Herinneringen deel 3

[J.H.]

GY-427-Northern Sky.
2e Northern Sky kwam in 1968 ex GY-25-Statham.

[vreemdeling]

Noordover 45

Ik monsterde begin September op de Northern Sky.
De schipper was nog niet zo lang in die functie.
Toen ik het laatst bij hem had gevaren, was hij nog marconist.
Het was op deze reis, dat wij in het meest verschrikkelijke slecht weer terecht kwamen, waar in ik ooit heb moeten werken..
Wij visten toen in de Barentszee, langs de Russische kust en het weer was de hele reis al slecht geweest..
Die morgen hadden wij net de trawl uitgezet en het weer was al echt slecht met  hoge golven en een verschrikkelijke wind.
Wij hadden niet veel vis om te strippen en het weer begon steeds slechter te worden..
Het kostte ons ongeveer drie kwartier om de vis te strippen en weg te stuwen in het visruim., maar het waren angstige vijf en veertig minuten geweest.
De wind stond op BB boeg en wij kregen een echte aframmeling.
De golven waren erg hoog en met hoge brekende kruinen en zij rolden langs ons heen als een stoomtrein.
Het was moeilijk om staande te blijven, het schip had moeite om vooruit te komen en de hoge zeeën botsten tegen de BB boeg aan en veroorzaakten een hevige waterval tegen de voorzijde van het stuurhuis..
Het kostte ons veel tijd om terug te gaan naar de accommodatie op het achterschip..
Wij zaten bij elkaar in de messroom.
Wij dachten niet dat het veel zin had, om de kooi in te duiken, daar wij stellig verwachtten, dat de  schipper ons al gauw zou roepen om het vistuig weer scheep te halen.
Maar wij hadden het verkeerd.
Wij sleepten het net, de volle vier uur.
Toen wij het net haalden, was het weer zo slecht, om niet te geloven.
De golven leken wel bergen en de wind had nu de kracht van een chicaneur.
Het schip lag dwarszee op het weer en werd zijwaarts weggezet door de pure kracht van de wind en golven..
Een minuut lagen wij boven op de top van een golf en konden wij de horizon zien en de volgende minuut lagen wij op de bodem van een golf en keken we tegen de volgende golf aan, die naar ons toe kwam rollen..
Het was alsof je tegen de zijkant van een berg aankeek, maar deze bergen verplaatsten zich, met hoge golven, waarvan de kruinen af braken..
Toen ik overboord was geslagen op de Northern Aride, was het weer niet vergelijkbaar met dit huidige weer en ik moet toegeven dat ik nu bang was..
Wij zwoegden om het vistuig veilig tegen de zijde van het schip te krijgen.
Wij kregen het voor en achterbord  veilig in de galg en verzekerd en begonnen met het net binnen te hieuwen.
Toen de vlerk van het net voor de galg kwam,, zagen wij een grote  kuil met vis aan de oppervlakte omhoog komen, .
Wij zouden zeker problemen krijgen om die hoeveelheid vis aan boord te krijgen, was mijn gedachte.
De kracht van de wind en zee die ons voort dreef, was zo groot, dat toen wij het net tegen de zijkant van het schip hadden, het net begon af te scheuren.
Het begon bij het achter eind en langzamerhand vervolgde zij haar weg naar het voor eind,
Het nam ongeveer vijf minuten in beslag voor het hele net was afgescheurd,
Wij konden er alleen maar naar staan te kijken hoe het net en de kuil met vis vlug verdween over de volgende golf, om nooit weer terug gezien te worden.
Wat een opluchting bij de gedachten om het net zo zien te verdwijnen., maar het maakte de werkzaamheden voor ons wel een stuk gemakkelijker.
Alles wat wij nu nog moesten doen was de bobines aan boord hijsen. wat ons ongeveer 15 minuten kostte..
Wij sjorden alles wat er van het net was overgebleven vast en maakten het schip verder zeewaardig.
De schipper stuurde wat rum vanaf de brug en dat was wel het minste wat hij kon doen..

De derde man zou met Kerstverlof thuis zijn en ik wilde de schipper vragen of ik zijn baan niet voor de Kerst periode kon waarnemen..
Maar door wat wij zou juist hadden meegemaakt,, besloot ik ook, om de Kerstdagen thuis te blijven..
Na binnenkomst liet ik het kantoor weten dat ik met Kerst verlof zou gaan en daarna wilde ik  naar de zeevaartschool gaan, om mijn stuurman's papieren te halen.
Op het kantoor ontmoette ik de schipper van de Northern Sceptre, die mij de kans had gegeven om bij hem als derde man..in te vallen.
Ik vertelde hem, dat ik naar school wilde om mijn stuurman diploma te halen.
Hij vroeg mij, hoelang ik daar voor nodig zou hebben en ik vertelde hem dat ik daar in drie weken mee klaar zou zijn..
Hij vertelde mij toen, dat hij een andere stuurman wilde hebben, als hij weer binnen kwam en vroeg mij, of ik daar zin in had.
Daar was maar slechts een antwoord op,

