Een citaat uit het boek "The Humble Dutch Herring "
Hoofdstuk  "The New Herring "

Dotted throughout most towns in Holland there were, in the days of peace, herring stalls on the streets, where for a few cents, working men and members of the white-collar brigade, poor and not poor would buy their herring and eat it then and there on the street.
But for so special a delicacy a special method of consumption was evolved.

Every member of the little crowd around the stall would grasp the two end of his herring's tail between thumb and forefinger of each hand.
Then , flipping the herring over its own axis, a firm wrench would remove half the flesh from the bone. This was eaten with zest.
The other half would then be filleted with another firm movement, and consumed with gusto.

In fact, only recently an escape from Holland who, because of his unusual accent, aroused suspicion, was tested bij given a herring to eat bij the Netherlands authorities in London who were interrogating him.
All suspicion vanished when, with three expert movements, he filleted the herring in true Dutch style; a more reliable indication of origin than the pronunciation of the word "Shibboleth "given as a test by Jeptha"s men to those suspected of being Ephraimites.

Het gaat hier dus over hoe vroeger de haring aan de stalletjes werd geserveerd. Schoongemaakt maar met graat er nog in.

Ook wordt hier een passage uit de Bijbel geciteerd. n.l. het boek Richteren uit het oude testament.

Het boek The Humble Dutch Herring werd in 1944 uitgegeven in Melbourne/ Australie en is geschreven in the Engelse taal

Vreemdeling

Piet Es.

Ik mag dan een heel eind van Scheveningen afwonen, maar nog steeds niet verdwaald.

Ik hoop zeer binnen kort weer eens naar mijn geboorte plaats te komen !

Ben ik nog wel welkom. ?

Het was wel een oude Scheveningse gewoonte om te worden "welkom geheten " bij binnenkomst vanaf de visserij.

Ook was het een goede traditie bij de oudere generatie om hun zonen en kinderen bij vertrek naar zee  "Zegen en Bewaring "toe te wensen

Vreemdeling

Schub,
Ik hoop dat jij achter je gepubliceerde gedicht staat.
Als het een geintje is, dan is het misplaatst.

C.Bal
Antwoord op uw vragen.
Punt 1   Ik geloof nog steeds en ben vanmorgen naar de kerk geweest.
Punt 2   Ik ben niet in Duindorp geboren. Had u kunnen constateren uit de reactie van Schub, al is hij dan zelf geen Duindorper.

Vreemdeling

Rinus N.

Nog even een aanvulling t.a.v.side "Schepen van Scheveningen."
Bij SCH.77 staat vermeldt
80  pk. 2 cil. Brons.1929
Volgens mijn herinneringen is dit schip in 1935/ 1936 ?  naar de werf in het binnenland geweest.
Eerst had dit schip een "gloeikop"motor. Later niet meer.
Mijn laatste herinnering was dat na de werf het motor vermogen 80 pk. was.
In deze periode werd ook het z.g.n. kluifhout"verwijderd.
Alle getoonde foto's op de side zijn van voor 1935/36 want op alle foto's is het kluifhout nog te zien .

Ik meen ook dat toen de carbid verlichting werd verwijderd.

Schippers van de Sch. 78 kloppen ook niet helemaal.
In 1952 en 53 was M.Pronk schipper op deze logger en niet degene welke nu is vermeld.

Heb je weer iets te doen.
gr.

Vreemdeling

C.Bal.
Hetgeen u schrijft zal best waar zijn.
Het kan ook ECHT zonder vloeken geschreven worden.
Echte communisten hadden ook een eigen waarde"". Hierin hoorde ook iets uiten, zonder iemand te kwetsen.
Jammer, het had beter overgekomen.

Vreemdeling

Rinus N,
Zojuist bekeek ik weer eens het boek'' Nieuwe Schepen "
Uitgave Amstleven 1954.

In dit boekwerk staat een aquarel van de IJM.74  Martha.
Ik kom deze motortrawler-haringlogger niet tegen in de side "Schepen van IJmuiden.

Hier wat gegevens
van de N.V Visscherij Ond. v.h. J.C. Pronk te IJmuiden
1948 N.V. Scheepsbouwwerf De Dageraad te Woubrugge.
B.R.T. 230   N.R.T  100   L.33.6 m.  B. 7.0 m.  H. 3.5 m.
Lading 900 kantjes..
Geen motor vermogen vermeld.

