Colytto.
Hier komt het schip in Vancouver aan in Juni 1963, we waren op 31 december-1962 uit Rotterdam vertrokken naar Rouaan en Le Havre, graan laden voor China,de loshaven was nog hiet bekend maar werd later Hsingkang / Takubar.We gingen vandaar een beetje heen en weer varen tussen China en Vancouver met bunkerhavens in Japan. Het schip had een tijdje opgelegd gelegen in de Waalhaven, het onderhoud had hiermee wat te lijden gehad, zo ook voor de mcgregor luiken, soms kantelde ze niet en moesten even geholpen worden met een koevoet ,even een tilletje. de Chinezen braken altijd al de graanschotten af en maakten er een zooitje van, dus tijdens de oversteek moesten er feeders en slingerschotten worden gebouwd van het hout wat heel was gebleven, op een zondagochtend een uurtje of 6 gimgen we ruim 4 en 5 opengooien en ik zie iemand met die koevoet een metertje de lucht ingaan , dus kijken, daar was voor ons niet veel te doen, kapt. en 1e stuurman er bij en de matroos Azis naar het hospitaaltje vervoerd. Er moest een dokter komen, de dichts bijzijnde was een 400 mijl weg, een Amerikaan ,die zette z'n motors volaan en deed zo'n 35 mijl per uur en wij ook een 15 mijl dus schoten we lekker op, s'middags omstreeks 15.00 was de Yank nabij en konden we de matroos overzetten en dan naar het ziekenhuis in Japan , dat was voor ons een 3 dagen varen geweest.Kregen later bericht dat hij was zijn oog kwijt en er was een zenuw doormidden gesneden, de koevoet had hem onder zijn kin gepakt. Tijdens het opentrekken van het ruim liep er een luik klem , hij wilde met die koevoet het luik kantelen maar i,p.v.de koevoet onder de ketting te nemen nam hij deze er boven, het luik kantelde maar tevens kwam de ketting stijf en trok de koevoet uit zijn handen en het ongeluk was gebeurd.
Kapt. Wout Knoester weigerde na een aantal reizen om nog een reis te doen naar China, hij had het er benauwd gekregen want ze wilde hem daar in de bajes zetten omdat hij een paar Chinezen van boord had geschopt, die mannetjes stonken als de pest, als ze naast je gingen staan dan ging je haast over je nek, opper Chinees komt aan boord en zegt die 2 Chinezen er op en jij in de bak of je houdt je kop en die Chinezen slapen gewoon aan boord naast jouw hut, ja?? Van Vancouver gingen we naar Kaapstad maar dat was makkelijker gezegt dan gedaan, schepen die op rood China hadden gevaren mochten een half jaar niet in Amerika komen, en Panama was toen Amerikaans en daar lagen we dus,we kregen ook geen brandstof, ja we vermaakten ons wel . Kapt. met z'n kornuiten moesten met gasten van de FBI ? zoveel mogelijk de koersen in de kaarten zetten van de havens die we in China aangelopen waren, dit, om dat het daar verrotte van de mijnenvelden, nou die loodsen kwamen op een afstand van 50-100 mijl aan boord dus er werden geen koersen in de kaarten gezet, dat vond Loods Chinees niet goed.Na enkele dagen kregen de Yanken het bloed voor het hart en stuurde die arme Hollanders door het Panama Kanaal maar geen bunkers, dat werd dan Curacao. Kaapstad maakte alles weer goed en na een week of 6 binnen te hebben gelegen vertrokken we daar weer, de volgende haven was Lourenco Marques en zo tufte die goeige Colytto voort.
Auteur