Ik haalde mijn diploma op Woensdag 13 Maart 1961 en ging naar de schipper toe, zodra hij binnen kwam, om te zien, of hij niet van mening veranderd was..
Ik vroeg hem of Billy Woods zou toestaan dat ik zijn baan zou krijgen, omdat hij nu op het kantoor werkte en nu de leiding had bij de monstering van stuurlui.
Maak je maar geen zorgen, verzekerde hij mij.
Ik ga wel naar de grote baas, boven op zijn kantoor..
Hij kwam terug en vertelde mij, dat ik moest gaan monsteren.
Billy Woods was erg kwaad en liet duidelijk zien, dat hij er niet blij mee was.

Ik vertrok op Zaterdag 16 Maart als stuurman, op de Grimsby trawler Serron.

Wordt vervolgd.

[J.H.]

GY-309-Serron

Geb. bij Cook, Welton & Gemmell, Beverley.
1943-HMT-Fusilier.
Eign: The Admiralty, Whitehall, London.
Gt. 579 x Nt.181
53.2 x 9.3 mtr
Kolenstoker C.D.Holmes-1000 Ipk.
1946-GY-309-Serron.
Eign: Standard Steam Fishing Co.Ltd.
1947-Oliestoker, Gt 578 x Nt-212.
1965 Verkocht naar sloperij Thos W. Ward Ltd te Preston, 1965 gesloopt in Grays, River Thames.

[J.H.]

GY-309-Serron

[J.H.]

Gy-309-Serron, met Pennant nr T-305-Fusilier

[vreemdeling]

Noordover 46

Mijn eerste reis op de Serron was de meest ontmoedigende reis, die ik ooit maakte..
Ik kwam daar aan boord  en ik kende alleen maar de schipper en rondkijkend naar de bemanning was het alleen maar de dek jongen die ik kende, maar die jonger was als ik.
De bemanning was goed ervaren en konden mij waarschijnlijk alles vertellen, hoe ik mijn werk moest uitvoeren en sommige van hen, probeerden dat ook.
Toen wij de haven uit waren, maakten wij het schip gereed  voor een reis naar IJsland..
De schipper zei mij, dat ik de eerste wacht moest nemen..
Het was mooi weer, wel wetend dat het nog steeds Maart was.
Na mijn wacht zat ik in mijn kooi. Het was de eerste keer dat ik een hut voor mezelf had,
Het voelde goed aan en ik zat daar na te denken over wat er aan dek gedaan moest worden
De volgende morgen, werd er op de deur van mijn hut geklopt..
Ik riep, om binnen te komen..
Het was de man die over het visruim ging..
Hij vertelde mij dat hij in die functie de laatste achttien maanden had gewerkt en als ik het goed vond, wilde hij daar mee doorgaan.
Ik was hier blij over, daar de visruim man twaalf uur verantwoordelijk is voor het visruim, als de stuurman niet aan dek is..
Het visruim was armzalig en niet goed om vis er in op te slaan, wat voor mij slecht nieuws was..
Op dit schip was er een koel apparaat voor het visruim, die gewoonlijk op halve kracht werd gezet halverwege de reis.
De volgende morgen werd iedereen gepord voor de ochtend maaltijd en wij begonnen het vistuig klaar te maken voor de komende reis.
Ik had daar geen moeite mee, daar ik er vrij goed in was, om een vistuig samen te stellen.
Het belangrijkste was, dat de bemanning te laten weten en dat zij het ook zo deden..
Ik denk dat de meeste van de bemanning dachten dat ik een of andere jonge knul was, die niet veel ervaring had.
Zij hadden gelijk, daar ik slechts zes reizen gemaakt had als derde man,
De meeste stuurlui varen een jaar als derde man, voor zij worden aangenomen als stuurman..
Gedurende het verloop van de dag, verliep alles uitstekend.
Ik had het vertrouwen gekregen van de meesten van de bemanning, maar er waren een paar, die iemand zo jong als ik misgunde, om hun te vertellen, wat zij moesten doen,
Behalve dat, deed ik het goed.
Gedurende de reis hadden wij een paar keer een vastgelopen net..
Als een net vastloopt op een obstructie op de zeebodem, komen de vislijnen tegen elkaar aan te liggen, wat dan ook de visborden tegen elkaar aan trekt en als zij gaan draaien, hierdoor de vislijnen ook in elkaar draaien.
Het is dan een gecompliceerd en moeilijk karwei, om de vislijnen te ontwarren.
Een andere keer komen zij gemakkelijk uit elkaar.
Maar het is altijd de verantwoordelijkheid van de stuurman, om ze uit elkaar te krijgen.
Bij het proberen de vislijnen te ontwarren, vertelde een van de matrozen mij, hoe ik het moest doen.
Ik luisterde wel naar hem en hij had ook gelijk, maar ik deed het op een andere manier, waarvan ik wist, dat het ook erg goed werkte.
Ik vertelde hem, dat ik eerst mijn eigen manier zou proberen en als dat niet werkte, zou ik het op zijn manier doen., wat hij niet leuk vond..
Gelukkig werkte mijn manier perfect.
Naderhand sprak ik hem alleen en ik vertelde hem, dat zijn idee erg goed was en ik wist dat het zou werken, maar ik deed het op mijn manier, als zou ik hiervoor de zak krijgen. als ik er een rotzooitje van maakte en dan kon ik alleen maar mij zelf de schuld er van geven.
Wij konden later goed met elkaar opschieten.
Ik was op een keer in het stuurhuis samen met de schipper.
Wij praatte over het werk en hij dronk een tinnetje bier.
Mijn voorraad bier schijnt heel vlug te slinken, maar ik denk niet dat iemand het zal stelen, want het staat in mijn bad kamer en niemand komt daar, behalve ik, merkte hij op.
Hij kon mij er niet de schuld van geven, want ik nam die reis geen borrel of een tinnetje bier.

