wil Inblazen .
Hopelijk,dat er wat meer gereageerd wordt,sucses met de eventueele voortzetting.
 All the best.
   Adje.