Vreemdeling

Scub,
In dank aanvaard
vreemdeling

Rinus N,

ook herinneringen zijn...
Op de side "schepen van Scheveningen "staat bij de Sch. 77 geen jaartallen van schipper.
Voor 1940 was C. de Jong jaren lang schipper op dit schip.
Hij was de broer van P.de Jong schipper van de Sch. 4 van dezelfde rederij.
C.de Jong woonde in de Oesterstraat.
Deze persoon is in de periode 40-45 werkzaam geweest bij Ministerie van Verkeer en Waterstaat.
In deze periode heeft hij een been verloren door een beschieting door een Engels vliegtuig op de trein waarin hij een dienstreis maakte.
Dat zal dan ook wel de oorzaak zijn geweest dat hij na de oorlog geen schipper meer is geworden en employe bleef bij het ministerie.
Zoon Maarten van deze C.de Jong is dominee geworden in Hervormde Kerk, Zoon Wim heeft tot 1e stuurman gevaren bij de H.A.L en is later leraar geworden op de Zeevaartschool in Amsterdam.

Vreemdeling

Zier,
Ik heb het woord "Duindorp "niet gebruikt, in mijn reactie op Schub.
gr.
Vreemdeling

Schub.
Waarschijnlijk heeft u gelijk.
In mijn stukjes" herinnering" praat ik over de periode voor 1940.
Aangezien uw leeftijd, momenteel 61 jaar, kan en mag u daar niet over oordelen. Ons leeftijd verschil is 20 jaar
Dat u het MOMENTEEL een "verfoeilijk " dorp vindt , kan ik u geen ongelijk in geven.
Maar het is NOG STEEDS uw geboorte dorp, in welke wijk u ook geboren en opgegroeid mag zijn.

Wees daarom blij en trots dat u SCHEVENINGER bent.
Ik ben het ook als ben ik sedert 1958 in deze plaats niet meer woonachtig.

Dus toen ik vertrok uit Scheveningen was u net 10 jaar oud en toen was Scheveningen al aan het veranderen.

groeten.

Misschien wel in uw ogen een zeer vreemde "VREEMDELING "

Piet Es. Witkwast,
Min of minder.
Het was wel een raar woord gebruik.
Moet dan ook meer of minder zijn.
Het was ook zo warm !

Zier.
Ik ging voor de oorlog ook mee met mijn oom, om een beug te zetten op het noorder strand.
Aas was er voldoende door de grote aasschelpen die op het strand aanwezig waren.
Vangst van schol was prima.
Vreemdeling

Ik heb in mijn eigen familie eens bekeken hoe de situatie was in 1940.

Mijn beide grootouders woonden in het dorp.
Dorp is voor mij een ruim begrip. Alles benoorden het verversingskanaal beschouw ik als dorp, bezuiden het kanaal als Duindorp.
Mijn vaders moeder had 7 kinderen. 5 mannen en 2 dochters.
Van de 5 mannen waren er 3 op de visserij werkzaam, 2 hadden een walbaan.
De beide dochters waren met visserlui getrouwd.
Van de 5 personen welke met visserlui waren getrouwd woonden er 2 in Duindorp en 3 in het Dorp.
De 2 walbanen woonden ook in het dorp.

Mijn moeders moeder had 9 kinderen . 7 mannen en 2 vrouwen.
Van de 7 mannen waren er 4 op de visserij werkzaam en 3 hadden een walbaan.
Een der dochters was met een visserman getrouwd. ( is reeds geteld bij de vorige reeks )
Van de 4 personen die op de visserij werkzaam waren , woonden er 2 in Duindorp en de rest in het Dorp.

Ik moet nog wel even vermelden dat er rond 1936 weer wat mensen uit Duindorp verhuisden naar het Dorp.
Op dat moment waren de huizen in Menninck, Koppelstock en Datheenstraat gereed.

In de families was er dus zeker een groot gedeelte in Duindorp woonachtig.
In deze periode was er dus zeker geen sprake van "Min of Minder "zijnde.

Vreemdeling

Witkwast,

Wat speelruimte betreft, hadden wij in het dorp echt geen gebrek.
Waren er in de vooroorlogse jaren al bunkers in de zuid duinen ?