Terwijl nog aan het vissen waren, maakte ik een wandeling over het dek om te kijken of alles nog in orde was..Toen ik aan de SB kant kwam, wist ik ook meteen, waar de schipper zijn bier bleef..
Toen ik achter de winch vandaan stapte , botste ik tegen twee matrozen.
Zij hadden een bezemsteel met een strik aan het uiteinde en staken deze door de patrijspoort van de badkamer van de schipper en  konden zo blikjes bier bemachtigen..
Zij hadden al drie blikjes bier bemachtigd, toen ik hen betrapte..
Ik zei hen, dat ik dit aan de schipper kon vertellen, en dat dit zou betekenen, dat zij ontslagen werden.
Of ze konden de drie blikjes houden en verder niet meer stelen,
Aan hen de keus.
Zij kozen voor het laatste en boden mij een blikje bier aan., wat ik weigerde..

De visserij was slecht maar het weer was ongebruikelijk warm voor de tijd van het jaar,
Na een kee gevuld te hebben met vis, schepten wij er 2 tot 3 voet ijs op, tussen de vis en het dek, om de vis netjes en koel te houden., maar bij dit warme weer, smolt het ijs te vlug..
De visruim man stelde voor dat de koel installatie werd ingeschakeld maar de schipper weigerde, zeggend dat wij de koel installatie niet nodig hadden en dat het alleen was voor de thuis reis..
De visruim man en ik vertelde hem, dat als wij de koeler niet zouden gebruiken, de vis zou bederven, maar nog steeds weigerde hij.
De dag, waarop wij de vis aan de wal brachten, ging ik een kijkje nemen in de afslag hal, om te kijken naar de kwaliteit van onze vis..
Ik was blij dat de vis er goed uit zag.
Die ochtend was er veel vis aan de afslag..
De afslag hal gonsde van het geluid van de kopers die in de hal rond liepen om de kwaliteit van de vis van ieder schip te bekijken en van welke reis zij de vis wilde kopen..
Voor de verkoop van start zou gaan, werd de vis van elke reis gecontroleerd op kwaliteit en versheid, door een employé van het Ministerie van visserij..
Hij stond bekend onder naam van" Peperbus" man en hoe hij aan deze benaming kwam, weet ik niet, maar hij was de schrik voor iedere stuurman, wat afhankelijk was, hoe zijn stemming die dag zou zijn..
Hij kon je maken of breken en hij was niet te beïnvloeden.
Die ochtend brachten wij 1.500 kits vis in de afslag.
De vis werd aangeboden in 10 stone's kisten en werden in de afslag geplaatst in blokken van 200 kisten.
Bij aankomst na onze reis, wandelde de peper bus man naar het eerste blok van 200 kisten en keek in drie kisten vis. Hij strekte zijn arm uit en keurde de hele partij af.
Ik was woedend en ik wilde dat weleens met hem bespreken, maar de visruim man, waarschuwde mij er voor om dit niet te doen..
Als je het wel doet, keurt hij nog meer vis af..
Ik moest dit feit accepteren, dat 200 kisten goede kwaliteit vis werden afgekeurd,
Ik was totaal opgebrand.
Nadat de peperman was vertrokken, hoorde ik twee vis handelaars tegen elkaar zeggen.... Vreemd hè..... om goede vis af te keuren zoals deze vis
Ik heb ze gekocht.
Ik benaderde de vis handelaar en vroeg hem, wat hij van de kwaliteit van de vis dacht.
Hij zei, dat het wel ging, niet het beste van de wereld, maar beslist niet slecht genoeg om te worden afgekeurd.
Ik heb ze allemaal gekocht, vervolgde hij.
Ik kreeg mijn ontslag, wat te danken aan de peperbus man.

Toen ik mij later op de ochtend meldde op het kantoor, werd ik binnen geroepen in Woody's kantoor.
Hij verklaarde mij dat hij het niet zo had op schippers, die naar de scheeps agent gingen  , buiten hem om en stuurlui lieten monsteren, daar het zijn werk was..
Ga weer naar zee als matroos en krijg meer ervaring als derde man,
Kom dan over drie jaar terug en dan zal ik wel beslissen, om je een baan  als stuurman krijgt.
Ik was hartstikke kwaad .
Ik zei hem,.... op deze tijd, het volgende jaar zal ik mijn schippers diploma hebben en ik trek mijn diploma terug uit deze rederij en ik veranderen van maatschappij.
De volgende keer, als ik in dit bureau kom, zal het zijn voor een baan als schipper..
Ik vroeg hem of hij mijn stuurman's diploma terug wilde geven en in verliet de Northern Trawler maatschappij en stapte over naar de Ross groep,.
Het was 5 April 1961 en de schippers waren toen in overleg met de reders,
Na een vergadering was er nog steeds geen overeenkomst en de schippers gingen in staking.

Bij de overdenking dat ik het kantoor had verlaten, voelde ik, dat het een slecht ding was..
Wat ik had moeten doen, was, dat ik naar boven had moeten gaan, om alles  met de scheepsagent te bespreken..

Wordt vervolgd



 

[vreemdeling]

Noordover 47

Op 13 Mei 1961 eindigde de staking.
Mij werd medegedeeld dat ik voor een paar reizen kon monsteren op de trawler Reperio als derde man en daarna zouden zij mij een baan  geven als stuurman.
Dit schip was zeker iets anders.
Zij ging hoorde thuis in de donkere Middel Eeuwen, een kolen stook trawler met de brug op het achterschip, nog achter de schoorsteen.
Zij was in 1907 gebouwd en was netto 91 ton groot ( laad vermogen ) en een machine vermogen 70 PK
Zij was 45 jaar oud en dat kon je best aan haar zien..
Zij had geen trekkracht om over te praten, als zij het net voort sleepte.
Zelf de zeemeeuwen peddelde ons voorbij en als de machinist de druk in de ketels liet zakken en dan lag zij vrijwel geheel stil.
De eerste keer, dat dit gebeurde. stond ik op de brug.
Ik dacht, dat wij met het vistuig op de zeebodem waren vast gelopen..
Ik zette de telegraaf op zeer langzaam vooruit en liet de bemanning porren..
De schipper kwam de brug op gehold, keek rond en zei tegen de bemanning, dat zij weer hun kooi op konden zoeken..
Hij richtte zich tot mij en zei...... Wij zijn echt niet vast gelopen, maar die rotzak van een tweede machinist heeft de stoomdruk weer laten zakken..
Ik zou hem zijn ontslag wel willen geven, maar er zijn maar weinig goede machinisten, die op dit oude krat nog willen varen.
Geef haar een half uur en dan zal je zien, dat zij weer vooruit gaat, als de druk in de ketel weer op peil is.
Kijk wel uit dat het vistuig niet in de war is geraakt en ga dan door met nog anderhalf uur te slepen.
Is dat even prachtig, dacht ik bij mijzelf.
Het is goed, dat het mooi weer is, ander had het een rommeltje geweest met het net.
Ik kan het niet begrijpen, dat dit soort schepen nog steeds een veiligheid certificaat krijgen, zij vallen bijna uit elkaar van ellende..
Het waren stalen schepen en de huid platen waren al aardig dun..
Ik gooide eens een moersleutel op de ombouw van de machine kamer en hij ging als een speer door de beplating heen, zo dun was de beplating.
Op een andere keer was de klep van een spuigat vast gelopen. Ik gaf er een paar harde tikken op en het geheel brak van de verschansing af en viel in het water en we zagen het niet meer terug..
Toen wij de volgende reis weer naar zee vertrokken, hadden ze een plaat over het gat gelast.
Ik deed maar twee reizen op dit schip en werd stuurman op de Ross Lion.
De trawler Reperio werd in 1953 gesloopt.