Zelf ook vaak genoeg gevist op de breggetjes, wat mij meestal een schrobbering opleverde van mijn moeder, omdat de breggetjes vaak glad en vet waren en onze kleren dan ook goed smerig waren.

Proef ik in uw reactie een onderlinge "strijd " of enige "onverdraagzaamheid "
tussen de bevolkingsgroepen uit Duindorp en Dorp.
Wij waren toch immers dezelfde bevolkings groep met onderlinge familie banden in Duindorp en Dorp en hoeveel jongens en meisjes uit deze twee bevolkings delen hebben verkering met elkaar gehad waaruit vele huwelijken zijn gesloten.

Was er voor de oorlog al een kermis in Duindorp ?
Witkwast even goede vrienden.
Prettig weekend

Vreemdeling 

Herinnering 5.

Speelgoed.
In de vooroorlogse jaren waren wij niet zo ruim bedeeld met ons speelgoed in vergelijking met de jeugd van tegenwoordig.
Het mooiste van het mooiste is tegenwoordig denkbaar en vaak nog maar voor een korte periode.

Wij waren vroeger meer "self supporting " en vindingrijker.
Een fietswiel zonder spaken konden we gebruiken als hoepel. Als je met zo'n fietswiel ging hoepelen maakte dit veel kabaal in vergelijking met de toen in zwang zijnde houten hoepels. Vaak gebeurde het dan ook dat als je diverse keren heen en weer in de straat met je hoepel was gehold, dat er ergens wel een deur open ging en een boze buurvrouw je toe snauwde... "Joh, ga ergens anders hoepelen !      Opgehoepeld hier !

Dat zelfde fietswiel kon je ook gebruiken als vis net.
Een stuk van een oude jute aardappel zak rond de hoepel genaaid was de basis van dit visgerei. Bij de diverse rederij bedrijven was wel een oud stuk speerreep te krijgen. Hier mee werd een vierspruit aan de hoepel bevestigd en het restant van de speerreep werd op deze vierspruit bevestigd als sleeplijn.
Van je moeder mocht je wel een oude emmer meenemen of je vroeg bij de groentenboer om een gebruikte augurken of zuurkool blik.
Nu had je alles gereed om te kunnen gaan vissen.

Wij als bewoners van het oude dorp hadden hadden dan ook volop de gelegenheid om te gaan vissen, want toen was het kanaal bij de Havenkade en Haring kade nog niet gedempt.
In denk dat dit voor de jeugd van het Geuzen kwartier en Duindorp niet zo eenvoudig was in verband met het ontbreken van viswater. Of je zou het moeten gaan proberen in de vijvers van het Gemeente Museum.
Ik denk niet dat ze het daar erg plezierig hadden gevonden met de grote hoeveelheid prachtige goudvissen.

Op je visplekje aangekomen werd eerst je emmer of blik met behulp van het uiteinde van de treklijn met water gevuld. Je moest er wel voor zorgen dat je een goede knoop om het hengsel van de emmer legde, anders verspeelde je de emmer, wat dan weer de nodige trammelant thuis veroorzaakte.

Het vissen kon nu beginnen. Het net werd langs de kade van het kanaal te water gelaten en langs de kade voortgesleept. Regelmatig haalde je het net boven water en kon je zien of er wat in je net zat.
Meestal waren het stekelbaarsjes, grondelingen enz.
De gevangen vis werd in de emmer gedaan en na verloop van tijd vond je het genoeg en ging je de vangst  thuis tonen.
Meestal was dan de reactie... Joh, wat moet ik met die rommel. Ga die beesten terug gooien in het kanaal.
Soms was je eigenwijs en liet je de gevangen vissen in de emmer of blik rond zwemmen. Als je de volgende dag naar je vangst ging kijken, lagen de visjes met hun buik omhoog in de emmer. Mors dood en uiteindelijk moest je toch de rommel weggooien.

Maar in ieder geval had je zonder veel kosten en attributen vermaak gehad.

Vreemdeling

Even een ander berichtje.
Heeft niets met een "indol"te maken.

Lezenswaardig is het boek "Beet "
Geschreven door G..Bruce Knecht.
Inhoud... Over het leegroven van de wereld zeeën.
 Visserij op ijsheek met longliners en de jacht op de daders.

Vreemdeling