De Ross Lion was een diesel trawler,.  Mooi en schoon.
Zij was 274 Bruto register ton en had een motor vermogen van 670 pk.
Stumpy Reynold was haar schipper en ik kon goed met hem opschieten..
Hij was niet alleen een goede schipper, maar ook een uitstekende visserman.
Hij kende de kabeljauw gronden in de Noordzee, als de achterkant van zijn hand..
In die tijd liet de Ross Groep nieuwe schepen bouwen, speciaal voor de Noordzee en  de visgronden op midden verre afstanden.
Deze schepen stonden bekend als de "vogeltjes boten ".
Het waren de Ross Tern, Ross Falcon, Ross Kestrel. Ross Hero, Ross Hawk, Ross Cormorant, Ross  Curlew, Ross Eagle en de Ross Kittywake en het waren ideale schepen van de Noordzee en de midden verre wateren..
De Ross Lion was een uitstekend schip als zij voor de wind stoomde, maar in andere omstandigheden, was zij een verschrikkelijk zeeschip.
Zij kreeg meer water over haar heen, dan de Titanic..
En ik ben meer dan eens over haar dek gespoeld..
Ik kon zo goed met de schipper opschieten, dat hij zei, toen wij binnen liepen, dat hij het kantoor zou vragen of hij mij mee kon nemen als stuurman op zijn nieuwe schip de Ross Falcon, die klaar zou zijn voor haar proefvaart , als wij de volgende reis gedaan zouden hebben.
Ik voelde mij echt bevoorrecht en ofschoon ik nog niet lang stuurman was, dacht hij. dat ik mijn werk goed genoeg gedaan had om met hem mee te gaan nar zijn nieuwe schip.
Jammer genoeg liep het niet zo af, als ik hoopte..
Toen wij weer terug keerden in de haven en de vis losten, vroeg de schipper het aan de scheepsagent en hij weigerde.
Hun argumenten waren, dat een ervaren stuurman met hem mee moest.
Mij werd meegedeeld, dat ik stuurman moest blijven op de Ross Lion..
Dus de volgende reis voer ik met een nieuwe schipper, Jam Gladwell.
Hij was ongeveer drie en twintig jaar oud en dit was zijn eerste vaste schip als schipper..
Hij was erg ijverig om een succes te maken van zijn nieuwe taak.
Jim en ik waren ongeveer van dezelfde leeftijd en wij werden goede vrienden.
Wij voer acht maanden samen vanaf September tot het volgende jaar April..
Het was geen fijne winter.
Wij hadden veel slecht weer en varend op een schip als de Ross Lion, maakte het erg moeilijk.
Jim viste nog bij veel slecht weer, maar hij was erg voorzichtig en liet mij mijn gang gaan met de werkzaamheden aan dek..
Hij bemoeide zich daar niet mee en alles liep op rolletjes.
Ik wil niet zeggen, dat Jim een storm gek was of iets dergelijks, maar ik ben er zeker van, dat wanneer hij zijn hemd zou uit trekken, dat je op zijn rug naast zijn wervel kolom, zwemvliezen zou aantreffen.
We hadden op dat schip samen een goede tijd, maar ook wat vervelende zaken.
Op een van de reizen visten wij bij de Deense kust en veranderden van visgronden tijdens de nacht.,
Wij liepen voor een zware storm uit en toen het weer snel verslechterde tot windkracht 10, werden de golven ontzettend hoog.
Het was nodig om te gaan liggen steken.
Jim zei mij, dat ik het roer moest nemen en op zijn orders moest wachten.
De vaart van het schip werd verminderd tot langzaam en hij wachtte af tot het schip tamelijk rustig lag en toen gaf Jim mij orders om het roer hard over SB te gooien.
En te gelijker tijd zette hij de motor volle kracht vooruit..
Het schip begon snel naar SB te draaien en maakte meer vaart.
Toen wij dwarszee kwamen te liggen , begon het schip zwaar te slingeren.
Je kunt het niet voorstellen hoe hoog de golven waren, als je voor de wind vaart, 
Zij waren huizenhoog..
Wij lagen bijna met de kop in de wind, toen een geweldige golf voor ons opdoemde en zich op SB boeg stortte..
Wij doken onder de ramen van het stuurhuis, verwachtend dat de ramen zouden worden ingeslagen, toen die golf zich op de boeg stortte.
Het hele schip schudde en schokte, toen de kracht van de golf op het dek uit een spatte. en hierbij de verlichting aan de mast en het dek compleet vernielde.
Een andere golf trof de brug met zo'n kracht dat zij een deuk in de opbouw van de brug achter liet.
Later, toen het weer verbeterd was, vonden wij de verlichting op het dek terug en het zag er uit of er met een stoomwals over heen was gereden.
De volgende dag, hoorden wij, dat de Artic Viking, een trawler uit Hull, was gezonken,
Zij was op haar thuisreis vanaf de Noorse visgronden tijdens een NW storm.
Zij was net Flamborough Head gepasseerd en was ongeveer nog twee uur van de thuis haven verwijderd..
Gedurende de nacht moest het schip stoppen voor een reparatie aan een gebroken pijp in de machine kamer..
Toen zij gestopt lag en dwars op de golven kwam te liggen, werd zij belopen door twee hoge golven, direct na elkaar..
Het schip helde zwaar over en kapseisde, toen de tweede golf aan dek spoelde..
Het gebeurde allemaal in nog geen twee minuten.
Veertien leden van de bemanning slaagde er in op een open vlot te klauteren, maar vijf bemannings-leden waren minder gelukkig en gingen met het schip ten onder,
De mannen op het reddingsvlot dreven meer dan een uur in de huizenhoge golven, wanhopig licht fakkels tonend.
De mannen op het vlot werden uiteindelijk gezien door de Poolse logger Derkacz, maar het koste meer dan vier uur om de mannen te redden, ten gevolge van de verraderlijke condities.
Iedere man op het vlot werd er met een lijn vanaf gehaald .
Het duurde bijna twee dagen, voor deze geredden in Hull terug waren..
Op onze volgende reis, waren wij weer terug bij de Deense kust,
Het weer was weer erg slecht en terwijl wij de trawl aan het halen waren, stortte een hoge golf aan dek en spoelde ons allen over het dek.
Het was echt schrikwekkend.
Als je weggespoeld wordt door een golf, is dat echt geen geintje.., want je weet niet waar je terecht komt.
Je kan de kracht van de zee voelen als zij je voort drijft over het dek.
Je hoopt alleen nog maar en je bidt,  dat je niet tegen de staanders aan dek wordt gemeten of de winch of een ander hard obstakel op haar weg.
Of nog slechter, dat je overboord spoelt..
Toen wij weer op de been waren, ontdekten wij dat we een slachtoffer hadden.
Een lid van de bemanning was tegen de winch gesmeten, en met zijn gezicht tegen een uitstekend object gekomen.
Hij bloedde uit een oog en het oog was opgezwollen als een ballon.
Ik zei tegen een paar mannen, dat zij hem naar achteren moesten brengen en ik ging naar de de brug, om de schipper te waarschuwen, wat er gebeurd was.
Hij ging naar achteren om de gewonde man te bekijken en op de terug weg vertelde hij mij om het vistuig zo spoedig mogelijk aan boord te halen..
Toen wij dat hadden gedaan, werd er onmiddellijk koers gezet naar de dichts bijzijnde haven, naar Esbjerg in Denemarken. om zo snel mogelijk medische behandeling te krijgen.

wordt vervolgd

[J.H.]

Gy-298-Reperio

Geb. bij Cook Welton & Gemmell, Beverley.
1907-Gy-298-Reperio.
Eign ; George F. Sleight
1915-Royal Navy.
1918 terug naar eign.
1933-eign. George F. sleight & Raymond L.Humphry.
1949-eign: George F. Sleight & Sons Ltd.
1956-eign: Derwent Trawlers Ltd
1959-eign: Ross Trawlers Ltd.
1962, gesloopt te Gent.

[J.H.]

Gy-298-Reperio

[J.H.]

Gy-216-Ross Lion

Geb. bij Cochrane, Selby.
1956-GY-216-Ross Lion
Eig: Derwent Trawlers Ltd.
gt =274 x Nt = 89
L=35.00 x Br 7.60 x dt 3,65 mtr.
Ruston & Hornsby-605 bhp.
1959-Eign; Ross trawlers Ltd.
1959-Eign ; Yorkshire Trawlers Ltd.
1962-Eign: George F.Sleight & Sons Ltd.1963-Eign; Ross Lake Canada Ltd, st. Johns.
1973-Eign: Burgeo Fish Industries Ltd, Burgeo, Newfoundland
1988 -??

[J.H.]

GY-216-Ross Lion.

[vreemdeling]

Noordover 48


Met het vistuig aan boord en goed weggestuwd, werd koers gezet naar Esbjerg.
De schipper waarschuwde de haven autoriteiten, dat wij onderweg waren en bestelde een loods om
ons naar binnen te brengen.
Bij aankomst kwam de loodsboot naar buiten, maar het weer was te slecht, om de loods bij ons aan boord af te zetten.
Wij moesten nu maar de loodsboot volgen.
De vaargeul naar de haven ingang van Esbjerg is erg nauw en met een scherpe bocht.
Toen wij de loodsboot volgde, was er plotseling een hevige sneeuwbui en wij konden niets meer zien en verloren ook het zicht op de loodsboot.
De sneeuw, die voort gedreven werd door de krachtige storm wind, was zo dik, dat het voor ons ook onmogelijk was om iets op de radar te zien.
De schipper ging langzaam varen daar wij geen idee hadden,waar wij zaten of waar de loodsboot was.
Een paar minuten later, riep de loodsboot ons op op de VHF radio en zei ons, dat wij koers moesten veranderen naar SB.
De schipper gaf de opdracht om van koers te veranderen,
Toen hij dat deed, keek ik op de diepte meter en tot mijn verbazing, werd het water snel ondieper.
Ik opende mijn mond om het de schipper te vertellen, maar voor de woorden uit mijn mond kwamen, liepen wij op de rand van de zandbank..
Het schip gaf een plotselinge ruk naar SB en helde over met een angstwekkende  hoek en wij moesten ons vast houden om niet uit balans te worden gegooid..
Toen wij weer in wat dieper water kwamen, verdween de helling, maar het was wel een zorgwekkend moment geweest.
Wij gaven een zucht van verlichting, toen de sneeuwbui op trok en wij weer de loodsboot konden zien en wij ook weer de radar konden gebruiken..
Wij legden het stuk vaargeul verder af en kwamen in de haven van Esbjerg, zonder verdere moeilijkheden.
Bij het binnen lopen van de haven, kregen wij instructies van de havenmeester waar wij aan de kade konden meren, waar wij werden verwelkomt door de immigratie officieren, de douane en een dokter..
Zij gaven de schipper orders, dat hij een gele vlag moest hijsen, om aan de geven, dat het schip in quarantaine was.
Jim vroeg naar de reden er van en hem werd verteld dat het kwam, dat  ons bemanningslid polio had..
Op dat moment was er in Engeland een uitbraak van polio en ergens hadden zij een verkeerde boodschap gekregen..
Na een erg lange discussie en een onderzoek van de dokter, werd ons toegestaan, om de vlag weer neer te halen..
De dokter onderzocht de gewonde man en de patiënt werd doorgestuurd naar een ziekenhuis voor een foto onderzoek van het oog, om te zien hoe ernstig de beschadiging was.
De imm0iagratie officieren, wilde al onze paspoorten zien, maar niemand had een paspoort.
Zij besloten, dat wij de wal op konden gaan op de voorwaarden, dat wij geen moeilijkheden veroorzaakten. .
Bij moeilijkheden, waarschuwden zij ons, zou de straf niet mals zijn..
Wij hadden een goede bemanning en er waren helemaal geen problemen.
Ik was onder de indruk van de stad, 
De stad was erg schoon en afval werd niet gezien en de mensen waren erg vriendelijk en wij voelden ons daar welkom..
En ik moet zeggen, dat Denemarken mij wel beviel..
Wij waren blij om te horen, dat het oog van ons bemanningslid niet zo slecht was als wij gedacht hadden.
Er was geen ernstige schade en het ziekenhuis gaf hem wat druppels om er in te doen en vertelde hem, dat hij niet aan dek mocht werken.
De schipper kocht een zeekaart van de vaargeul naar buiten en wij besloten geen loods te nemen..
De volgende morgen, vertrokken wij uit de haven..
Er waren nog steeds wat buien, maar ook de wind was iets verminderd.
Een Deens vissersvaartuig verliet de haven gelijk met ons en haar schipper zei ons haar te volgen, wat erg vriendelijk van hem was en wij vertrokken gezamenlijk..
Jim zei mij, dat ik het roer moest nemen tot wij vrij waren van de vaargeul.
Het zicht was goed voor vijf minuten en daarna opende de hemel weer.
Wij zaten weer opnieuw in een sneeuwstorm.
Het Deense vissers vaartuig verdween in de sneeuwstorm en de radar  was weer onbruikbaar..
Wij moesten ons vertrouwen stellen op de diepte meter, die ons vrij moest houden van de zandbanken, maar wij slaagden er toch weer in, om de bodem twee maal te raken..
Wij waren blij dat wij de vaargeul uit waren.
Het werkte wel op onze zenuwen, maar wij klaarden het.

Ik wist, dat er één van onze bemannings-leden regelmatig naar het kantoor van de scheepsagent ging, om hem te vertellen wat er aan boord gebeurde tijdens de reis.
Dit kwam regelmatig voor op trawlers en de scheepsagent hadden zo zijn mol aan boord van een schip en wisten zo alles van iedereen en van iedere gebeurtenis.
Wij hadden wel een idee, wie dat bij ons aan boord was en wij zetten een paar vallen voor hem uit.
Wij vertelde het bemanning lid een paar leugens en wij waren er zeker van, dat het kantoor het te weten zou komen.
Een paar reizen later werd ik op het kantoor geroepen en de scheepsagent vertelde mij dat Jim en ik uit elkaar gehaald zouden worden..
Waarom zou je dat doen, vroeg ik hem.
De scheepsagent vertelde mij toen, dat hij bepaalde geruchten had gehoord..
Wat voor dingen ?     Kan je misschien iets nauwkeuriger zijn ?    vroeg ik hem.
Ik denk, dat het in je eigen voordeel is om het zo maar te laten. Ik denk dat het beter voor je toekomst is.
Ik werd van de Ross Lion afgehaald en werd stuurman op de pas nieuwe trawler Ross Comorant.
Ik was er heilig van overtuigd, dat, als ik niet was overgeplaatst, Jim en ik nog wel een paar jaar bij elkaar hadden gevaren.
De Ross Comorant was een moderne trawler, slechts een paar maanden oud en haar schipper was Stan Shreeves.
Hij was een uitstekende Noordzee schipper en ervaren in de visgronden bij  de Faroer eilanden en benoorden Schotland.
Ik dacht, dat wij goed  met elkaar zouden kunnen opschieten./
Ik was niet erg familiair met de schippers op deze schepen en als de bemanning met elkaar praatte over de diverse schippers, had ik geen idee, over welke schipper zij het nu hadden.
Op een middag was ik op wacht in het stuurhuis,., terwijl de schipper zijn middag slaapje deed., toen er een conversatie  op gang kwam op de scheeps radio, tussen andere schippers.
Zij riepen een bepaalde schipper op, die Rachmaninov werd genoemd en man, je moest eens weten, hoe zij hem noemden.
Arme kerel, dacht ik, hij moet de meest gehate schipper in de Noordzee zijn,
Een uur later, toen ik onze schipper porde om te halen, vertelde ik hem over de visserij rapporten en  wat de andere schepen hadden gevangen en net toen ik de brug wilde verlaten, vroeg ik hen, wie nu feitelijk Rachmanonov was.
Ik heb geen idee, was zijn antwoord,    Waarom,....... wat wisten zij allemaal te vertellen.
Ik vertelde hem alles wat ik had gehoord en toen ik daar mee klaar was, zei hij.
Oke, hoepel nu maar op.
Hij leek mij een beetje slecht gehumeurd, maar nu was hij bepaald niet de prettigste persoon, als hij net gepord was..
Ik verliet de brug en ging naar de messroom en ik vertelde de bemanning over de conversatie die ik met de schipper had en zij bulderden allemaal van het lachen.
Kom op jongens, .....wat is er nu zo leuk, was mijn antwoord hier op,
Weet jij niet, wie Rachmaninov is,.... vroeg er een. ?
Ik heb geen idee, was mijn antwoord..
Wel, jij hebt net nog op de brug met hem gesproken en hij begon op nieuw te bulderen van het lachen.
Geweldig, dacht ik bij mijzelf, ....weer een goed begin, bij een nieuwe schipper !
Op deze eerste reis, visten wij bij de Deense kust op tong in de Sylt Rough.
Wij vingen goed  en keerden terug met een goede vangst, bestaande uit 430 kits schol en 70 kits tong
Die morgen was ik bijtijds in de afslag om te kijken bij de lossing van de vis en om aan  de wal ploeg een lijst  met werkzaamheden te geven, wat gedaan moest worden..
Toen ik hier mee klaar was, ging ik de markt hal in om te zien, hoe de lossing verder verliep..
Er moesten nog maar een paar kisten worden gelost vanuit het visruim en ik begon te tellen, hoeveel kisten vis wij uiteindelijk gelost hadden.
Ik begon met de kisten tong,
Ik telde 86 kisten tong, wat 16 kisten meer was dan mijn oorspronkelijke berekening en ik was daar blij over..
Het totale aantal kisten vis van een uitstekende kwaliteit, was 455 kisten.
Later op de ochtend ging ik naar het kantoor, om mijn loon in ontvangst te nemen..
Als je stuurman of schipper bent, krijg je een lijst waarop wordt aangegeven, hoeveel kits vis er gelost zijn en welke prijs je voor iedere soort vis hebt gekregen..
Wij maakten een goede besomming en iedereen was blij..
De volgende reis, zat ik in mijn hut en bestudeerde ik de besomming lijst en ik zag op de lijst dat wij maar 75 kisten kisten tong hadden afgeslagen..
Ik wist, dat dit fout was,, want ik had zelf 86 kisten geteld, dus dat waren er 8 kisten tekort.
Ik liet mijn bevindingen aan de schipper zien en hij zei mij dat ik dat aan het kantoor moest laten weten, als wij weer binnen kwamen..
Het kantoor zei, dat zij er naar zouden kijken en bij de volgende reis stonden de 8 kisten tong extra op besomming list..
Als ik er niet over gesproken had, was ik er heilig van overtuigd, dat wij er nooit voor betaald hadden gekregen..
Ik wil niet zeggen dat er wat gerotzooid werd, maar je moest wel je vis in de gaten houden..
Er waren een of twee onbetrouwbare rederijen, waar van bekend was dat ze van je steelden als je vis in de afslag had gezet..
Het leek mij wel een beetje vreemd, maar de volgende reis, kreeg ik mijn ontslag..

wordt vervolgd

[J.H.]

GY-665-Ross Cormorant

Geb.bij Cochrane, Selby.
1961-Gy-665-Ross Cormorant.
Eign: Ross Trawlers Ltd.
L=32.7 X Br=7.5 x D= 3.8 mtr.
Gt: 288 x Nt 92
Ruston & Hornsby 550 bhp.
1961-Eign: George F.Sleight & Sons Ltd.
1969-Eign : B.U.T. ( British United Trawlers)
1967-Eign: Ross Trawlers Ltd.
1969- Eign:  Goweroak Ltd.
1982-Eign: George Craig & Sons.Ltd, Aberdeen.
1982-Lt-314-Dominica.
Eign.-Colne Shipping Ltd.
1984-Offshore standby vessel.
1991-gesloopt bij Tollgate Metals Ltd.

[J.H.]

GY-665-Ross Cormorant

[zier]

Als ik dat zo leest,in holland had je ook niet veel te vertellen,maar bemannings zaken lost de de schipper op,maar dit lijk het wel gestapo streken.